در میان هیاهوی زندگی و کوچه پس‌کوچه‌های شهر کابل، جوانی با هزاران امید و با هدف قهرمان‌شدن زندگی می‌کند. به گفته‌ی این جوان، او از کودکی به آسمان نگاه می‌کرد و رؤیاهایش را در بالاترین ستاره‌ها می‌جست. امیر علی‌زاده، عضو تیم ملی آی‌تی‌اف افغانستان، از همان هفت‌سالگی که پا در میدان ورزش گذاشت، تصمیم گرفت راهی را در پیش گیرد که کم‌تر افراد جرئت قدم‌گذاشتن در آن را داشتند؛ راهی پر از چالش، اما سرشار از امید.
جوانی که از مدال‌ها الهام گرفت و به مدال‌ها رسید
شوروشوق امیر از یک الهام ساده آغاز شد؛ الهامی که از روح‌الله نیکپا، قهرمان ملی افغانستان، در ذهنش ریشه دواند و او را مصمم به ورزش و قهرمان‌شدن کرد. او که هنوز بیش از ۱۸ سال ندارد، چنین می‌گوید: «وقتی من وارد تکواندو شدم، خیلی کوچک بودم و زمانی که هفت یا هشت‌ساله بودم و وارد تکواندو شدم و چیزی که به من اهمیت داشت، همان مدال بود و چیزی که ذهن مرا درگیر کرده بود، روح‌الله نیکپا بود. از همان روزی که روح‌الله نیکپا مدال جهانی را به دست آورد، خانواده‌ام به این باور شدند که یک روز من هم می‌توانم مدال بیاورم و این باعث شد که من به ورزش و این افتخارآوری‌ها فکر کنم.»
امیر، در کنار تحصیل، تمریناتش را با سخت‌کوشی ادامه داد. او از سالن‌های کوچک و ابتدایی آغاز کرد و در درازای مسیرش، نه تنها خود را به عنوان یک ورزش‌کار؛ بل به عنوان یک نماد امید و اراده به هم‌نسلانش مطرح کرد.
طلوع یک قهرمان در میدان‌های جهانی
امیر با پشتکار در بیش از ۲۰ رقابت ملی و بین‌المللی، شرکت کرده است که نخستین رقابت بیرون‌مرزی او دو ماه پیش در اوزبیکستان بود. او ۱۸ پیروزی را در کارنامه‌ی خود ثبت و تا کنون ۱۴ مدال طلا، دو مدال نقره و دو مدال برنز، کسب کرده است.
آخرین افتخار او، کسب مدال برنز رقابت‌های جهانی اوزبیکستان بود؛ رقابتی که بدون پشتیبانی مالی حکومت بود و با سرمایه‌ی شخصی خودش در آن شرکت کرده بود. «هنوز بیش از ۲۰ مسابقه داشته‌ام؛ خیلی زحمت کشیده‌ام تا بتوانم راهم را پیدا کنم و من‌بعد هم مسئولیت‌هایم بیشتر است. اولین مسابقه‌ی بیرونی که داشتم، با هزینه‌ی شخصی خود اشتراک کردم؛ چون خوب درخشیدم، احتمالاً دولت در برنامه‌های بعدی حمایتم کند.»
با وجود چالش‌ها؛ اما برای پولادشدن آتش را قبول داشت!
راه امیر پر از ناهمواری بوده است. شرایط اقتصادی دشوار، نبود امکانات و بار سنگین ناامیدی، بارها او را در تقاطع ترک‌کردن یا ادامه‌دادن قرار داده است؛ اما به گفته‌ی خودش، او هرگز دست از تلاش نکشید. امیر با اعتقادی عمیق به قدرت اراده، می‌گوید: «چالش‌ها می‌توانند نقطهای قوت برای موفقیت باشند؛ قسمی که سخنی معروف است در این باره که می‌گویند؛ انسان موفق کسی است که در شرایط سخت خود را بالا بکشد و گاهی من با این سخن خود را بالا می‌کشم و تلاش می‌کنم. فقط این سخن در ذهن من است که یک انسان موفق همیشه در شرایط سخت موفق می‌شود؛ در مقابل ناامیدی مبارزه می‌کند. درست است که با ناامیدی‌های زیادی روبه‌رو شدیم؛ ولی شرایط نه تنها به من؛ بل که به هر فرد سخت است؛ ولی چیزی که ما را امیدوار می‌کند، همین تلاش کردن است؛ همین سخت کار کردن است.»
