غلام‌سخی ۲۵ ساله، باشندۀ هرات، هشت سال پیش یک کارگاه دستکول‌دوزی را با هزینۀ اندک در مرکز شهر هرات به‌راه انداخت تا بتواند زمینۀ کار را به دانش‌آموزان مکتب، دانش‌جویان دانشگاه‌ها و سایر افراد فراهم کند.
به گفتۀ غلام‌سخی، در این کارگاه گونه‌های بیک و دستکول‌های زنانه، مردانه و مکتبی را تولید و به ولایت‌های مختلف صادر میکند. این جوان هراتی در این کارگاهش به ۵۰ تن زمینۀ کار را فراهم کرده است.
غلام‌سخی می‌افزاید: «کارمندان ما این‌جا به حدود ۵۰ تن می‌رسد که ۱۰ تن آنان را خانم‌ها تشکیل می‌دهد. کسانی هستند که مکمل روز می‌آیند و یک قسمت دیگر، شاگردان مکتب‌اند که نصف روز به مکتب می‌روند و نصف روز این‌جا می‌آیند و خرج و مصرف مکتب‌شان از همین‌جا تأمین می‌شود.»
از سویی هم، شماری از دانش‌آموزان و کسانی که از مهاجرت بازگشته و در این کارگاه سرگرم کار اند، می‌گویند که از این طریق بخشی از مخارج خانواده و مکتب‌شان را تأمین می‌کنند.
سلام‌وطندار فارسی را در فیسبوک دنبال کنید
مجتبی، یک تن از دانش‌آموزان مکتب، در این باره می‌گوید: «صبح مکتب می‌روم، بعد از آن می‌آیم نصف روز سر کار و کار می‌کنم. پولی که کار می‌کنم، نصف آن را به خانه می‌دهم و نصف دیگر آن را خرج مکتب می‌کنم.»
مرتضی، یک تن از جوانان بازگشته از مهاجرت، نیز در این باره می‌گوید: «وقتی هم‌چو افراد در کشور داشته باشیم و جوانان سر کار شوند، نیاز نیست که جوانان به بیرون از کشور بروند و از درس و تعلیم باز بمانند، می‌توانند در کشور خود سر کار شوند.»
صنعت دستکول‌دوزی و بیک‌‌دوزی در افغانستان به تازه‌گی علاقه‌مند پیدا کرده؛ اما تاکنون به آن توجهی نشده است.
محمدناصر معین، رئیس دانشکدۀ اقتصاد دانشگاه هرات، از سرمایه‌گذاران می‌خواهد که همانند غلام‌سخی در توسعۀ اقتصادی و تولیدات داخلی سهم بگیرند.
سلام‌وطندار فارسی را در توییتر دنبال کنید
با این حال، مسئولان ریاست اطلاعات و فرهنگ هرات می‌گویند که ادارۀ محلی این ولایت از صنعت‌کاران پشتی‌بانی میکند.
غلام‌سخی، کارآفرینی‌ست که با اندک‌ترین امکانات و پشتی‌‌بان، با انبوهی از کالاهای خارجی مشابه رقابت میکند. او آرزو دارد روزی تمامی دانش‌آموزان مکتب‌های کشور از دست‌کول و بیک‌های ساخت وطن استفاده کنند.
