آمریکا بیرلشمه ایالتی نینگ سابق جمهوررئیسی دونالد ترامپ، روسیه و اوکراین آره‌سیده‌گی آتیشمه دوامی‌دن هشدار بیریب و ایتیشیچه، اوکراین گه روسیه نینگ نیچه تامانلمه هجومی، دنیا اوروشی گه سبب بولیشی ممکن.
آمریکا جمهوررئیسی فکس‌نیوز بیلن اوتکزگن خاص صحبتیده اورغولشیچه، جوبایدن نینگ دولتی روسیه جمهوررئیسی ولادیمیر پوتین نینگ توخته‌تیشی اوچون «تحریم‌لردن کوپ» اقدام‌لر نینگ قولگه آلیشی کیره‌ک.
اونینگ کوپه‌یتیریشیچه، اوکراین گه روسیه نینگ هجومی هیچ بیر زمان یوز بیرمسلیگی ممکن ایدی. ترامپ گه کوره: «بو دهشت‌لی بیر نرسه دیر. هیچ بیر صورت‌ده یوز بیرمسلیگی ممکن ایدی.»
حاجی محمدبشیر نورزی، حامی مالی طالبان و پادشاه موادمخدر در سال ۲۰۰۵ برای یک توافق صلح میان امریکا و طالبان از دوبی به نیویارک سفر کرد. یا او چنین فکر می‌کرد. این یک دام بود. مقام‌های ادارۀ مبارزه با موادمخدر با او دیدار کردند و سپس او را به دلیل فعالیت در قاچاق هیروئین بازداشت کردند، زیرا سال‌ها بود که او از پول قاچاق هیروئین، جنگ طالبان را تمویل می‌کرد. او در منطقۀ جنوبی نیویارک محاکمه و به حبس ابد محکوم شد.
حالا اما، ادارۀ ترامپ در حال بررسی آزادی نورزی است. حکومت ترامپ برای اجرای بهتر توافق ۲۹ ماه فبروری با طالبان، درخواست این گروه برای آزادی نورزی و متباقی زندانیان طالبان در گوانتامو را مورد بررسی قرار داده است. هدف از این اقدام ادارۀ ترامپ، تشویق طالبان به گفت‌وگو با حکومت افغانستان است. یکی از مقام‌های ارشد اداره ترامپ و یک مقام بلندپایۀ عربی می‌گویند، زمانی که ملا برادر آخند در اواخر ماه جولای از مایک پمپئو، وزیر امور خارجۀ امریکا خواست تا زندانیان این گروه را آزاد کند، زلمی خلیل‌زاد، نمایندۀ امریکا در امور افغانستان بدون سروصدا توصیه کرد تا نورزی آزاد شود و معنای این اقدام این است که یکی از مهم‌ترین پادشاهان موادمخدر دوباره آزاد خواهد شد.
مقام‌های کنونی امریکا، افغانستان و غربی به شرط افشانشدن نام‌شان گفته‌اند که این درخواست بخشی از فشار موفقیت‌آمیز نمایندۀ امریکا بر حکومت افغانستان برای آزادی ۴۰۰ زندانی طالبان است و آزادی این زندانیان یکی از شرایط طالبان در توافق‌نامۀ صلح این گروه با امریکاست.
حکومت افغانستان ۴۶۰۰ تن از ۵ هزار زندانی طالبان را که بخشی از توافق صلح بود، تاکنون آزاد کرده است. رئیس‌جمهور غنی از آزادی متباقی این افراد جلوگیری کرد، زیرا برخی از این فراد حملات مرگ‌باری را علیه نیروهای امریکا، ناتو، نیروهای امنیتی افغانستان و شهروندان افغانستان انجام داده بودند. پس از اعتراض خلیل‌زاد، غنی جرگۀ مشورتی صلح برگزار کرد و در نهایت با تأیید رهبران قبایل افغان در ۹ ماه جاری میلادی با آزادی این ۴۰۰ زندانی موافقت کرد.
