برنامه‌ی جهانی غذا (WFP)، به تازگی با پخش اعلامیه‌ای، گفته است که اگر حمایت‌های انسان‌دوستانه پایدار نباشد، صدها هزار شهروند افغانستان برای زنده‌ماندن، به کمک نیاز خواهند داشت و گرسنگی فاجعه‌بار می‌تواند در سراسر این کشور گسترش یابد. برنامه‌ی جهانی غذا، هم‌چنان گفته که برای کمک‌رسانی به ۱۳ میلیون شهروند افغانستان در ماه اپریل، به ۹۳ میلیون دالر و برای شش ماه آینده، به ۸۰۰ میلیون دالر نیاز دارد. به گفته‌ی این برنامه، با توجه به محدودیت‌های بودجه، دست‌کم چهار میلیون تن در ماه مارچ، فقط نیمی از آن چه نیاز دارند را دریافت خواهند کرد.
شماری از نیازمندان، می‌گویند که دشواری فراهم‌کردن نیازهای خوراکی خانواده، کودکان شان را در آسیب‌پذیری بیش‌تری قرار داده است. زمزمه، نیازمند در کابل، به سلام‌وطندار میگوید: «ما در خانه ۱۰ نفر هستیم. خانه‌ی ما کرایی است و دوونیم هزار افغانی کرایه می‌پردازیم. خانه‌ای که در آن زندگی می‌کنیم، زیاد کهنه و وضعیت زندگی ما خراب است و جز خداوند کسی دیگر را نداریم. سرپرست درستی هم نداریم، یک ریش‌سفید/پیر است که او هم معتاد است و از شیشه استفاده می‌کند.»
سلام‌وطندار فارسی را در فیسبوک دنبال کنید
مسکا، نیازمند دیگری در کابل، نیز میگوید: «روزی شده که یک یا دو نان پیدا کرده‌ام، خودم گرسنه نشسته‌ام و آن را به فرزندانم داده‌ام. امروز، بس که به تنگ شدم، رفتم لباس مردم را آوردم که یک ۵۰ افغانی بدهند و برای شب چند قرص نان بیاورم. زندگی ما سخت می‌گذرد، خانه‌ی ما هم کرایی است و ۱۲ هزار کرایه‌ی خانه را قرض‌دار هستم. از دیروز تا حالا ما را محکم گرفته اند که کرایه را بدهید؛ اگر نمی‌دهید، یکی از کودکانت را می‌برم.»
همین گونه، سید بی‌بی، باشنده‌ی غور، میگوید که او و خانواده‌اش، روزها می‌شود که چیزی برای خوردن ندارند. او می‌افزاید: «هیچ چیزی نداریم. نه مواد خوراکی، نه هم سوخت. بسیار به عذاب هستیم. هیچ کس به ما کمک نکرده است. به مؤسسه می‌گویم، می‌گویند که حالا کار مؤسسه‌ها هم بند شده است. از گرسنگی می‌میریم. روزها شده که گرسنه خوابیده‌ایم. مردم یک پیاله چای و یک نان خشک به ما کمک نمی‌کنند.»
در همین حال، عبدالرحمان حبیب، سخن‌گوی وزارت اقتصاد، میگوید که این وزارت، برای مبارزه با فقرزدایی، تلاش دارد تا زمینه‌های کاری و راه‌های درآمدزایی را به مردم فراهم کند. او می‌افزاید: «ثبات بخشی از تولیدات ناخالص داخلی با درنظرداشت وضعیت موجود، سرمایه‌گذاری روی سکتورهای زراعت، معادن و صنعت که محرک اصلی کاریابی و حمایت داخلی است، در اولویت ما است تا زمینه‌ی کار به مردم فراهم شود و این سبب فقرزدایی و افزایش عاید ملی می‌شود.»
سلام‌وطندار فارسی را در تویتر دنبال کنید
برنامه‌ی جهانی غذا، گفته است که افغانستان در معرض بالاترین خطر قحطی در یک‌چهارم قرن قرار دارد و نیمی از خانواده‌ها در این کشور، برای زنده‌ماندن تقلا می‌کنند. به گفته‌ی برنامه‌ی جهانی غذا، کمک‌های غذایی این نهاد برای میلیون‌ها تن در افغانستان، آخرین راه نجات است.
برنامه‌ی جهانی غذا، افزوده است که ۲۰ میلیون شهروند افغانستان، نمی‌دانند که وعده‌ی غذایی بعدی شان از کجا می‌آید و شش میلیون تن آنان، یک قدم با قحطی فاصله دارند.
