افزایش بی‌کاری و ناداری در بغلان، باشندگان این ولایت را در وضعیت بدی قرار داده است. شاه‌ابراهیم، پدر خانواده‌ی ۱۰ نفری‌ای در شهر پلخمری، مرکز بغلان که از ناداری رنج می‌برد، می‌گوید که هشت کودک دارد و چهار دختر و دو پسرش، توانایی حرف‌زدن ندارند و همسرش نیز از بیماری رنج می‌برد.
به گفته‌ی شاه‌ابراهیم، یک پسرش که توانایی حرف‌زدن ندارد، با کراچی تک‌چرخش هزینه‌ی زندگی این خانوداه را فراهم می‌کند.
سلام‌وطندار فارسی را در فیسبوک دنبال کنید
او به سلام‌وطندار می‌گوید: «روزگار ما ضعیف و زیر صفر است. خودم رانندگی می‌کردم؛ اما به خاطر آن به بیماری دیسک کمر مبتلا شده‌ام. اگر یک روز به کار می‌رفتم، سه روز دیگر نمی‌توانستم بروم. حدود دو سال می‌شود که بی‌کار در خانه هستم، موترم از دست رفت، در موتر مردم اگر درست کار کنی، موتر شان را می‌دهند اگر نه، نمی‌دهند. پسرانم که با کراچی کار می‌کنند، بعضی روزها ۴۰ تا ۵۰ افغانی و بعضی روزها تا ۱۰۰ افغانی درآمد دارند.»
محبوبه، دختر این خانواده، با اشاره به این که خواهرانش استعدادهای بسیاری دارند، می‌گوید: «این به ما خیلی غمگین‌کننده است، خواهرانم نمی‌توانند صحبت کنند. به خودم هم دشوار است که دیگران گپ می‌زنند؛ اما آنان این توانایی را ندارند. مشکلات زندگی ما هم زیاد است، اگر نهادهای امدادرسان به خواهرانم کمک کنند و آنان درمان شوند، خوب می‌شوند. آنان هم آرزوهای زیادی دارند؛ مثلاً یک خواهرم می‌خواهد که یک خیاط ماهر شود و در زندگی خود پیش‌رفت کند.»
در همین حال، علم مجیدی، سخن‌گوی والی بغلان، به سلام‌وطندار می‌گوید که خشک‌سالی و سیلاب‌های امسال در کشور، سبب افزایش تنگ‌دستی در میان بسیاری از خانواده‌ها شده است.
سلام‌وطندار فارسی را در تویتر دنبال کنید
آقای مجیدی، می‌افزاید: «وضعیت کنونی در افغانستان بد است، به ویژه در بغلان که سیلاب‌ها و خشک‌سالی زیاد شده و به مردم بسیار آسیب رسانده است. خواهش ما از نهادهای ملی، بین‌المللی و تاجران ملی این است که به نیازمندان و آسیب‌دیدگان از این حوادث کمک کنند.»
این در حالی است که پس از روی‌کارآمدن دوباره‌ی امارت اسلامی و توقف بخشی از کمک‌های جامعه‌ی جهانی به افغانستان، میزان بی‌کاری و ناداری در کشور افزایش یافته و بسیاری از شهروندان را با تنگ‌دستی روبه‌رو کرده است.