یکی از مقام‌های ارشد اداره ترامپ و یک مقام بلندپایۀ عربی می‌گویند، زمانی که ملا برادر آخند در اواخر ماه جولای از مایک پمپئو، وزیر امور خارجۀ امریکا خواست تا زندانیان این گروه را آزاد کند، زلمی خلیل‌زاد، نمایندۀ امریکا در امور افغانستان بدون سروصدا توصیه کرد تا نورزی آزاد شود
گام‌های پیوستۀ که اداره ترامپ بر می‌دارد، نشان می‌دهد که ادارۀ ترامپ به‌منظور برگزرای دور بعدی گفت‌وگوها، کاهش خشونت و توجیه کاهش نیروهای امریکایی بین ۴ تا ۵ هزار، تمایل دارد تا افراد خطرناک را آزاد و آنان را دوباره به کشورشان برگرداند. حضور این تعداد سرباز امریکایی در افغانستان پس از هجوم امریکا به افغانستان، کم‌ترین تعداد خواهد بود و اگر ترامپ موفق شود پیش از تاریخ سوم نوامبر به این هدف نایل آید، محبوبیت‌اش در میان رأی‌دهنده‌گان امریکایی افزایش خواهد یافت، زیرا رأی‌دهنده‌گان می‌خواهند سربازان امریکایی از این جنگ طولانی و کثیف به خانه برگردند. ترامپ در توافق‌نامۀ ماه فبروری به‌گونۀ مشروط موافقت کرده است تا تمام سربازان امریکایی را تا ماه می سال ۲۰۲۱ از افغانستان خارج کند.
مقام‌های کنونی و پیشین افغانستان می‌گویند، بسیاری از زندانیانی که غنی با آزادی آنان موافقت کرده است، به جرم قتل محکوم شده‌اند و برخی از آنان با القاعده ارتباط داشته‌اند. آزادی نورزی به این معناست که امریکا یک بازی‌گر حرفه‌یی دیگر را وارد تجارت موادمخدر خواهد کرد. افغانستان بزرگ‌ترین تولیدکنندۀ مواد مخدر در جهان است و به گفتۀ مقام‌های غربی، درآمد حاصل از آن در نهایت به جیب طالبان می‌ریزد. گریچن پیتر که تجارت موادمخدر افغانستان را بررسی می‌کند، می‌گوید: «آنان (طالبان) در تلاش اند تا طبق معمول به کسب و کارشان برگردند. حاجی بشیر اصلی‌ترین تمویل‌کنندۀ مالی و حافظ طالبان بود. او در صادرات هروئین و واردات اسلحه حرفه‌یی است.»
برای هم‌پیمانان امریکا، آزادی زندانیان افغان، آخرین شگفتی‌ها در سیاست خارجی است. اسکات موریسون، نخست‌وزیر استرالیا به خبرنگاران گفت که او از ترامپ خواسته است تا از آزادی سرباز افغان که به قتل سه سرباز استرالیایی محکوم شده است، جلوگیری کند. دو مقام اروپایی به شرط افشانشدن نام‌شان می‌گویند، اعضای ناتو نگران این است که ترامپ خروج زودهنگام اعلام کند که چنین چیزی کشورهای اروپایی را آسیب‌پذیر می‌سازد. یکی از این مقام‌ها می‌گوید: «ما به خاطر آنان وارد جنگ شدیم و نمی‌توانیم با آنان در آن کشور باقی بمانیم.»
آزادی زندانیان برای حکومت غنی یکی دیگر از سری فشارهایی است که مقام‌های افغان آن را خواسته‌های قلدرمابانه از سوی ادارۀ ترامپ می‌خوانند. مقام‌های متعدد افغان دلیل این فشارها را جاه‌طلبی‌های شخصی خلیل‌زاد می‌خوانند که براساس آن بر اعتبار خود افزوده و تعهد ترامپ مبنی «برگرداندن سربازان به خانه برگردانید» را محقق کند یا دست‌کم تعداد سربازان را به کم‌تر از ۸۶۰۰ تن کاهش دهد.
