همزمان با روز جهانی غذا، شماری از زنان سرپرست در افغانستان میگویند که به دلیل بیکاری و ناداری، توان تأمین سه وعدهی غذایی روزانه برای خانوادههای خود را ندارند.
سمیه، ۵۵ساله و باشندهی کابل، سرپرست یک خانواده پنجنفره است. او، میگوید که در شبانهروز تنها یک وعده غذا میتواند برای خانوادهاش فراهم کند و آن هم نان سرد است. «توانایی خرید نان را ندارم و از نانواییها نان سرد شدهی شان را میگیرم تا یک وعدهی غذایی را برای خانوادهام تأمین کنم. ما فقط نان سرد و چای میخوریم، اصلا به غذایی مغذی دیگر دسترسی نداریم.»
مرضیه، ۲۱ساله دیگر باشندهی کابل، روایت مشابهی از وضعیت غذایی و فقر دارد. او صفاکاری میکند، اما با این حال قادر نیست نیازهای ابتدایی خانوادهاش را برآورده کند. «درخانههای مردم کار میکنم و فقط میتوانم که مصرف دارو و تداوی مادرم را فراهم کنم و اصلا نمیتوانم که نیازهای خانواده را برآورده کنم. با بسیار سختی و خریدن نان سرد فقط یک وعده غذایی را تامین میتوانم.گاهی هم همسایهها برای ما اگر غذایی میفرستند.»
در کنار ناداری که عامل اصلی ناتوانی خانوادهها در تأمین غذای روزمره است، خانوادههایی با وضعیت اقتصادی متوسط نیز، نمیتوانند همیشه غذاهای مغذی مصرف کنند. صدف، ۲۴ ساله از هرات، میگوید: «غذاهای که ما معمولا در برنامهی روزانهی خود استفاده میکنیم سبزیها است مثل بامیه، بادنجان سیاه، بادنجان رومی، کدو و غیره و معمولا برنج هم که استفاده میکنیم.»
فیاض صافی، متخصص تغذیه، هشدار میدهد که کمبود ویتامینها و پروتئینها میتواند سبب سوءتغذیه شود. او در این باره میگوید: «برای پیشگیری از این بیماری من فقط دو راهکار را پیشنهاد میکنم اول این که فقر و مشکلات اقتصادی از بین برده شود و دو این که برای خانواده به ویژه خانمها آگاهیدهی شود تا از همان مواد غذایی که در دسترس دارند به درستی استفاده کنند تا مصئونیت غذایی خود و فرزندان شان حفظ شود.»
برنامه جهانی غذای سازمان ملل متحد نیز، به تازگی اعلام کرده که نُه میلیون و ۵۰۰ هزار نفر در افغانستان امنیت غذایی ندارند.
روز جهانی غذا که از ۱۶ اکتبر هر سال برگزار میشود، با هدف افزایش آگاهی در مورد گرسنگی و کمبود مواد غذایی در جهان بزرگداشته میشود.
