صنعت «کنده‌کاری یا حکاکی روی چوب» در سال‌های پسین در تخار خیلی کم‌رنگ بوده؛ اما این روزها در این ولایت رونق یافته و علاقه‌مندان به این صنعت در تخار افزایش یافته است.
مصطفا که حدود ۱۰ سال می‌شود با استفاده از ابتدایی‌ترین وسایل روی تخته‌های چوب گونه‌های اشیای زینتی را تولید و به بازار عرضه می‌کند، می‌گوید که این روزها کاروبارش رنگ دیگری به خود گرفته است.
سلام‌وطندار را در تلگرام دنبال کنید
مصطفا، حکاک روی چوب در تخار، به سلام‌وطندار می‌گوید: «ما چند نمونه در نخست درست کردیم، علاقه‌مندی و مشتری زیاد شد. حالا مشتریان ما یک ماه، یک‌ونیم ماه و دو ماه صبر می‌کنند تا فرمایش شان را انجام دهیم.»
کار صنعت حکاکی به نزد دیگران شاید ساده به نظر برسد؛ کاری که خیلی با دقت انجام می‌شود و مصطفا تلاش می‌کند تا فرمایش مشتریانش را به گونه‌ای که می‌خواهند، آماده کند. او برای آماده‌کردن یک فرمایش، هفته‌ها زحمت می‌کشد.
او می‌افزاید: «هر قدر که دیزاین/طراحی فرمایش زیاد و پیچیده باشد، همان قدر جنجالش زیاد می‌باشد و وقت‌گیر است. ما بالای یک تخت خواب حتا یک تا دو ماه طول می‌کشد تا آن را تهیه کنیم.»
در همین حال، شماری از مشتریان در حالی که کاروبار حکاکان در تخار را ستایش می‌کنند، از حکومت و تاجران افغان می‌خواهند که به خاطر رشد این صنعت قدیمی و تشویق صنعت‌کاران در کشور، تلاش کنند.
فاروق، باشنده‌ی تخار، می‌گوید: «از وقتی که این‌ها فعالیت شان را در این جا [تخار] آغاز کرده اند، نهایت خرسند و خوش‌حال استیم که فرهنگ ما دوباره زنده شده، گل‌کاری روی چوب، دروازه، تخت خواب و الماری.»
سلام‌وطندار را در تویتر دنبال کنید
محمدآصف، دیگر باشنده‌ی تخار، نیز می‌گوید: «من اتاق‌هایم را یک سال می‌شد درست کرده بودم، دیدم که این جا دروازه‌ها را با دیزاین بسیار خوب درست می‌کنند، علاقه‌مند شدم و دروازه‌های خانه را آوردم تا مطابق ذوق خود درست کرده ببرم.»
گفته می‌شود که پیشینه‌ی صنعت «حکاکی روی چوب» در افغانستان، به دوره‌ی کوشانیان برمی‌گردد که در آن زمان از حکاکی روی چوب برای تزیین قصرها و کاخ‌های مجلل سلطنتی استفاده صورت می‌گرفت و با گسترش اسلام، در این سرزمین رشد چشم‌گیری داشته است.
