صندوق نجات کودکان (Save the children)، اعلام کرده که بحران آبوهوایی در افغانستان، وضعیت انسانی در این کشور را بدتر کرده است.
این نهاد، روز گذشته -یکشنبه، ۲۷ عقرب- در اعلامیهای در حساب کاربری اکس خود، نوشته که از آغاز سال روان میلادی تا اکنون، بیش از ۳۸ هزار شهروند افغانستان که نیمی از آنها کودکان اند، به دلیل تغییرهای آبوهوایی شدید آواره شده اند.
به گفتهی صندوق نجات کودکان، شمار بیجاشدگان داخلی در اثر بحرانهای آبوهوایی در سال روان در مقایسه با سالهای گذشته افزایش یافته است.
سلاموطندار را در تلگرام دنبال کنید
در اعلامیه آمده که بحران آبوهوایی در افغانستان، منبعهای آبی را نابود و در روند آموزشوپرورش کودکان اخلال وارد کرده است.
همزمان با این، آسیبدیدگان سیلابها در شماری از ولایتها، میگویند که به دلیل ویرانشدن خانههای شان در سیلابها آواره شده اند.
فریدون ۱۲ساله، دانشآموز صنف پنجم از غور، میگوید که پس از سرازیرشدن سیلابها، بیجا شده و از رفتن به مکتب نیز باز مانده است. او میافزاید: «سیل آمد خانه و مکتب ما را از بین برد. آمدیم و این جا مهاجر شدیم؛ از مکتب ماندیم. در خیمه زندگی میکنیم و وضعیت ما خراب است. آبونانی هم نداریم.»
شمسالدین، دیگر باشندهی غور که خانهاش در اثر سرازیرشدن سیلاب ویران شده و با خانوادهی هفتنفرهاش در یک اردوگاه بیجاشدگان زندگی میکند، میگوید که اکنون به سرپناه، مواد خوراکی و دیگر امکانهای نخستین زندگی نیاز دارد. «خیمههایی که به ما کمک کردند، هر روز باد آنها را از بین میبرد. کودکانم هم اینجا بیسرپناه اند. درس نمیخواند. آن جا مکتب بود؛ حالا از مکتب مانده اند؛ زمستان هم نزدیک است؛ ما بسیار نگرانی داریم. نه غذا داریم و نه آب.»
در سال روان، ولایتهای مختلف افغانستان گواه سرازیرشدن سیلاب بود که در این که میان، مرگبارترین و ویرانگرترین سیلاب با تلفات بالای انسانی و آوارگی در بغلان روی داده است.
نزدیک به ۱۰ روز پیش برنامهی جهانی غذای سازمان ملل متحد در افغانستان، اعلام کرد که در سال روان میلادی ۱۶۰ هزار شهروند افغانستان از سیلابها آسیب دیده اند و هزاران خانهی رهایشی نیز ویران شده است.
سلاموطندار را در اکس دنبال کنید
اسماعیل، باشندهی بغلان که در اثر سرازیرشدن سیلابها خانهاش را از دست داده، با ابراز نگرانی از وضعیت کودکانش در زمستان پیشرو، میگویند که اکنون نیز خانوادهاش به خدمات آموزشی و بهداشتی دسترسی ندارند. «وضعیت خراب است. سرما است و آمدیم در باران نشستهایم؛ سوخت نداریم؛ مکتب از ما خیلی فاصله دارد؛ یک پسر کلانم که صنف شش است به مکتب رسیده میتواند، دیگر فرزندانم نمیتوانند.»
صابر، دیگر باشندهی بغلان که سرپرستی خانوادهی هشتنفره را بر عهده دارد، میگوید: «مواد غذایی و سوختی هم هیچ نداریم. دو کودکم خرد است؛ چهار دیگرش که نوجوان است از درس مانده اند.»
افغانستان، ششمین کشور آسیبپذیر از تغییرهای آبوهوایی است و بر اساس آمار ارائهشده از سوی ادارهی ملی حفاظت محیط زیست برای پاسخگویی و کاهش تأثیرهای منفی تغییرهای آبوهوایی به ۲۲ میلیارد دالر نیاز است.