شماری از قالین‌بافان در شهر پلخمری، مرکز بغلان، می‌گویند که دست‌رسی‌نداشتن به مواد کاری و دستگاه قالین‌بافی، به مشکلات اقتصادی آنان افزوده است.
نیک‌بخت، باشنده‌ی شهر پلخمری که بیش از ۱۰ سال می‌شود با قالین‌بافی زندگی‌اش را می‌گذراند، می‌گوید که محدودیت دست‌رسی به مواد کاری، او را در تنگنای اقتصادی بیش‌تری قرار داده است.
او می‌افزاید: «ما از [زمان] مهاجرت به پاکستان و از زمانی که به این جا آمده‌ایم مدت ۱۰-۱۱ سال می‌شود، قالین‌باف بوده‌ایم. روزگار خوب، خانه و دستگاهی نداریم، ما نمی‌توانیم مواد بخریم و قالین ببافیم و به بازار ببریم بفروشیم تا پول [و عاید] زیادتر شود که درد اولاد ما درمان و به اولاد ما نانی شود.»
سلام‌وطندار فارسی را در تویتر دنبال کنید
فرشته، بانوی دیگری در بغلان که از دو سال به این سو در خانه‌اش قالین می‌بافد، نیز می‌گوید که نداشتن دستگاه شخصی، سبب شده که هیچ گاه نتواند خودکفا شود.
او می‌افزاید: «ما در این جا پنج نفریم، تقریباً دو سال می‌شود که قالین‌بافی می‌کنیم. در اول یک کارگاه شخصی می‌خواهیم که سر پای خود ایستاده شویم و به راحتی کارهای خود را انجام بدهیم. مردم با قالین‌بافی زیاد به مشکلات گرفتار می‌شوند؛ مثلا مواد کم‌بود می‌کند، چنگگ نیست، مشکلات زیاد است و از قالینی که ما می‌بافیم، کوشش می‌کنند که یک عیب بکشند و پول ما را کم کنند.»
در همین حال، محمدعارف، رییس اتحادیه‌ی قالین‌بافان بغلان، با تأیید مشکلات قالین‌بافان در این ولایت، از مسئولان محلی امارت اسلامی، می‌خواهد که بازار صنایع دستی زنان را رشد بدهند.
سلام‌وطندار فارسی را در فیسبوک دنبال کنید
او می‌افزاید: «خواست ما از حکومت این است که باید صنایع دستی رشد داده شود. در کار قالین‌بافی ۸۰ درصد زنان کار می‌کنند. یک خانواده است که در آن پنج زن است و یک خودش [یک مرد] کارگر است که کراچی‌رانی می‌کند و نمی‌تواند با کراچی‌رانی روزگار خود را به پیش ببرد. همین قالین‌بافی است که مردم با عزت و آبرو در خانه‌ی خود کار می‌کنند.»
بر اساس آمار اتحادیه‌ی قالین‌بافان بغلان، در شهر پلخمری نزدیک به دو هزار خانواده سرگرم قالین‌بافی اند که از این میان، پنج درصد این خانواده‌ها، تا کنون در این اتحادیه نام‌نویسی شده اند.
