برنامه‌ی جهانی غذا (WFP)، روز چهارشنبه، ۹ حمل، با پخش بیانیه‌ای در تویترش هشدار داده است که چند روز دیگر تا قطع غذا برای نه میلیون تن در افغانستان، در صورت دریافت‌نکردن فوری بودجه، فاصله دارد. در بیانیه‌ی برنامه‌ی جهانی غذا، آمده است که این نهاد برای کمک به ۱۳ میلیون تن در ماه اپریل به ۹۳ میلیون دالر و برای شش ماه آینده به ۸۰۰ میلیون دالر، نیاز فوری دارد.
در همین حال، شماری از نیازمندان، با نگرانی از افزایش بی‌کاری در کشور، می‌گویند که شب‌وروز خانواده‌های شان را با درآمد کمی، سر می‌کنند. عبدالقدیر، مردی با چهره‌ای خسته که در گوشه‌ای از شهرنو کابل کفاشی می‌کند، می‌گوید که بیشتر وقت‌ها، شب‌وروز خانواده‌ی هفت‌نفری‌اش را تنها با ۴۰ تا ۵۰ افغانی سر می‌کند. او می‌افزاید: «صبح تا شب کار می‌کنم و تنها ۶۰ افغانی درآمد دارم. ۵۰ افغانی را تنها برای کرایه‌ی موتر پرداخت می‌کنم. به خدا ۱۰ افغانی به خانه برده‌ام. ما زیر خیمه زندگی می‌کنیم. تا کنون به ما هیچ کمکی نشده و زندگی ما در این یک‌ونیم سال ۹۰ درصد زیر فقر قرار گرفته است. قبلاً روز ۲۰۰ تا ۳۰۰ افغانی کار می‌کردم.»
سلام‌وطندار فارسی را در تویتر دنبال کنید
همین گونه، رستم، دیگر باشنده‌ی کابل که با کراچی تک‌چرخش هزینه‌های زندگی خود و خانواده‌اش را فراهم می‌کند، می‌گوید: «من کراچی‌ران هستم. هر روز می‌آیم که بار مردم را ببرم؛ اما می‌گویند که کراچی‌ات تر است و اموال ما هم تر می‌شود. ما در این غریبی گم هستیم. خیمه‌ای که در آن زندگی می‌کنیم، هم چکک می‌کند و تر است. توان خریدن چند متر خیمه را هم نداریم. تمام روز را می‌گردم که شاید کار پیدا شود؛ اما کار نیست. تنها پنج تا ۱۰ نان به افطار می‌برم.»
از سویی هم، آگاهان مسائل اقتصادی، می‌گویند که اگر کمک‌های جهانی به افغانستان قطع شود، میزان فقر در این کشور افزایش خواهد یافت. تاج‌محمد تلاش، آگاه مسائل اقتصادی، می‌گوید: «اگر این گونه رخ بدهد، به نظام اقتصادی افغانستان، یک خبر بد است؛ یعنی میزان فقر بالا می‌رود و این تأثیرات منفی دارد. اما این مسئله انجام نخواهد شد؛ چون واکنش‌های جهانی را در پی خواهد داشت؛ چیزی که خلاف اصول آن‌ها است. برای بیرون‌رفتن از این اوضاع، باید روابط دیپلماتیک افغانستان با کشورها را سرعت بخشید.»
سلام‌وطندار فارسی را در فیسبوک دنبال کنید
با این حال، مسئولان در وزارت اقتصاد اما از آمادگی کامل این وزارت برای دفع وضعیت بحرانی در کشور، خبر می‌دهند. عبدالرحمان حبیب، سخن‌گوی وزارت اقتصاد، به سلام‌وطندار می‌گوید تا زمانی که اقتصاد داخلی احیا نشود، کمک‌های جهانی نمی‌تواند هیچ تأثیری روی کاهش فقر داشته باشد. او می‌افزاید: «ما برای حالت‌های فوری و بحرانی، آمادگی کامل داریم. تمام وزارت‌خانه‌ها، برنامه‌های متعدد دارند؛ اما تا زمانی که اقتصاد داخلی احیا نشود، کمک‌های بشری یا نقدی، جایی را نمی‌گیرد و برای همین، ایجاد فرصت‌های کاری لازم است تا روی برنامه‌ها و پروژه‌های کاری، کار شود که وزارت اقتصاد، در قسمت ثبات‌بخشی دوباره به تولیدات ناخالص کشور با درنظرداشت وضعیت موجود، تلاش می‌کند.»
گفتنی است که پس از بازگشت امارت اسلامی به قدرت، دامنه‌ی فقر به شکل روز‌افزونی در افغانستان گسترش و نیاز به کمک‌های انسان‌دوستانه در میان شهروندان افزایش یافته است؛ طوری که بر اساس آمار سازمان ملل متحد، اکنون ۲۸ میلیون و ۳۰۰ هزار شهروند افغانستان به کمک‌های انسان‌دوستانه نیاز دارند.
