«نه لباس گرفته‌ام و نه بوت؛ حتا به خانه هم هیچ میوه نگرفته‌ام. روزانه، بوت پالایش و تنها ۱۰۰ تا ۱۵۰ افغانی کار می‌کنم. لباس عیدم، همین لباس کارم است.» این گفته‌های سمیر ۱۲ ساله است؛ کودکی که در گوشه‌ای از جاده‌های شلوغ پل‌سرخ شهر کابل، برای به‌دست‌‌آوردن پول اندکی، چشمانش در جست‌وجوی یافتن جوره‌کفشی است که آن را پالایش کند. او با ناخوشی از وضعیت کنونی‌اش، می‌گوید که آمادگی‌ای برای تجلیل از عید ندارد.
راشد ۱۴ ساله، کودک دیگری که تنها نان‌آور و امید خانواده‌اش برای گذراندن شب‌وروز زندگی است، نیز می‌گوید در حالی که از صبح تا شام برای تهیه‌ی لقمه‌‌نانی انتظاری می‌کشد، توان فراهم‌کردن هزینه برای تجلیل از این عید را ندارد و ناچار است با لباس‌های کهنه‌اش به پیشواز عید برود. راشد، می‌افزاید: «پیش از این خوب بود یک لباس می‌گرفتیم. تمام روز کار می‌کنم و روزانه ۸۰ تا ۹۰ افغانی درآمد دارم که همان را هم به خانه نان می‌برم.»
سلام‌وطندار فارسی را در فیسبوک دنبال کنید
همین گونه، دیگر باشندگان کابل با گلایه از وضعیت بد زندگی شان، می‌گویند که به دلیل تنگ‌دستی، توان تهیه‌ی میوه‌‌های خشک و تازه و رنگین‌کردن سفره‌های عیدی شان را ندارند و ناچار اند این عید را با سفره‌های خالی و لباس‌های کهنه‌ی دیگران، تجلیل کنند. رحمت‌الله، کراچی‌ران و دیگر باشنده‌ی شهر کابل، می‌گوید که پول کافی برای تهیه‌ی مصارف عید ندارد. «سابق ۱۰ یا ۲۰ روز پیش برای عید آمادگی می‌گرفتیم. سه مریض/بیمار دارم. روزانه ۳۰۰ افغانی کار می‌کنم، به چه مصرف کنم؟ چه بخوریم؟ همان کهنه‌های مردم را می‌پوشیم.»
در گوشه‌ی دیگر شهر در سه‌راهی علاءالدین، بادام‌خان، مردی کهن‌سال که با دستان لرزانش سرگرم کار با کراچی‌اش است، نیز از بی‌کاری، بهای بلند خوراکی‌های عید و ناتوانی در آمادگی برای تجلیل از عید، گلایه دارد و می‌گوید: «همه چیز پول است؛ اما نزد مردم هیچ پولی نیست. میوه‌ی خشک و تازه گران است. سیب و کینو خیلی قیمت شده و میوه‌ی خشک هم یک کیلوگرام پسته ۱۱۰۰ افغانی و یک کیلوگرام بادام، ۸۰۰ افغانی است. کسی توان ندارد لباس هم بگیرد که تا دو هزار افغانی تمام نمی‌شود.»
پس از روی‌کارآمدن امارت اسلامی و از نزدیک به دو سال به این سو، بی‌کاری و وضعیت بد اقتصادی، به گونه‌ی چشم‌گیری در کشور اوج گرفته و خانواده‌ها، در تأمین بسیاری از نیازهای زندگی شان با مشکلات فراوانی روبه‌رو بوده اند و اکنون، با فرارسیدن عید، نیز توان فراهم‌کردن هزینه‌های عید را ندارند.
سلام‌وطندار فارسی را در تویتر دنبال کنید
یکی از باشندگان شهر کابل، می‌گوید: «با آمدن امارت اسلامی، نتوانستم دوباره به کارم بروم و اکنون هیچ منبع درآمد ندارم. چه گونه می‌توانم برای عید آمادگی بگیرم؟»
گفتنی است که پیش از این، میوه‌فروشان و دکان‌داران مواد خوراکی نیز از کسادی کاروبار شان و نبود فروش، شکایت داشته اند.
