هم‌زمان با «روز جهانی انسان‌دوستی»، ایندریکا راتوات، معاون نماینده‌ی ویژه‌ی دبیرکل سازمان ملل متحد برای افغانستان، گفته که این کشور از سال‌ها به این سو، یکی از خطرناکترین کشورها به امدادگران است. آقای راتوات، افزوده که محدودیت‌ها بر کار زنان در بخش‌های انسان‌دوستانه، چالش‌های جدیدی را در روند امدادرسانی ایجاد کرده است.
ایندریکا راتوات، تأکید کرده است: «افغانستان از دیرباز یکی از خطرناکترین مکان‌ها برای فعالیت امدادگران بوده و با این که درگیری در سال ۲۰۲۱ پایان یافته است؛ اما اقدام‌های محدودکننده‌ی مشارکت زنان و دختران افغان در زندگی عمومی وجود دارد و این چالش‌های جدیدی را ایجاد می‌کند که باید بر آن‌ها غلبه کرد.»
ضیاءالدین صافی، رییس ارتباطات برنامه‌ی جهانی غذای سازمان ملل متحد در افغانستان، نیز می‌گوید که افغانستان یکی از نیازمندترین کشورهاست که نزدیک به نیمی از جمعیت آن در فقر زندگی می‌کنند. صافی، میافزاید که این نهاد به دلیل کم‌بود بودجه در ۲۰۲۳، حدود ۱۰ میلیون تن را از روند دریافت کمک‌های اضطرای حذف کرده است.
سلام‌وطندار را در تلگرام دنبال کنید
ضیاءالدین صافی، تأکید می‌کند: «افغانستان در میان بدترین نقاط گرسنگی جهانی باقی مانده است و ۱۲.۴ میلیون گرسنه و نیمی از جمعیت در فقر گیر مانده اند. به طور اوسط، خانواده‌ها بیشتر درآمد خود را صرف غذا می‌کنند؛ اما هنوز هم نمی‌توانند که غذای کافی و مغذی به فرزندان خود فراهم کنند. اما این زنان استند که به طور نامتناسب از این بحران متأثر شده اند.»
شماری از رضاکاران در افغانستان، می‌گویند که در ساحه با مشکلاتی مانند هم‌کاری‌نکردن و آگاهی‌نداشتن مردم، معاش کم و آمار بلند نیازمندان، روبه‌رو اند.
هدیه، رضاکار، در باره‌ی کارش چنین می‌گوید: «تمام خانم‌هایی که بی‌کار شدند، نفقه‌ی خانه‌ی خود را می‌بردند و مردم خانواده ندارند و به خاطری که از این کار حالا بی‌کار شده اند، نفقه‌ی خانه‌ی خود را آماده نمی‌توانند. باید به آن‌ها کمک‌های صحی برسد و وظیفه پیدا شود.»
محمدنبیل هاشمی، دیگر رضاکار در باره‌ی کارش نیز می‌گوید: «هم‌کارهای ما که بیشتر در ساحه استند، طبقه‌ی غریب جامعه استند و طبقه‌ی اناث و ذکور است. متأسفانه معاش این‌ها کم است و به وقت نمی‌رسد. نیازمندانی که ما در ساحه داریم، بسیار نیازمند به این کمک‌ها هستند و آن‌ها کار و غریبی ندارند و مجبور رو آوردند به طرف همین کمک‌ها و مشکلات اقتصادی بیشتر دامن‌گیر آن‌ها شده است.»
در همین حال، آنتونیو گوترش، دبیرکل سازمان ملل متحد، سال گذشته‌ی میلادی را یکی از مرگ‌بارترین سال‌ها به امدادگران عنوان کرده و خواستار پایان‌دادن به مصونیت از مجازات عاملان خشونت در برابر امدادگران شده است.
او گفته است: «در روز جهانی انسات‌دوستی، ما خواستار پایان‌دادن به حمله‌ها بر کمک‌رسان‌های انسان‌دوست و همه غیرنظامیان هستیم. ما از دولت‌ها می‌خواهیم که به همه طرف‌های درگیر فشار بیاورند تا از غیرنظامیان محافظت کنند. ما خواستار پایان‌دادن به انتقال تسلیحات به ارتش‌ها و گروه‌هایی هستیم که قوانین بین‌المللی را نقض می‌کنند.»
سلام‌وطندار را در اکس دنبال کنید
در سوی دیگر، مسئولان در وزارت اقتصاد حکومت سرپرست، می‌گویند که دو هزار و ۴۷۷ مؤسسه و سازمان امدادرسان در افغانستان فعالیت دارد.
عبدالرحمان حبیب، سخن‌گوی این وزارت، کمک‌های انسان‌دوستانه را برای بهبود وضعیت مردم مؤثر عنوان می‌کند؛ اما تأکید دارد که این کمک‌ها باید در بخش‌های اشتغال‌زایی و توسعه‌ی زیرساخت‌ها متمرکز شود.
در ۲۰۰۸، سازمان ملل متحد ۱۹ آگست را به هدف یادبود از ۲۲ کارمند انسان‌دوستانه‌ی این سازمان که در ۲۰۰۳ در نتیجه‌ی انفجار بمب در بغداد کشته شدند، به عنوان «روز جهانی انسان‌دوستی» نام‌گذاری کرد.
