در روزگاری که محدودیت بر زندگی دختران افغان سایه افکنده، شماری از دختران جوان در هرات با امید و علاقهی فراوان، به هنر تذهیب رو آورده اند و با زبان بیکلام رنگ و قلم سخن میگویند و در پناه این هنر، به دنبال حفظ آرامش و امید برای آیندهی شان هستند. به گفتهی این دختران، هنر برای شان تبدیل به پناهگاهی امن در دل تاریکیها و محدودیتهای روزافزون شده است.
سلاموطندار نظرسنجیای را میان ۲۱۹ جوان راهاندازی کرده که نشان میدهد ۴۰ درصد این جوانان نسبت به آیندهی شان ناامید و ۶۰ درصد دیگر امیدوار اند.
انسان به امید زنده است؛ اما عاملهای مختلفی مانند رفاه اجتماعی، فراهمبودن زمینهی رشد، داشتن اقتصاد و شغل مناسب و تأمین امنیت در یک جامعه، روی میزان امیدواری جوانان نسبت به آیندهی شان تأثیر میگذارد.
این پژوهش به بررسی میزان هدفمندی جوانان، دلیلهای احتمالی برای نداشتن هدف مشخص و ارتباط این موردها با شرایط تحصیلی، اقتصادی و اجتماعی آنها پرداخته است. با توجه به این که جوانان نیروی اصلی برای پیشرفت کشور اند، شناخت دقیق از هدفها و چالشهای آنان میتواند به تدوین سیاستها و برنامههای حمایتی مؤثرتر کمک کند.
مسئولان محلی در هرات، از آغاز فعالیت سه رسانهی شنیداری زیر نامهای «حریت، امید و شریعت» در این ولایت خبر میدهند و میگویند حکومت سرپرست از رسانههایی که نشرات شان مطابق به قوانین این حکومت و به منافع ملی باشد، پشتیبانی میکند.
شهلا و عایشه، دو تن از این دختران اند که به تازگی از طریق کانکور در دانشگاه قبول شده اند. آنان میگویند که امید خود به آینده را از دست داده اند و خبر تعطیلی دانشگاهها برای دانشجویان دختر مانند شکنجهی روانی روی آنان تأثیر گذاشته است.
امروز برای قدمزدن به بیرون از شهر برآمدم. شهر بعد از بارش باران به استقبال بهار، بوی گل و ژاله میداد. ابرهای رونده آسمان پایتخت را پوشانده و بر تاکستانها و پنبهزارهای شهر شمد خاکستری کشیده بود. بازار کابل طبق معمول یک روز عادی را دو باره از سر گرفته بود و دستفروشان، کارگران روی جاده و دکانداران سرگرم کارشان بودند.
شماری از معلولان شهر کندز که اعضای بدنشان را در جریان جنگها و ناامنیها از دست دادهاند، میگویند که از ادامۀ جنگ و آدمکشی در کشور خسته شدهاند و خواهان آتشبس هستند. این معلولان که سرگرم کفشدوزی هستند میگویند، به مشکل مصارف زندهگی خانوادۀهای خود را تأمین میکنند.
