زنگ خطر با سقوط پی‌هم ولایت‌ها در کوچه‌پس‌کوچه‌های سرپل و جوزجان نواخته شد. جاده‌های مزدحم شهر و اداره‌های دولتی هنوز از حضور زنان حتی مردان خلوت است و ترس و هراس زنان را در چهاردیواری‌های خانه قرار داده است.
زنان با سقوط ولایت‌ها و روی‌کارآمدن دوبارۀ طالبان از ترس دادگاه‌های صحرایی، شلاق‌زدن و دست‌بریدن‌ها کم‌تر در جاده‌های شهر قدم می‌زنند، آن‌هم با حجاب اسلامی؛ قوانینی که بر رعایت آن طالبان تأکید می‌کنند.
در فاصله‌های چندمتری طالبان با موهای دراز، کُلاه و دست‌مال سلاح‌های سبک‌وسنگین را به شانه می‌کشند و قوانین وضع‌شده را به مردم مخابره می‌کنند.
سلام‌وطندار را در اینستاگرام دنبال کنید
گشت‌وگذار زنان بدون محرم، پخش‌نکردن سازوسرود و رعایت حجاب، از قوانینی به حساب می‌آیند که طالبان به رعایت آن تأکید می‌کنند. پیش از این صدای هنرمندان در هر گوشه‌یی شهر طنین انداخته بود، اما هم‌اکنون فراموش خاطر مردم شده است.
زرغونه، باشندۀ سرپل و از فعالان حقوق زن می‌گوید که پس از حضور طالبان، زنان و خبرنگاران در ترس و هراس به‌سر می‌برند. او از عواقب ناگوار سرنوشت زنان ابراز نگرانی می‌کند.
- با تسلط طالبان بر کابل، کم‌تر از یک هفتم خبرنگاران زن به کارشان ادامه داده‌اند
- ده‌ها زن هراتی به‌خاطر برآورده‌شدن حقوق‌شان اعتراض کردند
- نخستین نشست خبری سخنگوی طالبان؛ به حضور و فعالیت زنان در جامعه شدید نیاز است
به گفتۀ زرغونه، با حضور طالبان فعالیت‌های مرتبط به زنان در تمامی بخش‌ها متوقف شده است و زنان اجازۀ حضور معنادار در اجتماع را از دست داده‌اند. او می‌افزاید، روی‌کردی را که طالبان انتخاب کرده‌اند، خط پایان به دستاوردهای دو دهۀ پسین است که برای زنان روی‌کار آمده است.
مریم افتخاری، باشندۀ جوزجان و از بانوانی که در بخش رسانه‌های دیداری و شنیداری فعالیت می‌کرد، می‌گوید که طالبان اجازۀ فعالیت بانوان را در رسانه‌های دیداری و شنیداری سلب کرده‌اند.
سلام‌وطندار فارسی را در فیسبوک دنبال کنید
به گفتۀ او، طالبان به زنانی که در رسانه‌ها فعالیت دارند، گفته‌اند اجازه ندارند صدای خود را بلند کنند. او می‌افزاید که زنان هم‌اکنون در اسارت خانه‌گی به‌سر می‌برند و از فعالیت‌های اجتماعی بازمانده‌اند.
حرف‌وحدیث‌ها تا این‌جا خلاصه نمی‌شود، برعلاوۀ زرغونه و مریم افتخاری شماری از بانوانی که در عرصه‌های مختلف اجتماعی، فرهنگی، سیاسی و ورزشی فعالیت داشتند، می‌گویند که افغانستان بدون حضور معنادار زنان به زندان می‌ماند. به گفتۀ آنان، حفظ دستاوردهای دو دهۀ پسین خط قرمز برای زنان به حساب می‌آید و باید به آن طالبان حرمت بگذارند.
اما طالبان بر فعالیت زنان در چهارچوب شریعت اسلامی تأکید می‌کنند و هر فعالیتی را مطابق شریعت اسلامی مجاز می‌خوانند.