مقام‌های افغانستان نیز مانند مقام‌های اروپایی از این که ترامپ تمام سربازان امریکا را در ماه‌های پیش‌رو به گونۀ ناگهانی از این کشور خارج کند، نگران اند. یا بدون در نظرات داشت نتیجۀ گفت‌ئگوهای بین‌الافغانی بر اساس توافق ماه فبروری نیروهایش را تا ماه می سال ۲۰۲۱ به گونۀ کامل از افغانستان خارج کند. آنان به پیروزی جوبایدن، معاون پیشین رئیس‌جمهور امیدوارند، زیرا آنان بر این باورند که بایدن بخش کوچکی از نیروهای امریکایی را برای مبارزه علیه تروریسم در افغانستان نگه خواهد شد. مقام‌های پیشین افغان و غربی می‌گویند، با نزدیک شدن انتخابات امریکا، غنی هر مرحله را به کندی پیش می‌برد.
طالبان با درخواست آزادی نورزی و دیگر زندانیان گوانتامو، بر این امر پافشاری دارند تا آخرین برد احتمالی خودشان را از ادارۀ ترامپ به دست آورد، ادارۀ که ممکن تا ماه جنوری سال آینده دیگر وجود نداشته باشد.
به نظر می‌رسد، طالبان با درخواست آزادی نورزی و دیگر زندانیان گوانتامو، بر این امر پافشاری دارند تا آخرین برد احتمالی خودشان را از ادارۀ ترامپ به دست آورد، ادارۀ که ممکن تا ماه جنوری سال آینده دیگر وجود نداشته باشد. یک مقام ارشد دفاعی پیشین امریکا به شرط افشانشدن نامش می‌گوید: «ایالات متحده برای تحقق این امر باید وارد برخی پیچیده‌گی‌های جدی شود.» با این حال او می‌افزاید، برگرداندن یک تن به صحنۀ موادمخدر بر کشوری با بیش‌ترین تولید هیروئین تاثیر زیادی ندارد. او می‌گوید: «این نوع قدرت‌نمایی از سوی طالبان است، آنان تلاش می‌کنند رفتن به میز گفت‌وگو را تا جایی که ممکن است سخت کنند.» او گفته، اگر بایدن پیروز شود، طالبان از حرکت‌شان پشیمان خواهند شد. «طالبان باید بدانند که بایدن در سال ۲۰۰۹ معتقد بود که درست‌آورد قابل حساب، مبارزه با تروریسم است. فکر نمی‌کنم عقیده‌اش تغییر کرده باشد.» به گفتۀ این مقام، اگر طالبان با استفاده از توافق‌نامۀ جاری وارد گفت‌وگو نشود، «یک نتیجۀ احتمالی حضور تعداد کوچک از نیروهای امریکایی علیه تروریسم برای طولانی مدت باشد که احتمالاً برای یک دهه یا بیشتر طول خواهد کشید.»
بسیاری از زندانیانی که غنی با آزادی آنان موافقت کرده است، به جرم قتل محکوم شده‌اند و برخی از آنان با القاعده ارتباط داشته‌اند.
خروج پرشتاب
مارک اسپر، وزیر دفاع می‌گوید، ارتش آماده است تا نیروهایش در افغانستان را به زیر ۵ هزار تن برساند. دو مقام ارشد افغانستان به مجلۀ تایم گفتند که اسکات میلر، فرمانده نیروهای امریکایی و سازمان سیا به حکومت افغانستان اطمینان داده‌اند که حضور ۴۵۰۰ سرباز امریکایی در افغانستان برای به دام انداختن افراد القاعده و داعش کافی است و این تعداد قادر است با حمایت هوایی، نظارت از طریق هواپیماهای بدون‌سرنشین و نیروهای ویژۀ اطلاعاتی و عملیاتی امریکا، نیروهای امنیتی افغانستان را در برابر حملات طالبان و دیگر گروهای شورشی پشتی‌بانی کنند. سیا از اظهار نظر در این زمینه خودداری کرد، اما یک مقام ارشد ارتش این موضوع را تأیید کرد.
