در حالی که با گذشت هر روز هوا در کابل سردتر میشود، شماری از باشندگان این شهر، میگویند که به دلیل ناداری، توانایی گرمنگهداشتن خانههای خود را ندارند.
عزیز ۳۵ساله، سرپرست یک خانوادهی ششنفره است. او در کنار یکی از جادههای شهرنو کابل نشسته و چند بوتل شیشهای رنگ، برس و سوهان را کنار هم چیده و در انتظار رهگذری است که از او بخواهد کفشهایش را رنگ بزند.
عزیز، با شکایت از وضعیت بد اقتصادی، میگوید که توانایی تأمین نیازهای خوراکی و گرمایشی خانوادهاش را ندارد. او میافزاید: «از صبح تا حال ۱۰ افغانی یک بوت را رنگ کردم؛ کار نیست و در خانه روغن، آرد و برنج نیست؛ در روزهای سرد تکهی کهنه را میگیریم و میسوزانیم و خانه را گرم میکنیم.»
محمداسماعیل، یکی از کارگران روزمزد در شهر کابل و سرپرست خانوادهی هشتنفره، با ناراحتی که در صورتش آشکار است، میگوید که برای گرمکردن خانهاش، ناچار است با اشیای دورریختی خانهاش را گرم کند. «چوپ و زغال قیمت است؛ توانایی خریداری آنان را نداریم و پخل را جمعآوری کرده خانه را گرم میکنیم.»
همزمان با سردشدن هوا و گستردگی ناداری، شهروندان زیادی در شرایط آسیبپذیری قرار گرفته اند. عبدالحسین، دستفروشی در شهر، از امارت اسلامی و مؤسسههای بینالمللی، خواستار کمک به نیازمندان است. او میافزاید: «چیزی در دست نباشد و دستخالی به خانه بری و طرف کودکها بینی، جگر آدم خون میشود؛ چارهای نیست هفت تا هشت نان خنک را میخریم و همراه چای میخریم؛ اقتصاد نیست یک چیزی بخریم بخوریم.»
با این همه، مسئولان وزارت اقتصاد امارت اسلامی، میگویند که برای زمستان پیشرو، برنامههایی را به منظور تأمین امنیت غذایی و فراهمسازی مواد سوختی برای شهروندان نیازمند روی دست گرفته اند.
عبدالرحمان حبیب، سخنگوی این وزارت، میگوید: «به منظور جلوگیری از خطرات احتمالی در زمستان پلانهای تدابیری از طرف نهادهای ذیربط گرفته شده است؛ بر اساس امکانات موجود برای تقویت امنیتی غذایی از قبیل برنامه کمکهای عاجل و اضطراری، عرضهی مواد کافی خوراکی و سوختی و تعین نرخ مناسب به همکاری سکتور خصوصی و دیگر نهادها درنظر گرفته شده است.»
به دلیل بلندبودن نیازهای انساندوستانه در میان شهروندان، روز گذشته نیز قاسم جومارت توکایف، رییسجمهور قزاقستان، خواهان ادامهی کمکهای انسانهدوستانه کشورها به افغانستان شده و آن را برای تضمین امنیت منطقه مهم خواند.
