پس از بازماندن دختران و زنان از تحصیل در دانشگاهها، رؤیاهایش را کنار نگذاشت و در گوشهای از شهر فیضآباد، مرکز بدخشان، نخستین فروشگاه پوشاک و لوازم زنانه را افتتاح کرد که در آن، به دیگر دختران نیز زمینهی کارکردن ایجاد شده است.
شهره تمنا، سال دوم دانشجوییاش در رشتهی خبرنگاری در دانشگاه بدخشان را میگذراند که تحصیل دختران منع شد و او، راهی دیگری جز ایجاد فروشگاه خودش در برابرش نمیبیند. تمنا، به سلاموطندار میگوید که پیشگرفتن این راه آسان نبود؛ مشکلات مالی، نبود پشتیبانی و مانعهای اجتماعی پیمودن مسیر را برایش دشوار کرده بود.
شماری از دختران بازمانده از تحصیل، پس از ایجاد فروشگاه ویژهی زنان توسط تمنا، فروشگاههای لباس، لوازم آرایشی، خیاطی و ایجاد رستورانت اقدام کردند که کنارهمقرارگرفتن آنها، رفتهرفته به شکلگیری بازار ویژهی زنان در شهر فیضآباد منتهی شد.
سلاموطندار را در اکس دنبال کنید
شهره تمنا، میگوید که ایجاد بازار ویژهی زنان در شهر فیضآباد، سبب شد که دختران انگیزه بگیرند و برای یادگیری کسب درآمد تلاش کنند. «ایجاد بازار سبب شد تا دیگر دختران روحیه و انگیزه بگیرند و بیایند طریقهی کسب درآمد و آموزش را بفهمند؛ بلاخره دختران آمدند، آموزش دیدند و هر فردی به خودش دکان و کارگاهی ایجاد کرد که خوشبختانه با استقبال گرم دیگر دختران روبهرو شد.»
تمنا، میگوید که در آینده نیز، به دختران بازمانده از آموزش و تحصیل، برنامههای جدید و مشابهی را برای یادگیری کسب درآمد روی دست دارد.
او، حالا در کنار یافتن مسیر خودش، دهها دختر دیگر را با خود همراه کرده است؛ دخترانی که با الهامگرفتن از او، مصروفیتی دوباره یافته اند و بار دیگر، در مسیر رشد و توانمندشدن گام برمیدارند.
خدیجه، یکی از این دختران است که با الگوبرداری از فعالیتهای تمنا، توانسته مسیر تازهای در زندگیاش باز کند. او که هنگام صدور فرمان منع تحصیل دختران، دانشجوی سال سوم اقتصاد در دانشگاه بدخشان بود، میگوید که با بستهشدن دروازههای دانشگاه، ناامیدی روی زندگیاش سایه انداخته بود؛ اما وقتی با بازار ویژهی زنان آشنا شد، تصمیم گرفت راهی برای توانمندشدن خودش پیدا کند.
خدیجه، در بازار ویژهی زنان در شهر فیضآباد، ابتدا خیاطی را میآموزد و پس از آن، دکان خیاطی خودش را در این بازار ایجاد میکند. او، امروز هم منبع درآمدی دارد و هم دلیلی شده برای ادامهدادن دختران بازمانده از تحصیل. «توانستم که به استقلال مالی برسم؛ میتوانیم که خود ما به دست بیاوریم یعنی دست ما به طرف دیگران دراز نیست؛ وقتی که ما شروع به این کار کردیم ذهنیت ما مثبت شد و خیلی تغییرهایی در وضعیت روانی ما به وجود آمد.»
سلاموطندار را در تلگرام دنبال کنید
ایجاد بازار ویژهی زنان در فیض آباد، سبب شد که دختران زیادی خودش را در این جا بیابند و راهی به سمت آینده به خود شان بگشایند.
سلوا ثاقب، از دیگر دختران در بدخشان است که پس از بستهشدن دانشگاهها دیگر نتوانست سر صنف جامعهشناسی برود، در جستوجوی راهی برای تغییر وضعیت خود و رهایی از مشکلات زندگی برآمد. او، مهارتهای قنادی و کلچهپزی را فرا میگیرد و اکنون، شغلی پایدار و پرسود دارد و به خودکفایی رسیده است. «این راه، دشواریهای خودش را داشت از جمله ممانعتهای خانواده؛ چون این مسائل در افغانستان اعتمادسازی نشده است؛ پس از راضیکردن خانوادهام به کار در این بخش آغاز کردم.»
به دنبال منع تحصیل دختران در دانشگاه ها، بسیاری از آنها در تنگنای ناامیدی و سکوت گرفتار شده بودند که دستهای از آنها توانستند مسیر تازهای را در پیش بگیرند؛ مسیری که با راهاندازی تجارتهای کوچک آغاز شده است. این دختران، نه تنها به خود زمینهی کار را ایجاد کرده اند، بل که با گشودن درهای این فرصتها به روی دیگران، زمینهی اشتغال را به دهها دختر بازمانده از تحصیل نیز فراهم کرده اند.
