برنامهی جهانی غذا، روز گذشته -جمعه، ۱ جدی- در بیانیهای گفته که اکنون، ۱۶ میلیون تن در افغانستان به مواد غذایی نیازمند است. در همین روز، کمیتهی روابط خارجی مجلس نمایندگان امریکا نیز، گفته که بیش از ۱۲ میلیون تن در افغانستان، با گرسنگی شدید روبهرو اند که سرپرستی دو میلیون تن آنها را زنان به عهده دارند.
کمیتهی روابط خارجی مجلس نمایندگان امریکا، گفته که شماری از مادران برای آرامکردن کودکان شان، حتا از آنتیهستامینها استفاده میکنند. آنتیهستامینها، داروهایی نشهآور است و برای مسمومیت از آن استفاده میشود.
مجلس نمایندگان امریکا و برنامهی جهانی غذا، همچنان گفته اند که بودجهی کافی برای رسیدگی به نیازمندان در افغانستان در دسترس نیست.
در همین حال، شماری از نیازمندان در کابل با شکایت از بلندبودن بهای مواد خوراکی و نداشتن درآمد، میگویند که توانایی تأمین مواد غذایی مورد نیاز شان را ندارند.
سلاموطندار را در شبکهی «ایکس» دنبال کنید
محمد صابر ۴۰ساله، باشندهی کابل که از یک پا فلج است و به کمک عصا راه میرود، میگوید که همهی روزش را در کنار خیابانهای شهر، برای فروختن آفتابههای پلاستیکی تلاش میکند؛ اما تا پایان روز، تنها میتواند دو یا سه آفتابه بفروشد که برای تأمین نیازهای خوراکی و غیرخوارکی خانوادهاش بسنده نیست. او، با گلایه از روزگار بدی که با آن دستوگریبان است، میگوید که بیشتر وقتها توانایی تهیه نان خشک را نیز ندارد.
گلبیگم، دیگر باشندهی کابل که سرپرست خانوادهای ۱۰نفره است، میگوید که برای پیداکردن لقمهنانی برای فرزندانش، در خانههای دیگران لباسشویی میکند، اما به دلیل درآمد کمی که از این کار به دست میآورد، هرازگاهی ناچار میشود که در جادههای شهر تکدیگری کند. او، میافزاید: «هیچ چیزی ندارم، نان گدایی میکنم برای شان، یتیمدار استم. همیالی خانه ما چکک کده رایی است. کسی کارگر نداریم؛ خودم د خانهها کالاشویی کرده و گاهی گدایی میکنم. مواد سوختی هنوز نگرفتیم.»
سلاموطندار را در تلگرام دنبال کنید
وزارت اقتصاد امارت اسلامی، محدودیتهای جهانی را از عاملهای اصلی بلندرفتن میزان فقر در کشور عنوان کرده و از تلاشهای این وزارت، برای فقرزدایی در افغانستان اطمینان میدهد. عبدالرحمان حبیب، سخنگوی وزارت اقتصاد، به سلاموطندار میگوید: «فقر در کشور ما سابقهی قبلی دارد، قطع کمکهای انکشافی جامعهی جهانی از عاملهای بلندرفتن میزان فقر در کشور بوده.» آقای حبیب میگوید که وزارت اقتصاد برای ازبینبردن فقر، بر رشد تولیدات داخلی، سرمایهگذاری روی سکتورهای کلیدی، انکشاف صنایع کوچک و بزرگ، تمرکز دارد.
بلندرفتن گراف فقر در افغانستان که به سالهای پایانی جمهوری برمیگردد، پس از رویکارآمدن امارت اسلامی به دلیل توقف پروژههای انکشافی که از سوی جامعهی جهانی تمویل میشد و کاهش کمکهای جهانی، افزایش یافته است.