امروز ۱۰ دسمبر، هفتادوششمین سال‌روز تصویب اعلامیه‌ی جهانی حقوق بشر از سوی کشورها است. با این که افغانستان از نخستین کشورهایی بود که پای این اعلامیه برای عملی‌سازی آن امضا کرد؛ اما ۷۶ سال پس از آن، مسئله‌ی حقوق بشر به موضوع جدی برای افغانستان مبدل شده و اختلاف‌ها روی آن میان حکومت کنونی افغانستان و جهان، برای بیرون‌رفت افغانستان از انزوا مشکل آفریده است.
دفتر هیئت معاونت سازمان ملل متحد در افغانستان (یوناما)، به مناسبت همین روز یک بار دیگر از امارت اسلامی خواسته است که برای پیش‌رفت افغانستان و نسل آینده‌ی این کشور، مسائل حقوق بشری را در نظر بگیرد.
یوناما، با تأکید بر پیش‌رفت‌ها در بخش امنیت و کاهش منازعات مسلحانه‌ی خشونت‌بار در افغانستان، به نقل از روزا اوتونبایوا، رییس دفتر هیئت معاونت سازمان ملل متحد در افغانستان، نوشته است: «قدرت مسئولیت را نیز به هم‌راه دارد. ادعای مقام‌های حاکم برای نمایندگی مشروع از مردم افغانستان در ملل متحد، باید با تلاش‌های واقعی برای حفاظت و پیشبرد معیارها و ارزش‌های مشترک مان به هم‌راه باشد.»
سلام‌وطندار را در اکس دنبال کنید
در پاسخ به این خواست سازمان ملل متحد، امارت اسلامی می‌گوید که تلاش‌های درخور ستایش را در بخش حقوق بشر با تأمین امنیت و پیش‌گیری از خون‌ریزی و قربانی‌شدن مردم در کشور گرفته است.
ذبیح‌الله مجاهد، سخن‌گوی امارت اسلامی، از جهان می‌خواهد که در مسئله‌ی حقوق بشر، به ارزش‌های فرهنگی کشورها نیز تمرکز داشته باشد.
مجاهد، در این باره به سلام‌وطندار می‌گوید: «فرهنگ‌ها مختلف است؛ مثلاً در غرب یک فرهنگ است و در کشورهای دیگر مثل کشورهای آسیای مرکزی، فرهنگی دیگر و در کشورهای افریقایی شاید چیز دیگری باشد؛ اما خواستن عین چیز در افغانستان اصولی نیست؛ چون ما از خود دین و فرهنگ داریم.»
بیش‌ترین انتقادهایی که جهان نسبت به امارت اسلامی در بیشتر از سه سال گذشته در مسئله‌ی حقوق بشر مطرح کرده، حق کار و آموزش زنان و دختران بوده که امارت اسلامی با وجود این انتقادها در این باره از خود انعطاف نشان نداده است.
با این حال، نصیراحمد فایق، سرپرست نمایندگی دایمی افغانستان در سازمان ملل متحد، به سلام‌وطندار می‌گوید که ادامه‌ی محرومیت زنان و دختران در افغانستان از کار و آموزش می‌تواند پیامدهای زیان‌باری به کشور داشته باشد.
سلام‌وطندار را در تلگرام دنبال کنید
فایق، می‌افزاید: «در افغانستان زنان و دختران از ابتدایی‌ترین حقوق خود محروم شده اند؛ محرومیت از تحصیل، ممنوعیت از حق اشتغال و محدودیت بر آزادی‌های اساسی نه تنها نقض حقوق بشر است؛ بل که آینده‌ی این کشور را نیز به خطر می‌اندازد.»
ولی فروزان، آگاه روابط بین‌الملل، در این باره می‌گوید: «همه‌ی این‌ها ابزاری است به دست قدرت‌های بزرگ خصوصاً قدرت‌هایی که به نهادهای حقوق بشری پول می‌دهند مثل امریکا. برای همین، از این‌ها نتیجه‌ای که بشر توقع دارد، گرفته نمی‌شود.»
جهان در حالی بر پاسبانی حقوق بشر و اعلامیه‌ی جهانی حقوق بشر در جهان تأکید دارد که هم‌اکنون در برخی نقاط جهان از جمله در غزه حقوق بشر به دلیل منازعات سیاسی و نظامی به گونه‌ی گسترده در حال نقض است.
