روستای «شورچه»، از مربوطات شهر تالقان، مرکز تخار است که فاصله‌ی بسیاری با شهر تالقان ندارد؛ اما باشندگان این روستا از دست‌رسی‌نداشتن به آب آشامیدنی شکایت دارند.
آنان، به سلام‌وطندار می‌گویند که دست‌رسی‌نداشتن به آب آشامیدنی، سبب شده است که شماری از باشندگان این روستا به بیماری‌هایی چون سنگ کلیه، مشکلات جگر و بیماری‌های تنفسی، مبتلا شوند.
باشندگان روستای شورچه، می‌افزایند که به دلیل ناداری، ناچار در میان کوه‌ها مانده و از نخستین امکانات زندگی بی‌بهره اند.
سلام‌وطندار را در تلگرام دنبال کنید
محمدصالح، باشنده‌ی روستای شورچه، می‌گوید: «همین چاه را قسمی که می‌بینید، دور و برش را پت کرده‌ایم و آب باران جمع می‌شود. حداقل از ۱۰۰ درصد، ۲۰ درصد قابل استفاده نیست، ما از مجبوری استفاده می‌کنیم. برخی‌ها مشکل جگر دارند، سنگ گرده دارند و نفس‌‌تنگی همگی از همین آب پیدا شده است.»
محمدنبی، دیگر باشنده‌ی روستای شورچه، نیز می‌گوید: «آب ما گل‌ولای می‌شود؛ آب لای می‌خوریم؛ گاهی آب یک بشکه می‌رسد، در گرده‌ام سنگ دارم و گاهی از مناطق دوردست آب می‌آوریم که آن هم میکروبی است.»
باشندگان روستای شورچه، هم‌چنان می‌گویند که چاه‌هایی را در مسیر سیلاب‌ها ایجاد کرده اند که بیشتر آب باران و سیل در آن‌ها ذخیره می‌شود. به گفته‌ی آنان، هرچند این آب‌ها نیز غیرصحی هستند و ریگ و گل دارد؛ اما ناگزیر از همین آب برای آشامیدن استفاده می‌کنند.
بزرگان محل، می‌گویند که از آب‌های باران تنها در فصل‌های زمستان و بهار می‌توانند استفاده کنند و در تابستان به دلیل نباریدن باران، ذخیره‌گاه‌های شان نیز خشک می‌شود و در گرمی تابستان برای یافتن اندکی آب آشامیدنی بشکه‌ها را سوار مرکب می‌کنند و میان کوه‌ها و دره‌ها در جست‌وجوی آب می‌روند. آن‌ها از حکومت خواهان حفر چاه‌های عمیق اند.
محمدعمر، یک تن از باشندگان روستای شورچه، می‌گوید: «پنج مسجد در دره‌ی شورچه از همین آب جمع‌شده استفاده می‌کنیم. در تابستان مردم برای آب می‌آیند؛ اما آب نیست. وضعیت بی‌آبی در تابستان بیشتر می‌شود.»
خال‌بی‌بی، یک تن دیگر از باشندگان روستای شورچه، نیز می‌گوید: «مرکب را می‌گیریم؛ خورجین را می‌اندازیم؛ در هر جایی که کمی آب پیدا می‌شود، می‌آوریم و او هم شور است؛ از گلوی ما درست تیر نمی‌شود، برای دیگ و کاسه نیز از همان آب استفاده می‌کنیم. مشکلات آب داریم.»
در همین حال، پزشکان، می‌گویند یکی از مشکلات بسیار جدی‌ای که جان صدها تن را در تخار با خطر روبه‌رو کرده، بیماری‌های ناشی از آشامیدن آب‌های آلوده است. به گفته‌ی پزشکان، مردمانی که دست‌رسی به آب آشامیدنی ندارند، مجبور اند از آب‌های رودخانه‌ها، باتلاق‌ها و آب‌های جمع‌شده از باران برای نوشیدن استفاده کنند.
سلطان‌محمود، پزشک در بخش داخله، در این باره می‌گوید: «وقتی که آب شور باشد، به فشار ضرر می‌رساند؛ گرده‌ها را خراب و حتا به جگر صدمه وارد می‌کند. آب در صورتی که آلوده به پرازیت‌ها باشد و از آن آب حیوان و انسان مشترک استفاده بکنند، به انواع میکروب‌های امعا یا روده مبتلا کرده و میکروب‌های معده را نیز به وجود می‌آورد.»
سلام‌وطندار را در اکس دنبال کنید
با این همه، سمیع‌الله صمیمی، سخن‌گوی ریاست احیا و انکشاف دهات تخار، می‌گوید که تلاش دارند با کمک مؤسسه‌های هم‌کار، زمینه‌ی تهیه‌ی آب آشامیدنی را به باشندگان روستای شورچه فراهم کنند.
او می‌افزاید: «ریاست احیا و انکشاف دهات همیشه در تلاش است تا مؤسسات هم‌کار و دونرها را قانع بکند که به مردم زمینه‌ی تهیه آب آشامیدنی در ساحات شورچه را فراهم کند.»
روستای شورچه با داشتن ۳۰ روستای خردوبزرگ در ۳۰ کیلومتری شهر تالقان قرار دارد و باشندگان این محل به نخستین امکانات زندگی از جمله آب آشامیدنی، مرکز درمانی و جاده، دست‌رسی کامل ندارند.
