نظرسنجی سلام‌وطندار؛ ۶۰.۳ درصد جوانان نسبت به آینده‌ی شان امید دارند

بیان مسئله

انسان به امید زنده است؛ اما عامل‌های مختلفی مانند رفاه اجتماعی، فراهم‌بودن زمینه‌ی رشد، داشتن اقتصاد و شغل مناسب و تأمین امنیت در یک جامعه، روی میزان امیدواری فرد نسبت به آینده‌‌اش تأثیر می‌گذارد.

امید‌داشتن به عنوان حالت ذهنی مثبت و یک محرک، می‌تواند در مبارزه با مشکلات در زندگی عمل کند و به همین دلیل، ما در این پژوهش به بررسی میزان امیدواری جوانان نسبت به آینده‌ی ‌شان پرداخته‌ایم. از این پژوهش، می‌توان دریافت که شماری از جوانان به دلیل‌های گوناگون نسبت به آینده‌ی شان امیدوار و شماری هم نسبت به آن ناامید اند.

امیدواری جوانان نسبت به آینده، پیامد‌های مختلف در زندگی فرد و در اجتماع دارد که در بالا‌ترین سطح سبب پویایی و پیش‌رفت جامعه و در پایین‌ترین سطح آن، سبب توقف پیش‌رفت جامعه خواهد شد.

در نهایت، امید به آینده به عنوان یک منبع انگیزه و توان‌مندساز برای افراد می‌تواند نقش مهمی داشته باشد؛ اما نیاز به سیاست‌گذاری و برنامه‌ریزی برای بهبود شرایط زندگی و ایجاد فرصت‌های بیش‌تر برای جوانان دارد. با توجه به اهیمت امیدواری جوانان نسبت به آینده و نقش آن برای رفاه جامعه این پژوهش به دنبال میزان امیدواری جوانان نسبت به آینده‌ی شان است.

پیشینه‌ی پژوهش

تحول‌های سیاسی پسین در افغانستان و ایجاد محدودیت‌های کاری و تحصیلی، زنان را بیش‌تر از مردان آسیب‌پذیر کرد. برکناری شماری از مردان از نهادهای دولتی سبب ناامیدی جوانان شده و شماری دیگر با وجود محدودیت‌های وضع‌شده نسبت به آینده‌ی ‌شان امیدوار اند. بیش‌تر از ۶۷ درصد جمعیت افغانستان را جوانان تشکیل می‌دهند و آنان به آموزش، تحصیل و کار دست‌رسی درست ندارند.

در این پژوهش، جوانان به ‌شمول زنان و مردان، به ‌عنوان جامعه‌ی آماری انتخاب شده تا میزان امیدواری آن‌ها نسبت به آینده‌ی شان بررسی شود.

شماری از رسانه‌ها پیش از تغییر نظام سیاسی در باره‌ی میزان امیدواری جوانان به آینده پژوهش‌هایی انجام داده اند؛ اما در سه سال گذشته در این باره پژوهشی انجام نشده است و به همین دلیل، مؤسسه‌ی رسانه‌ای سلام افغانستان (رادیو سلام‌وطندار) برای بررسی این موضوع با تفکیک جنسیتی آنان، نظرسنجی‌ای را درسراسر افغانستان راه‌اندازی و تحلیل کرده است.

پرسش‌های پژوهش

1. چه شمار از جوانان به آینده‌ی شان امیدوار اند؟
2. دلیل امیدواری جوانان نسبت به آینده‌ی شان چیست؟
3. دلیل ناامیدی جوانان نسبت به آینده‌ی شان چیست؟

هدف پژوهش

1. بررسی میزان امیدواری جوانان نسبت به آینده‌ی شان؛
2. دریافت اهمیت امیدواربودن در زندگی؛
3. شناسایی عامل‌هایی که به امیدواری یا ناامیدی جوانان نقش دارد؛

زمان پژوهش

این پژوهش، در جریان سه ماه (از ۲ فبروری تا ۱۳ می) سال گذشته‌ی میلادی انجام شده است.

روش پژوهش

با توجه به کمی‌بودن این پژوهش، داده‌ها با توزیع پرسش‌نامه و با استفاده از گوگل‌داکومنت تهیه و از طریق برنامه SPSS  تحلیل و تجزیه شده است.

