کمیته‌ی بین‌المللی نجات (IRC)، با پخش گزارشی در باره‌ی ۲۰ کشور در معرض فاجعه‌ی انسانی، گفته که افغانستان پس از سومالیا و اتیوپیا، سومین کشوری است که در معرض این فاجعه قرار دارد.
پس از سرازیرشدن نزدیک به دو میلیار دالر کمک جامعه‌ی جهانی به افغانستان، این کشور هم‌چنان سومین کشور فقیر جهان است که در آستانه‌ی فاجعه‌ی انسانی قرار دارد.
سلام‌وطندار فارسی را در تویتر دنبال کنید
در همین حال، بهیر زلاند، آگاه مسائل اقتصادی، به سلام‌وطندار می‌گوید که کمک‌های جامعه‌ی جهانی، بحران اقتصادی در افغانستان را به گونه‌ی بنیادی حل نمی‌کند و برای پایین‌آوردن گراف فقر در این کشور، طرح‌های اقتصادی درازمدتی باید روی دست گرفته شود.
او، می‌گوید: «در افغانستان اگر کمک‌هایی صورت گرفته، بدون آگاهی‌دهی و عدم شناسایی مستحقین بوده است و این کمک‌ها، صرف برای رفع نیازهای روزانه بوده و برای زیربناهای اقتصادی، مؤثر نمی‌باشد.»
از سویی هم، نظیراحمد رزاقی، آگاه مسائل اقتصاد سیاسی بین‌الملل نیز، می‌گوید که وابستگی اقتصادی افغانستان به قدرت‌های بین‌المللی و بی‌توجهی به زیرساخت‌های اقتصادی، سبب شده است که گراف فقر هم‌چنان در این کشور بالا باشد و کمک‌های جامعه‌ی جهانی نیز، برای ازمیان‌برداشتن فقر در درازمدت، کارایی چندانی نداشته باشد.
او میافزاید: «اگر ما به تاریخ افغانستان نگاه کنیم، از زمان عبدالرحمان خان تا اکنون، این کشور به کمک‌های قدرت‌های جهان وابسته بوده و این کمک‌ها، به نیازهای روزانه اختصاص پیدا می‌کند و اما مؤثریت دایمی ندارد.»
در همین حال، بلال کریمی، از معاونان سخن‌گوی امارت اسلامی، با تأیید وجود مشکلات اقتصادی در افغانستان اما، می‌گوید که نگرانی‌های جامعه‌ی جهانی و آمار این نهادها، مبتنی بر واقعیت‌های موجود در کشور نیست.
سلام‌وطندار فارسی را در فیسبوک دنبال کنید
او میافزاید: «واقعیت این است که در افغانستان مشکلات اقتصادی وجود دارد و چهار دهه جنگ و مشکلات خشک‌سالی و کرونا از عوامل فقر است و امارت اسلامی پروژه‌های بزرگی را روی دست گرفته که شهروندان زیادی صاحب شغل می‌شوند.»
گفتنی است که با فروپاشی جمهوری، ساختارهای نیم‌بند اقتصادی افغانستان نیز از هم فروپاشیده و کمک‌های جامعه‌ی جهانی نیز، نتوانسته است این کشور را از بحران اقتصادی بیرون کند.