این باور به او نیروی مضاعف می‌دهد تا ناامیدی را کنار بگذارد و در برابر مشکلات ایستادگی کند. او چالش‌ها را همان آتش‌فشانی می‌داند که روح و اراده‌ی انسان را مانند پولادی مقاوم می‌کند و صیقل می‌دهد.
کمربند سیاه؛ آغاز مسئولیت تازه
امیر در گفت‌وگو با سلام‌وطندار می‌گوید که رسیدن به کمربند سیاه در تکواندو تنها یک موفقیت شخصی نیست؛ بل مرحله‌ای است که او را به مسئولیتی بزرگ‌تر رساند. «هر ورزش‌کاری وقتی که کار را شروع می‌کند، به یک نقطهای می‌رسد که بعد از آن باید بیشتر تلاش کند و در رشته‌ی تکواندو همین کمربند سیاه است؛ چون با گرفتن کمربند سیاه دیگر تو آدمی استی که باید افتخارآفرینی کنی و باید فرق شوی با دیگر کمربندها.»
سلام‌وطندار با دوستان امیر نیز گفت‌وگو کرده و تأثیر یک دوست پرتلاش را روی آنان مورد ارزیابی قرار داده است که دوستان امیر علی‌زاده او را الگوی خوبی برای نظم و انضباط، سخت‌کوشی و مقاومت می‌دانند.
احمد، دوست امیر، می‌گوید: «چند سال است امیر را می‌شناسم؛ موفقیت‌هایی که امیر کسب کرده، به من این را فهمانده که با تلاش و پشتکار می‌توانیم به موفقیت‌ها دست پیدا کنیم. دست‌آوردهای امیر به من این انگیزه را می‌دهد که به خود یک برنامه‌ی تمرینی منظم تنظیم کنم و می‌گویم که بله روزی من هم می‌توانم موفق شوم.»
سیدروح‌الله حسینی، مربی امیر در رشته‌ی تکواندو، نیز در باره‌ی ویژگی‌های منحصر به فرد و آینده‌ی ورزشی او چنین می‌گوید: «به هر مبارز چهار ویژگی لازم و مهم است که عبارت اند از سرعت، قدرت، مقاومت و عقل و هوش می‌باشد و امیر با این که یک بچه‌ی پرتلاش، بااراده و منظم است، تمام این ویژگی‌ها را در خود دارد و من منحیث مربی‌اش، آینده‌اش را درخشان‌تر از امروز می‌بینم.»
با این همه، عبدالله قانع، سخن‌گوی ریاست عمومی تربیت بدنی و ورزش حکومت سرپرست افغانستان، با تأکید بر اهمیت پشتیبانی از جوانان، وعده‌ی همکاری و پشتیبانی را نیز به جوانان ورزش‌کار می‌دهد. «تمام برنامه‌ها، چه داخلی باشد، چه خارجی، از طرف اداره‌ی کشور حمایت شده و مصارفش پرداخت شده و همکاری تخنیکی به آن‌ها صورت گرفته است. البته شاید بعضی ورزش‌کاران به شکل شخصی در مسابقات غیررسمی بیرون‌مرزی اشتراک کرده باشند؛ ولی برنامه‌های رسمی از طرف اداره‌ی کشور حمایت می‌شود و ما امکاناتی که در دست‌رس داریم، در خدمت ورزش‌کاران است و در مجموع در خدمت جوانان کشور است و در آینده هم حمایت ما با آن‌ها خواهد.»
گفتنی است که ۵۲ نوع ورزش زیر چتر ریاست عمومی تربیت بدنی و ورزش حکومت سرپرست افغانستان، فعالیت دارد و تکواندو نیز به عنوان ورزش پرطرف‌دار میان جوانان در کشور شناخته می‌شود.
