شماری از نیازمندان در غور، با گلایه از متوقف‌شدن کمک‌های برنامه‌ی جهانی غذا به نیازمندان در این ولایت و هشدار از وقوع فاجعه‌ی انسانی، می‌گویند که در شرایط بدی قرار گرفته اند و به مواد خوراکی و سوختی نیاز فوری دارند.
غلام‌حضرت ۳۶ ساله که در گوشه‌ای از شهر فیروزکوه، مرکز غور، به سختی شب‌وروزش را می‌گذراند، می‌گوید که او و خانواده‌اش در چند ماه گذشته، با دریافت کمک از نهادهای امدادرسان، نیازهای شان را فراهم می‌کردند. او که از فاریاب به این ولایت آواره شده، از درماندگی‌ای که این روزها دامن‌گیر خانواده‌اش است، گلایه دارد.
سلاموطندار فارسی را در فیسبوک دنبال کنید
غلام‌حضرت می‌افزاید: «وضعیت زندگی ما بسیار خراب است؛ چیزی برای خوردن نداریم، نه سوخت داریم و نه چیز دیگری. این مدت مؤسسه‌ها هم به ما کمک نکرده اند و همین طور در میدان مانده‌ایم. ما خانواده‌ی هشت نفری هستیم، کار نیست، با این مشکلات پریشان‌حالیم، می‌خواهیم که به ما کمک کنند.»
تنها غلام‌حضرت و خانواده‌اش نیست که با ناداری و گرسنگی شب‌وروز شان را می‌گذرانند، بل صدها خانواده‌ی دیگر نیز در این ولایت در شرایط یک‌سانی به سر می‌برند.
حبیب‌الرحمان وحدت، عضو نهاد «احساس» در غور که به نیازمندان مواد غذایی و سوختی توزیع می‌کند، به سلاموطندار می‌گوید که با متوقف‌شدن کمک‌های نهادهای امدادرسان، خانواده‌های نیازمند در شرایط سختی قرار گرفته اند.
او می‌افزاید: «ما خانواده‌های بسیاری را می‌بینیم که متأسفانه مشکل اقتصادی آنان در زمستان بسیار است. علاوه بر این، اخیراً متأسفانه مؤسسه‌های بین‌المللی هم‌چنان فعالیت‌های شان را متوقف کرده اند. بنابر این، از همه‌ی تاجرانی که در کشور هستند می‌خواهیم که به نیازمندان کمک کنند، به ویژه به مردم غور. اگر توجه نکنند، آنان جان خود را از دست می‌دهند.»
هم‌زمان با شکایت نیازمندان در غور از بدترشدن وضعیت زندگی شان، برنامه‌ی جهانی غذا (WFP)، توزیع کمک‌های انسان‌دوستانه‌ی خود را در این ولایت متوقف کرده است.
منبعی از برنامه‌ی جهانی غذا، به شرط فاش‌نشدن هویتش به سلاموطندار می‌گوید که این برنامه، به دلیل استفاده از کمک‌های انسان‌دوستانه از سوی مسئولان محلی در ساخت جاده‌ها، کمک‌هایش را متوقف کرده است.
سلاموطندار فارسی را در تویتر دنبال کنید
در همین حال، عبدالواحد حماس، سخن‌گوی والی غور، با رد سوء‌استفاده از کمک‌های انسان‌دوستانه، می‌گوید: «هیچ جبر، اکراه و زوری در این باره نبوده و متأسفانه گزارش‌ها غلط بوده است. بعد از آن که نماینده‌ی سازمان ملل متحد آمده بود، به آنان روشن شد که حکومت چنین کاری را نکرده و مسئولان و مجاهدان در این مسئله دخیل نیستند. گفتمانی که در این باره، میان نماینده‌ی سازمان ملل متحد و والی غور انجام شد، به این توافق رسیدند که این گزارش حقیقت نداشته و کمک‌های شان را دوباره از سر می‌گیرند.»
این در حالی است که در یک‌ونیم سال گذشته، ناداری و نیاز به کمک‌های انسان‌دوستانه در میان شهروندان افزایش یافته است. اخیراً دفتر هم‌آهنگ‌کننده‌ی کمک‌های انسان‌دوستانه‌ی سازمان ملل متحد (اوچا)، نیز گفته است که اکنون ۲۸ میلیون شهروند افغانستان به کمک‌های انسان‌دوستانه نیاز دارند.