افزایش فشارهای اداره ترامپ بر حکومت افغانستان برای آزادی ۵ هزار زندانی طالبان نشان می‌دهد که رئیس‌جمهور چه‌قدر ناشیانه می‌خواهد افغانستان را ترک کند. مقام‌های افغانستان می‌گویند، تعهد در مورد آزادی این زندانیان در توافق‌نامه امریکا و طالبان ذکر شده است، اما این موضوع تا زمان امضای توافق‌نامه هرگز با مقام‌های افغانستان در میان گذاشته نشد. این موضوع در ابتدا سبب ایجاد اختلافات شد، اما در میانۀ ماه مارچ، غنی با بی‌میلی با آزادی ۱۰۰ تن از ۵ هزار زندانی توافق کرد و پس از بررسی پرونده‌های زندانیان تا کنون ۴۶۰۰ تن آنان آزاد شده‌اند. طالبان مدعی اند که در تبادلۀ زندانیان، یک‌هزار نیروی امنیتی افغانستان را آزاد کرده‌اند.
به گفتۀ مقام‌های کنونی و پیشین افغانستان، ۴۰۰ زندانی باقی‌مانده طالبان شامل کسانی اند که مقامات افغانستان و ناتو آزادی آنان را غیرقابل تطبیق می‌دانند: در میان این زندانیان نه تنها زندانیان متهم به قتل، آدم‌ربایی و قاچاق موادمخدر اند، بل شماری از آنان متهم به ساخت بمب و تعداد انگشتشماری نیز که شهروندان خارجی اند، عضویت القاعده را دارند که در صورت آزادی، احتمال زیاد وجود دارد که دوباره به میدان جنگ بر گردند. حمدالله محب، مشاور شورای امنیت به‌گونۀ واضع گفت که ۵ تن از این زندانیان در پشت صحنۀ حملات تروریستی بزرگ بوده‌اند.
با گذشت ماه‌ها، آخرین گروه از زندانیان، سبب توقف گفت‌وگوهای صلح شده است. رابرت اوبرایان، مشاور شورای امنیت ملی امریکا در ۱۷ ماه جولای، تلفنی با غنی گفت‌وگو کرد تا به نگرانی‌های غنی گوش فرا دهد. سه مقام ارشد افغانستان و یک مقام ارشد غربی به مجلۀ تایم گفتند که آقای برایان در این گفت‌وگو توافق کرده است این زندانیان نباید آزاد شوند. یک مقام ارشد اداره ترامپ گفت‌وگوی تلفنی برایان و غنی را تأیید کرد، اما از اظهار نظر در مورد زندانیان طالبان خودداری کرد.
یک مقام ارشد افغانستان می‌گوید، وقتی خلیل‌زاد در اواخر ماه جولای، پس از دیدار با مقام‌های طالبان در دوحه از کابل دیدار کرد، به غنی گفت که طالبان در مورد آزادی زندانیان باقی‌مانده اصرار دارند، در غیر آن، این گروه خشونت‌ها را افزایش خواهند داد.
با این حال، یک مقام ارشد افغانستان می‌گوید، وقتی خلیل‌زاد در اواخر ماه جولای، پس از دیدار با مقام‌های طالبان در دوحه از کابل دیدار کرد، به غنی گفت که طالبان در مورد آزادی زندانیان باقی‌مانده اصرار دارند، در غیر آن، این گروه خشونت‌ها را افزایش خواهند داد. بر اساس گفته‌های سه مقام افغانستانی، خلیل‌زاد گفته بود که طالبان موافقت کرده‌اند که اگر غنی با آزادی این زندانیان موافقت کند، این گروه فوراً گفت‌وگوهای بین‌الافغانی را آغاز خواهند کرد.
