صفیه محیطی، یکی از زنان تجارت‌پیشه و مسئول شرکت «خدمات محیط بانوان هریوا» در هرات است. او که ۶ سال می‌شود این شرکت خدماتی را ایجاد کرده و در گذشته کارش رونق بهتر داشته است و ده‌ها زن نیز با او می‌کردند، می‌گوید که شرکتش با تسلط امارت اسلامی و ازدست‌دادن مشتریان و کارکنانش ورشکست شده است و در وضعیت بد اقتصادی به‌سر می‌برد.
صفیه می‌گوید که دیگر هیچ امیدی برای از سرگیری فعالیت‌هایش ندارد و نمی‌تواند در وضعیت کنونی کار کند. «ما خانم‌ها همه متضرر شدیم، کارها همه با رکود روبه‌رو است و حتی نمی‌توانیم کرایۀ آب‌وبرق خود را پیدا کنیم. همه فعلاً بسته است و ناامید هستیم.»
سلام‌وطندار فارسی را در توییتر دنبال کنید
تنها صفیه محیطی از زنان تجارت‌پیشه در هرات نیست که امیدی برای ادامۀ کار ندارد؛ بل ده‌ها زن تجارت‌پیشۀ دیگر نیز وجود دارند که با روی‌کارآمدن امارت اسلامی شغل‌شان را از دست داده و با رکود روبه‌رو شده‌اند.
آرزو حقیقی، مسئول یک مرکز تجارتی آن‌لاین در هرات است. او که هم‌اکنون در بیرون از کشور به‌سر می‌برد می‌گوید، «متأسفانه بعد از آمدن طالبان تا امروز خانه‌نشین شده‌ام و خودم شخصاً در یکی از کشورهای خارج پناه آورده‌ام. فقط به‌خاطر این‌که زمانی که کاری نباشد و زمانی که تحصیل می‌کنی و هر چیزی برای آدم مشکل باشد و نتوانی این چالش را از جلو روی خود برداری، مجبور می‌شوی که به‌خاطر فقر اقتصادی و مشکلات امنیتی از کشور بیرون شوی و به یک کشور دیگر پناهنده شوی.»
از سویی هم، فرشته حیدری، از فعالان حقوق زن در هرات، از رهبران امارت اسلامی می‌خواهد که حقوق زنان را درنظر بگیرند و به آنان اجازه دهند که سهم خود را در جامعه انجام دهند و با شغلی که دارند، چرخ زندهگیشان را بچرخانند.
در همین حال، کریمه صدیقی، معاون اتاق تجارت و صنایع زنان هرات از وضعیت بد زنان تجارت‌پیشه در این ولایت ابراز نگرانی می‌کند و می‌گوید که آنان تلاش می‌کنند تا بتوانند زمینۀ فعالیت دوبارۀ زنان تجارت‌پیشه را در هرات فراهم کنند.
سلام‌وطندار فارسی را در فیسبوک دنبال کنید
براساس گفته‌های معاون اتاق تجارت و صنایع زنان هرات، در چند سال گذشته حدود ۳ هزار زن در بخش‌های مختلف از جمله صنایع دستی، حکاکی، نقاشی و فرآورده‌های کشاورزی سرگرم کار بودند که با تحولات پسین در کشور بیشتر آنان شغل‌شان را از دست داده یا هم به کشورهای دیگر پناهنده شده‌اند. در کنار زنان تجارت‌پیشه، هم‌چنان زنانی که در اداره‌های دولتی کار می‌کردند، هنوز نتوانسته‌اند به کارشان برگردند.
