شماری از زنانی که در روستاهای هرات سرگرم کاشت گونه‌های سبزی اند، می‌گویند که کشاورزی به تنها منبع درآمد آنان بدل شده است. این زنان، می‌افزایند با این که در بخش کشاورزی آموزش ندیده اند؛ اما از این طریق نیازهای غذایی و غیرغذایی خانواده‌های شان را تأمین می‌کنند.
سیما، باشنده‌ی ولسوالی انجیل، می‌گوید که کشاورزی را از پدرش آموخته و از شش سال به این سو سرگرم کار در این بخش است. «بادنجان، بامیه، اسفناج و ترکاری کاشت می‌کنم؛ نیم آن را می‌فروشم و مقداری را به همسایه‌های خودم می‌برم برای من می‌فروشند. از همین راه خرج بچه‌هایم را فراهم می‌کنم.»
سلام‌وطندار را در تلگرام دنبال کنید
سیما، می‌افزاید که در کنار او بسیاری از زنان دیگر نیز در این ولسوالی از صبح تا شام سرگرم کار در زمین‌های کشاورزی اند. «این جا روستا است؛ بسیاری از زنان باغ‌داری، مالداری و کشاورزی می‌کنند؛ شماری از آن‌ها بی‌سرپرست و شماری هم شوهرهای شان در ایران اند؛ اما شماری دیگر هم‌راه مردهای شان کشاورزی می‌کنند؛ چون کار دیگری ندارند.»
بی‌بی‌گل، دیگر باشنده‌ی ولسوالی انجیل، نیز می‌گوید: «آموزش تا حالا به ما کسی نداده است؛ از کودکی روش کاشت را دیدم مانند پدرم که کاشت می‌کرد، ما هم هم‌راه شان می‌رفتیم و حالا خود ما همان گونه کاشت می‌کنیم.»
این زنان، از حکومت سرپرست می‌خواهند که برای بهترشدن کار و افزایش میزان درآمد شان زمینه‌ی فراگیری روش‌های معیاری کشاورزی و بازاریابی برای محصولات آنان را فراهم کند.
سلام‌وطندار را در اکس دنبال کنید
در سوی دیگر، بشیراحمد احمدی، مسئول ترویج ریاست زراعت، آبیاری و مالداری هرات، می‌گوید که برای پشتیبانی از زنانی که سرگرم کشاورزی اند، تلاش دارند در سال روان برنامه‌های آموزشی را، راه‌اندازی کنند.
او می‌افزاید: «در همین چند ولسوالی حدود ۲۰ هزار خانواده‌ی دهقان داریم؛ زمانی که می‌گوییم فامیل دهقان زنان هم شامل اند و در بخش زراعت و مالداری کار می‌کنند؛ اما رقم دقیق وجود ندارد که چه تعداد زن در ولسوالی‌های هرات سرگرم کشاورزی اند.»
بر اساس آمار مسئولان محلی هرات، این ولایت بیش‌ترین میزان تولیدات کشاورزی را در سطح افغانستان دارد و بیش از ۲۵۶ هزار خانواده سرگرم کشاورزی و دام‌داری اند.