دو تن از این مقام‌ها می‌گویند، پمپئو در تماس تلفنی با غنی خواسته‌های خلیل‌زاد را تکرار کرد. رئیس جمهور افغانستان پس از این مکالمه خواستار برگزاری لویه جرگه شد تا بزرگان افغان در مورد این موضوع تصمیم بگیرند، روند مبهمی که به غنی پوشش سیاسی می‌دهد. حتا زمانی که اعضای لویه جرگه از عدم وجود فهرست افراد زندانی که قرار بود در مورد آنان رای دهند، شکایت کردند، اما این فهرست هرگز در اختیار آنان قرار نگرفت. صدیق صدیقی، سخنگوی غنی به رسانه‌های افغانستان گفت که در میان زندانیانی طالبان که قرار است آزاد شوند، هیچ شهروند خارجی وجود ندارد، اما حکومت فهرست نام این افراد را منتشر نکرد. صدیق صدیقی از اظهار نظر در این زمینه خودداری کرد.
یکی از مقام‌های ارشد افغانستان می‌گوید، روند آزادی زندانیان تا چند روز دیگر شروع می‌شود، اما آنان تمام زندانیان را آزاد نمی‌کنند، تا زمانی که طالبان از محل نگه‌داری بیش از ۲۰ تن سرباز مفقودشده که اکثرشان کماندو اند، اطلاع ندهند. یا برای آرامش خانواده‌های مفقودشده‌گان اعلامیۀ امضاشده صادر کنند و بگویند که افراد مفقودشده در بازداشت این گروه نیستند. این یعنی تأخیر بیشتر در مورد گفت‌وگوهایی که قرار بود در میانۀ ماه جاری میلادی برگزار شود.
سخنگوی گروه طالبان موضوع خطرناک بودن این ۴۰۰ زندانی برای نیروهای خارجی را رد می‌کند و می‌گوید که در میان آنان هیچ خارجی‌یی حضور ندارد. سهیل شاهین از دوحه به نشریه تایم گفته: «این همان چیزی است که برهم‌زننده‌گان توافق‌نامۀ صلح مدعی اند تا از این طریق در راه‌حل صلح‌آمیز مسایل افغانستان مانع ایجاد کنند. این‌ها مانند دیگر زندانیان، زندانیان سیاسی اند. مقاومت‌های علیه اشغال‌گری خارجی وجود داشت. هر دو طرف هر روز حملاتی را علیه یک‌دیگر انجام می‌دادند، اما تلفات ما چندین برابر آنان بوده است، زیرا ما مجهز به سلاح‌های پیش‌رفته نبودیم، با این حال، ما حالا یک توافق‌نامه داریم.» شاهین تأیید کرد که ملا برادر خواستار آزادی نورزی و دیگر زندانیان گوانتامو شده است.
یک نمایندۀ خلیل‌زاد در مورد این که آیا خلیل‌زاد به آزادی این فروشنده بدنام موادمخدر توصیه کرده است یا نه، اظهار نظر نکرد. نورزی پس از حملۀ یازدهم سپتامبر به سازمان سیا قول داده بود که او تنها در صورتی با این سازمان در پیداکردن اسامه بن‌لادن همکاری می کند که آزاد شود و بتواند دوباره به امپراتوری موادمخدرش بر گردد.
