پس از پایان سفر هیئت‌های بلندپایه‌ی سازمان ملل متحد به افغانستان برای رأی‌زنی به منظور رفع محدودیت‌های فراراه کار و آموزش زنان، شماری از کشورهای منطقه و جهان نیز، برای عبور افغانستان از بحران کنونی تلاش‌های شان را آغاز کرده اند.
در دیدار وزیران امور خارجه‌ی قطر و ایران در تهران و دیدار بلاول بوتو زرداری، وزیر امور خارجه‌ی پاکستان با سرگئی لاوروف، هم‌تای روسی‌اش در مسکو، بر حل مشکل افغانستان و ایجاد حکومت فراگیر در این کشور تأکید شده است.
سلام‌وطندار فارسی را در فیسبوک دنبال کنید
وزارت امور خارجه‌ی امریکا نیز با خبردادن از آغاز سفرهای توماس وست، نماینده‌ی ویژه‌ی این کشور برای افغانستان به پاکستان، آلمان و سویس، گفته است که این سفرها به هدف حل معضل سیاسی افغانستان انجام می‌شود.
در همین حال، محمود اضطرابی، استاد دانش‌گاه، به سلام‌وطندار می‌گوید که ناهم‌سویی کشورهای منطقه و جهان در برابر افغانستان و نداشتن تعریفی روشن از حکومت فراگیر، سبب شده است که این تلاش‌ها بی‌نتیجه بماند.
او میافزاید: «بحث افغانستان به عنوان عضو بین‌الملل، متأسفانه تحت‌الشعاع منافع شخصی کشورها قرار گرفته است. حکومت فراگیر به این معنی است که تمام حزب‌ها، گروه‌ها، قشرها و تمام شهروندان در شکل‌گیری حکومت بدون درنظرداشت تعلقات قومی و مذهبی و سمتی، نقش داشته باشند.»
از سویی هم، نظیراحمد رزاقی، پژوهش‌گر مسائل بین‌الملل، نیز می‌گوید که خلای قدرتی که در ۱۵ آگست ۲۰۲۱ به وجود آمد، سبب شد که افغانستان به معضلی برای منطقه و جهان بدل شود.
او میافزاید: «ایجاد خلای قدرت در ۱۵ اگست ۲۰۲۱ و تصرف افغانستان توسط امارت اسلامی، آن گونه که نه برای جامعهی جهانی و نه برای مردم افغانستان باورکردنی بود. پس از آن، افغانستان به معضلی برای کشورهای منطقه و جهان تبدیل شده است. کشورهای منطقه نگرانی‌های خود را در باره‌ی مسئله‌ی تروریسم، مواد مخدر و جغرافیای افغانستان دارند.»
با این حال، محمد بشار، آگاه مسائل سیاسی نزدیک به امارت اسلامی، می‌گوید که کشورهای منطقه و جامعهی جهانی، جای تأکید بر حکومت فراگیر، باید از مسیر رسمی با امارت اسلامی وارد گفت‌وگو شوند.
سلام‌وطندار فارسی را در تویتر دنبال کنید
او میافزاید: «کشورهای منطقه باید در باره‌ی افغانستان مسئولیت خود را انجام دهند و به گونه‌ی رسمی با امارت اسلامی وارد تعامل سیاسی و اقتصادی شوند. امارت اسلامی بدیلی ندارد و تأکید بر حکومت فراگیر از سوی کشورهای منطقه و جهان، دخالت در امور افغانستان است. امارت اسلامی به کسی اجازه نمی‌دهد که نوع این نظام را تعیین کند.»
این در حالی است که پس از روی‌کارآمدن امارت اسلامی، کشورهای منطقه و جهان، همواره بر تشکیل حکومت فراگیر در افغانستان تأکید کرده اند؛ خواستی که تا کنون از سوی امارت اسلامی به رسمیت شناخته نشده و به نوعی، مداخله در امور داخلی تعبیر شده است.
