غلام‌سرور تابش، جوانی در هرات که مسئول «کارگاه یخن‌های کمپیوتری تابش» است، به سلام‌وطندار می‌گوید هدف از ایجاد این کارگاه، رشد تولیدات داخلی و ایجاد زمینه‌ی کار به جوانانی است که از بی‌کاری رنج می‌بردند. به گفته‌ی او، یخن‌های تولیدشده در این کارگاه، نه تنها در شهر هرات؛ بل در بسیاری از ولایت‌ها چون کابل، فراه، هلمند و کندهار، در نمایندگیهای جداگانه به فروش می‌رسد.
آقای تابش، می‌افزاید: «ما بیشتر از درآمد به این فکر می‌کنیم که برای جوانان و رشد کشور خود، اشتغال‌زایی/کارآفرینی کنیم؛ چون افغانستان، متأسفانه یک کشور مصرفی است و می‌خواهیم جوانان به تولیدکردن تشویق شوند تا از حالت مصرفی‌بودن بیرون شویم.» به گفته‌ی مسئولان کارگاه یخن‌های کمپیوتری تابش، یخن‌های کمپیوتری از ۴۰۰ تا ۳۰۰۰ افغانی و یخن‌های دستی از ۵۰۰۰ تا ۱۲۰۰۰ افغانی هزینه دارد.
سلام‌وطندار را در تلگرام دنبال کنید
هم‌زمان با افزایش میزان بی‌کاری در افغانستان، هم‌اکنون کارآفرینی و ایجاد کارگاه‌های هنر و حرفه، تنها راه برای فراهم‌شدن زمینه‌ی کار به شمار بسیاری از شهروندان به ویژه جوانان بی‌کار در ولایت‌های مختلف است که از این طریق می‌توانند نیازهای روزانه‌ی زندگی خود و خانواده‌های شان را فراهم کنند.
جواد ۳۴ ساله، یکی از ده‌ها جوان هراتی است که در کارگاه یخن‌های کمپیوتری تابش کار می‌کند. او با وجود سختی‌های کارش، می‌گوید خرسند است که با کار در این کارگاه، در کنار یادگیری، می‌تواند نفقه‌ی خانواده‌اش را نیز تأمین کند. او می‌افزاید: «دقت زیاد می‌خواهد و باید بسیار ظریف کار شود؛ چون کار بازار، کار ظریف‌کاری است. هر زمانی که دستگاه روشن است، باید بالای دستگاه راه برویم که سیاه نشود یا نخ ندهد و زیر نخ خراب نشود.»
این جوان هراتی، از تاجران ملی و بین‌المللی می‌خواهد که زمینه‌ی کار را به دیگر جوانان در کشور نیز فراهم کنند تا از آواره‌شدن جوانان به بیرون از کشور که مشکلات بسیاری را متحمل می‌شوند، جلوگیری شود و دیگر مورد توهین و تحقیر قرار نگیرند.
سلام‌وطندار را در تویتر دنبال کنید
پوشیدن لباس‌های افغانی و یخن‌دوزی‌شده، از رسم‌های رایج میان شهروندان افغانستان است. در همین حال، شماری از باشندگان هرات، پوشیدن یخن‌های ماشینی یا دستی را، یکی از فرهنگ‌های دیرینه در این ولایت، عنوان می‌کنند. محمدیونس محمدی، باشنده‌ی شهر هرات، می‌گوید: «یخن متفاوت‌تر از لباس ساده است و یک جذابیت خاص خود را دارد. ما مردم شهرنشین هرات، بیشتر یخن می‌پوشیم؛ چون یک رسم‌ورواج قدیمی است.»
از سویی هم، مسئولان محلی هرات، می‌گویند که آنان از تاجران و جوانانی که برای رشد تولیدات داخلی تلاش می‌کنند، پشتیبانی می‌کنند.
گفتنی است که پس از تغییر نظام، در کنار مردان، زنان بسیاری نیز در هرات اند که در خانه‌های شان روی پارچه‌های مختلف سوزن می‌زنند تا صنعت خامک‌دوزی یا دوخت یخن‌ها در این ولایت، بیشتر از پیش رونق بگیرد.
