یک شرکت صنایع دستی در کابل به بیش از ۱۰۰ تن از زنان و دختران زمینۀ آموزش و کار را فراهم کرده است. نگینه شعیب حفیظی، مسئول این شرکت، می‌گوید که آنان برای رسیده‌گی به مشکلات اقتصادی زنان و دختران، دو کارگاه خیاطی را در کابل ایجاد کرده‌اند. او می‌افزاید که زنان در کنار فراگیری آموزش‌های خیاطی، معاش نیز دریافت می‌کنند.
بانو حفیظی می‌گوید: «خانم‌هایی که در اداره‌های دولتی کار می‌کردند، فعلاً بی‌کار هستند و می‌گویند از این‌که در بی‌کاری و پریشانی به‌سر ببریم، خوب است بیاییم این‌جا، هم خیاطی بیاموزیم و هم یک کمک اقتصادی برای خود و فامیل/خانوادۀ خود انجام بدهیم.»
سلام‌وطندار فارسی را در توییتر دنبال کنید
در همین حال، رابعه جویا، یک تن از شرکت‌کننده‌گان این کارگاه، به سلام‌وطندار می‌گوید که پیش از این آموزگار مکتب بود و پس از بسته‌شدن مکتب‌های دخترانۀ بالاتر از صنف ششم، مجال ادامۀ کارش را نیافت.
رابعه برای حل مشکلات اقتصادی‌اش از بدخشان به کابل آمده و مدت سه ماه است که سرگرم کار خیاطی در این کارگاه است.
رخسار راسخ و شریفه همت، دو تن از دانش‌آموزان صنف‌های یازدهم و دوازدهم مکتب هستند که هم‌اکنون به کار خیاطی روآورده‌اند. آنان دلیل این کارشان را بسته‌ماندن مکتب‌های دخترانۀ بالاتر از صنف ششم می‌خوانند و به‌شدت از تصمیم رهبری امارت اسلامی مبنی بر بستن مکتب‌ها انتقاد می‌کنند.
با این حال، شماری از دانش‌جویانی که در این کارگاه شرکت کرده‌اند، دلیل‌شان را مشکلات اقتصادی و بی‌کاری عنوان می‌کنند. ذکیه کریمی که به تازه‌گی از یکی از دانشگاه‌های خصوصی در کابل فارغ شده است، می‌گوید که مدت بسیاری را در خانه بی‌کار بود و جز شرکت در این کارگاه، چاره‌یی دیگری نیافته است.
سلام‌وطندار فارسی را در فیسبوک دنبال کنید
نورجان نور رضایی، یک تن دیگر از شرکت‌کننده‌گان این کارگاه، می‌گوید که خانم خانه است و شوهرش با آمدن تحولات اخیر بی‌کار شده است. او می‌افزاید که تنها نان‌آور خانواده‌اش است و اکنون از معاشی که از این کارگاه دریافت می‌کند، راضی‌ست.
گفتنی‌ست که این کارگاه در چهار بخش خامک‌دوزی، موره‌دوزی، کرشنل و خیاطی در دو دورۀ سه ماهه و شش ماهه فعالیت می‌کند.
