در نتیجۀ جنگ‌های شدید سال‌های پسین در کشور، خانه‌های هزاران تن ویران شد و این خانواده‌ها نیز آواره شدند. خانواده‌هایی که توان آمدن به کابل را داشتند، برای حفظ جان خود به مناطق امن این شهر نقل مکان کردند.
با این حال، ریاست امور مهاجران و عودت‌کننده‌گان کابل امروز بیش از ۱۰۰ خانواده‌یی را که شماری از آن‌ها از ۱۰ سال به این‌سو در نتیجهٔ جنگ از ولایت‌های شمالی به کابل بی‌جا شده بودند، دوباره به ولایت‌های اصلی‌شان بازگرداند.
عبدالمتین رحیم‌زی، رئیس امور مهاجران و عودت‌کننده‌گان کابل، می‌گوید که کمیشنری عالی سازمان ملل متحد در امور پناهنده‌گان (UNHCR) به هر یک از این خانواده‌ها مبلغ ۲۰۰ دالر آمریکایی کمک کرد و این سازمان وعده داده است که به‌منظور بازسازی خانه‌های این بی‌جاشده‌گان، ماهانه ۴۰۰ دالر دیگر نیز به آن‌ها کمک می‌کند.
سلام‌وطندار فارسی را در فیسبوک دنبال کنید
او می‌افزاید: «هم‌اکنون تنها ۲۰۰۰ خانواده را سروی کرده‌ایم که تمام آنان برای رفتن به ولایت‌های‌شان آماده‌اند. در زمینۀ کمک با مؤسسه‌ها گفت‌وگو کردیم که تنها UNHCR در زمینۀ همکاری اعلام آماده‌گی کرد. به آنان ۲۰۰ دالر به‌عنوان کرایه موتر کمک شد و در آینده نیز ماهانه ۴۰۰ دالر با آنان در ولایت‌های‌شان همکاری می‌شود.»
رئیس امور مهاجران و عودت‌کننده‌گان کابل هم‌چنان می‌گوید روند توزیع کمک‌ها شفاف است و کسانی که یک بار این کمک‌ها را دریافت کنند، درخواست مجدد کمک نمی‌توانند.
در همین حال، خانواده‌هایی که خانه‌های‌شان را از دست داده‌اند و توان بازسازی آن را ندارند، از امارت اسلامی و مؤسسه‌های کمک‌کننده خواستار کمک‌های بیشتر اند.
پلوشۀ ۳۵ ساله، از باشنده‌گان کندز که همسرش را در جنگ از دست داده است و اکنون مسئولیت سرپرستی سه کودکش را برعهده دارد، از دریافت پول‌های کمک‌شده خرسند است. او اما نگران است که در ولایت خود چه‌گونه زنده‌گی‌اش را بگذراند.
سلام‌وطندار فارسی را در توییتر دنبال کنید
او می‌گوید: «ما در نتیجۀ جنگ به کابل آمدیم، همین‌جا زنده‌گی کردیم. این پول اکنون کافی‌ست، اما خانه‌های ما در وطن ویران شده است. برای ما باید خانه ساخته شود.»
حمیدالله که از ولایت سرپل به کابل بی‌جا شده بود، می‌گوید از این‌که با خانواده‌اش دوباره به ولایتش برمی‌گردد، خرسند است. او می‌افزاید: «از این‌که دوباره به ولایت و روستایم برمی‌گردم، خوش‌حالم. همان‌جا به ما خوب است، ما وطن خوبی داریم. در همان‌جا ان‌شاءالله زنده‌گی خوبی می‌کنیم؛ زیرا اکنون جنگ نیست.»
به‌دلیل بی‌ثباتی سیاسی، فقر و بی‌کاری، میلیون‌ها شهروند افغانستان خانه‌های خود را ترک کرده، شمار بسیاری از آنان به کشورهای همسایه و اروپا مهاجر شده و شماری دیگر نیز در حال بی‌جاشدن‌اند.