یک مامور ارشد اداره مبارزه با موادمخدر که در امر بازداشت نورزی دخیل بود، به دلیل این‌که او آزاد می‌شود، استعفا داد. او اظهار داشت که خلیل‌زاد در سال ۲۰۱۸ برای این که طالبان را به میز گفت‌وگو بکشاند، آزادی یک پادشاه دیگر موادمخدر به نام حاجی جمعه‌خان را تضمین کرد. او گفت: «نورزی بزرگ‌ترین قاچاق‌چی هیروئین در جهان و یکی از بنیان‌گذاران شورای طالبان در افغانستان است.» این مامور پیشین ادارۀ مبارزه با موادمخدر می‌گوید، نگرانی من این است که اگر کسی فکر می‌کند که این‌ها دوباره به خانه بر می‌گردند و مشغول دکان‌داری می‌شوند، نادرست است… آن‌ها چنین نمی‌کنند. آنان انتقام را از همان جایی شروع می‌کنند که فروگذاشته بودند و هدف این انتقام نیز ایالات متحدۀ امریکا خواهد بود.
من در طول زندگی‌ام شاهد ظهور و سقوط دیکتاتورها بوده‌ام. خاطراتِ گذشتۀ من از این تبارِ زشت، امروز دوباره برایم زنده شده است.
سال ۱۹۷۵ در هندوستان، ایندیرا گاندی که در انتخابات تقلب کرده بود، وضعیتِ اضطراری اعلام کرد، چون اعلامِ وضعیتِ اضطراری به او قدرتی استبدادی می‌بخشید. این وضعِ «اضطراری» وقتی تمام شد که او خواستارِ برگزاریِ انتخابات شد، چون مطمئن بود پیروز خواهد شد، ولی بازنده شد. تکبرِ او عاملِ سقوطش شد. این درسِ عبرتْ بخشی از رمانِ من «بچه‌های نیمه‌شب» بود.
سال ۱۹۷۷ در پاکستان، ژنرال محمد ضیاءالحق علیه ذوالفقار علی بوتو نخست‌وزیر کودتایی ترتیب داد و دو سال بعد او را اعدام کرد. این داستانِ تلخ الهام‌بخشِ من برای نگارش داستانِ «شرم» بود. تجربیاتِ زندگیِ من، درکی از گرایشِ ذهنیِ دیکتاتورها به من بخشیده است.
خودشیفتگیِ افراطی، گسست از واقعیت، علاقه به چاپلوسان و بی‌اعتمادی به حقیقت‌گویان، وسواس نسبت به چهرۀ عمومیِ خود، و نفرت از ژورنالیست‌ها و روحیاتِ یک زورگوی افسارگسیخته: این‌ها برخی از صفاتِ چنین آدم‌هایی‌ست.
ترامپ رئیس‌جمهور آمریکا نمونه‌ای کوچک از این مستبدان است. او زمام‌دارِ کشوری‌ست که به‌لحاظِ تاریخی خود را هواداِر آزادی دانسته است؛ که البته همیشه این‌طور نبوده است. تا امروز، با ساخت‌وپاختِ جمهوریخواهانْ او کمابیش لجام‌گسیخته حکومت کرده است. حالا انتخابات در راه است و او محبوبیتی ندارد، برای همین به‌دنبالِ راهی برای پیروزی دست‌وپا می‌زند. و اگر معنایش پایمال‌کردنِ آزادی‌های آمریکایی باشد، اشکالی هم ندارد.
من ۲۵ سال در آمریکا زندگی کرده‌ام و چهار سال است که شهروندِ آن هستم. یکی از مهم‌ترین دلایلِ شهروندیِ من، تحسینِ آزادی‌های موجود در متممِ اول قانون اساسی آمریکا بود. علاقۀ ترامپ به متممِ دوم کاملا شناخته شده است، ولی باید متمم اول را هم به او یادآوری کرد که می‌گوید «کنگره نباید هیچ قانونی وضع کند که […] آزادی بیان، یا مطبوعات، یا حق مردم برای گردهمایی صلح‌آمیز و حق درخواست از دولت را محدود کند.»
مردی که درنتیجۀ بی‌کفایتی او، همه‌گیریِ کرونا جان ما را هرچه بیشتر تهدید می‌کند، و زبانِ ملتهبِ سرشار از نژادپرستی‌اش نقشِ مهمی در تشدیدِ خودبرترپنداریِ سفیدها علیه ما داشته، درنهایت بی‌شرمی اعلام می‌کند که می‌خواهد از معترضانِ صلح‌جو محافظت کند.