متغیرهای پژوهش

 امید، ناامید و جوانان.

در این پژوهش سن اشتراک کنندگان برررسی شده که  ۱۱.۹ درصد پاسخ‌دهندگان میان ۱۵ تا ۲۰، ۵۳.۹ درصد میان ۲۰ تا ۲۵ و ۳۴.۲ درصد میان ۲۵ تا ۳۰ سال دارند.

۲۰.۱ درصد پاسخ‌دهندگان این پژوهش بی‌سواد، ۹.۶ درصد پاسخ‌دهندگان که ۲۱ تن را شامل می‌شود دانش‌آموز، ۲۹.۷ درصد که ۸۶ تن را شامل می‌شود دانش‌جو، ۴۰.۶ درصد که ۶۴ تن را شامل می‌شود لیسانس استند.

۵۸.۸ درصد اشتراک‌کنندگان این پژوهش مجرد، ۳۸.۸ درصد متأهل و ۲.۴ درصد دیگر نامزد استند.

نظر به شرایط موجود در ا فغانستان، میزان امیدواری جوانان به آینده‌ی ‌شان ۶۰.۳ درصد امیدوار و ۳۹.۷ درصد پاسخ‌دهنده‌گان که ۸۷ تن را شامل می‌شود نسبت به آینده‌ی ‌شان نا‌امید استند.

۶۴.۲ درصد پاسخ‌دهندگان نسبت به آینده‌ی شان بسیار کم امید دارند، ۲۵.۸ درصد که ۳۴ تن را شامل می‌شود به آینده‌ی شان زیاد امید دارند و در این میان، ۱۰ درصد پاسخ‌دهندگان که ۱۳ تن را شامل می‌شود نسبت به آینده‌ی ‌شان بسیار کم امید دارند.

دلیل امیدواری بیش‌تر جوانان رفاه اجتماعی، فراهم‌بودن زمینه‌ی رشد، اقتصاد خوب و تأمین‌بودن امنیت عنوان شده است که ۳۰.۱ درصد پاسخ‌دهند‌گان را شامل می‌شود. ۲۵ درصد پاسخ‌دهندگان که ۳۳ تن را شامل می‌شود تأمین‌بودن امنیت را عامل امیدواری شان نسبت به آینده می‌دانند. در این میان، ۲۷ درصد که ۳۵ تن را شامل می‌شود اقتصاد خوب و ۱۷ درصد که ۲۴ تن را تشکیل می‌دهند رفاه اجتماعی و زمینه‌ی رشد را عامل امیدواری ‌شان می‌دانند.

۳۴.۵ درصد پاسخ‌دهندگان که ۳۱ تن را شامل می‌شود نسبت به زندگی شان بسیار کم، ۲۱.۲ درصد که ۱۸ تن را شامل می‌شود نسبت به زندگی شان زیاد، ۲۷.۱ درصد که ۲۳ تن را شامل می‌شود نسبت به زندگی شان زیاد و ۱۵ تن که ۱۷.۲ درصد را تشکیل می‌دهند نسبت به زندگی‌ شان بسیار زیاد ناامید استند.

۳۲ درصد پاسخ‌دهندگان که ۲۸ تن را شامل می‌شود دلیل نا‌امید شان را بی‌ثباتی اجتماعی، مشکلات خانوادگی، محدودیت‌های وضع‌شده بر زنان و نبود زمینه‌ی رشد می‌دانند. ۲۸.۷ درصد پاسخ‌دهندگان که ۲۵ تن را شامل می‌شود محدویت‌های وضع‌شده بر زنان و نبود زمینه‌ی رشد را عامل ناامید شان دانسته اند؛ در حالی که تنها ۲۱ درصد که ۱۸ تن را شامل می‌شود مشکلات خانوادگی را عامل ناامید شان دانسته اند.

بیش‌تر جوانان که ۵۰ درصد پاسخ‌دهندگان را تشکیل می‌دهد، در موردهای چون شغل، تحصیل و اقتصاد نسبت به آینده‌ی شان نگران اند و ۲۱.۹ درصد دیگر در مورد تحصیل شان نگرانی دارند.