سهیلای ۲۵ ساله، بانوی خشونت‌دیده در ولسوالی انجیل هرات است؛ آن‌چه خشونت از سوی همسرش گفته می‌شود، اکنون در میان مرگ و زنده‌گی به سر می‌برد.
آن‌گونه که سهیلا می‌گوید، ۱۰ سال پیش خانواده‌اش او را به مردی از همسایه‌های‌شان در ولسوالی انجیل به ازدواج داده است. به گفتۀ سهیلا، همسرش فرد هوس‌باز و ظالم بوده و از روزهای آغاز زنده‌گی‌اش او را لتوکوب می‌کرده است.
سهیلا که یک دخترش را در اثر لتوکوب شوهر سقط کرده، ۳ دختر دیگر نیز دارد. این بانوی رنج‌دیده می‌گوید که یک‌سال پس از زنده‌گی‌اش با همسرش، به ایران رفته است و در آن‌جا هم همسرش هر روز او را لتوکوب می‌کرد.
او می‌افزاید که روزی همسرش با پسر کاکای خود در ایران دعوا کرده بود و وقتی به خانه آمد، عقدۀ دعوایش را به او خالی کرده که در اثر آن کامل فلج شده است.
سهیلا در حال پاک‌کاری خانه بوده و شوهرش با خشم وقتی که داخل خانه می‌شود، با لگد محکم به میان کمرش می‌کوبد. پس از این لتوکوب، بالای سهیلا شوک می‌آید و زمانی که او را نزد پزشک می‌برند، پزشک می‌گوید که یک استخوان کمرش شکسته است.
این بانوی رنج‌دیده می‌گوید که در نتیجۀ این روی‌داد دست‌وپاهایش کامل فلج شده است. سهیلا پس از این روی‌داد به افغانستان می‌آید و می‌خواهد به دولت شکایت کند، اما همسرش هشدار می‌دهد که اگر از او شکایت کند، او را ترک می‌کند و از او پرستاری نمی‌کند.
همسر سهیلا به او وعده می‌دهد که اگر از او به دولت شکایت نکند، تا آخر عمر از او پرستاری می‌کند.
اکنون ۵ سال از این روی‌داد می‌گذرد و سهیلا در اثر بی‌توجهی همسرش، تمام بدنش زخم‌بستر شده است.
سهیلا مدعی‌ست که در همین وضعیت بیماری نیز شوهرش او را لتوکوب می‌کرد و نفقه‌اش را نمی‌دهد.
سهیلا اکنون هیچ‌کس را ندارد که از او پرستاری کند. او می‌گوید که همسرش از یک‌سال به این‌سو زن دوم گرفته است و روزها برایش نان نمی‌دهد و از او پرستاری نمی‌کند. این بانوی خشونت‌دیده از دولت و نهادهای مدافع حقوق زنان می‌خواهد که به وضعیتش رسیده‌گی کنند.
زهرا کرامت، مسئول جندر دفتر واسا در هرات به سلام‌وطندار می‌گوید، آنان در منطقۀ «غیزان» ولسوالی انجیل هرات در حال تطبیق برنامه‌های آگاهی‌دهی در مورد خشونت علیه زنان بوده که زنان این منطقه خبر داده‌اند که نمونۀ وحشت‌ناک خشونت در منطقۀشان صورت گرفته است.
بانو کرامت می‌گوید که این بانو از چهار سال به این‌سو در وضعیت بد صحی در یک خانه افتاده بوده و هیچ‌کس از او خبر نداشته است.
او خشونت علیه سهیلا را یکی از خشونت‌های وحشت‌ناک در افغانستان می‌داند و می‌گوید که باید به خواسته‌های این بانو گوش داده شود.
عبدالرحیم رادمنش، معاون بنیاد خیریۀ «پیر هرات» به سلام‌وطندار می‌گوید که این نخستین بانویی‌ست که در نتیجۀ خشونت‌های خانواده‌گی قطع نخاع شده است.
به گفتۀ رادمنش، بیشتر اعضای بدن این بانو زخم‌های زیاد بستر شده است و باید این بانو در بیمارستان زیر مراقبت‌های ویژه قرار گیرد و پس از درمان زخم‌هایش می‌توانند از او نگه‌داری کنند.
در همین حال، انیسه سروری، رئیس امور زنان هرات با تأیید این خشونت وحشت‌ناک می‌گوید که این اداره بخشی برای نگه‌داری از این‌دست بانوان ندارد.
به گفتۀ بانو سروری، اکنون دفتر واسا مسئولیت نگه‌داری برای یک هفته از این بانو را برعهده گرفته است و ریاست امور زنان تلاش می‌کند نهادی را برای سرپرستی از این بانو جست‌وجو کند.
رئیس امور زنان هرات می‌افزاید که پس از پیداشدن سرپرست به این بانو، اگر او از شوهرش شکایت داشت، شکایت آن از طریق مراجع عدلی و قضایی پی‌گیری خواهد شد.
این تنها سهیلا نیست که در نتیجۀ خشونت‌های خانواده‌گی در میان مرگ و زنده‌گی دست‌وپنجه نرم می‌کند، همانند سهیلا، زنان بسیاری در افغانستان هستند که روزانه قربانی خشونت‌های خانواده‌گی می‌شوند.