با این‌حال، مردی که درنتیجۀ بی‌کفایتی او، همه‌گیریِ کرونا جان ما را هرچه بیشتر تهدید می‌کند، و زبانِ ملتهبِ سرشار از نژادپرستی‌اش نقشِ مهمی در تشدیدِ خودبرترپنداریِ سفیدها علیه ما داشته، در باغِ گلِ کاخ‌سفید می‌ایستد و درنهایت بی‌شرمی اعلام می‌کند که می‌خواهد از معترضانِ صلح‌جو محافظت کند. در همان زمانْ درست پایینِ خیابانْ نیروهای امنیتی‌اش، بعضی‌های‌شان سوار بر اسب، دارند با گازِ اشک‌آور و گلوله‌های لاستیکی به اعتراضِ مسالمت‌آمیز مردم حمله می‌کنند. لحظه‌ای بعد او معترضان را تروریست و عمل‌شان را جنایت علیه خداوند می‌خواند.
او برای اثباتِ حرفشْ عکس‌هایی هم در اختیار دارد: جوانانِ در حال فرار، تودهای گاز اشک‌آور، و رژۀ اسب‌ها به نام قانون. تنها کاری که ترامپ بلد است، ژستِ دلخواهِ دوربین‌هاست.
این مرد که قبل از تصدیِ شغلِ فعلی‌اش، تقریبا هرگز در پرستشگاهی پا نگذاشته، بیرونِ کلیسایی ایستاده و کتابِ مقدس را در دستش می‌گیرد تا دینداری‌اش را به‌رخ بکشد؛ و هیچ اهمیتی هم ندارد وقتی کشیش محله او را تقبیح می‌کند و به سوءاستفاده از کلیسا برای «مقاصدی خلافِ آموزه‌های حضرت عیسی» متهمش می‌کند. چون او عکس‌های دلخواهش را انداخته که صدایی بلندتر دارند.
ما آن‌قدر به رفتارهای این مرد عادت کرده‌ایم، و دروغ‌ها و خودبزرگ‌پنداریِ پایان‌ناپذیرِ او آن‌قدر برای‌مان عادی شده که شاید این اوضاع را امری معمول در ترامپ‌آباد فرض کنیم. اما این‌بار ماجرایی متفاوت درجریان است. شورشی که با قتل جورج فلوید شروع شد، رو به کاهش نیست بلکه دارد بالا می‌گیرد. مردی که در کاخ سفید نشسته، ترسیده است و حتی گاهی در زیرزمین پناه می‌گیرد و چراغ‌ها را خاموش می‌کند. چنین آدمی در چنین زمانی، چه‌کاری قرار است بکند؟
اگر او با کمکِ اقلیتی از تبهکاران و نفوذی‌های افراطیِ سفیدپوست بتواند اعتراضِ قابل‌احترامِ اکثریتِ مطلق را که علیهِ قتلِ فلوید و خشونتِ پلیس نسبت به جامعۀ سیاهان و قدرتِ ریشه‌دارِ نژادپرستیِ آمریکا شکل گرفته است سرکوب کند، آن‌وقت دیگر در مسیرِ استبداد گام برخواهد داشت. او تهدید کرده است که ارتش آمریکا را علیه شهروندان آمریکا به‌کار خواهد گرفت؛ تهدیدی که از رهبرانِ شورویِ سابق انتظار می‌رفت، و نه رهبر آمریکا.
من در جدیدترین رمانِ خودم «کیشوت» اوضاع و احوالِ امروز را بسانِ عصری توصیف کرده‌ام در آن «هرچیزی ممکن است.» امروز من می‌گویم، آمریکا مراقب باش. فکر نکن این‌جا چنین چیزی رخ نخواهد داد.
