برنامه‌ی جهانی غذای سازمان ملل متحد، سه‌شنبه، ۱۴ سنبله، با پخش اعلامیه‌ای اعلام کرده که به دلیل کم‌بود شدید بودجه، این برنامه در ماه جاری میلادی دو میلیون نیازمند دیگر در افغانستان را نیز از فهرست کمک‌رسانی‌اش کم کرده و در ماه‌های آینده قادر است تنها به سه میلیون نیازمند در افغانستان مواد غذایی کمک کند.
برنامه‌ی جهانی غذای سازمان ملل متحد، هم‌چنان هشدار داده است که نرسیدن کمک‌ها به نیازمندان به ویژه کودکان، سبب خواهد شد تا شمار کودکانی که در مرکزهای تغذیه‌ای بستر می‌شوند، در ماه‌های پیش رو به سرعت افزایش یابد.
خانم شا وی لی، رییس و نمایندە‌ی برنامه‌ی جهانی غذا، می‌گوید: «دریچه‌ی کوچک فرصت‌ها باقی مانده که در افغانستان از قحطی جلوگیری کند؛ ولی ما در حال ازدست‌دادن زمان هستیم. قیمت اقدام‌نکردن را نیازمندترین زنان و کودکان که در اثر ۴۰ سال جنگ، اقتصاد فلج شده و بحران اقلیم بدتر شده اند، خواهند پرداخت.»
در سوی دیگر، دفتر هم‌آهنگ‌کننده‌ی کمک‌های انسان‌دوستانه‌ی سازمان ملل متحد (اوچا)، به تازگی گفته است که در سال جاری یک میلیون زن و ۷۰۰ هزار کودک، به دلیل کم‌بود بودجه از کمک محروم مانده اند.
سلاموطندار را در تویتر دنبال کنید
با این حال، شماری از زنان نیازمند که سال گذشته کمک‌های انسان‌دوستانه‌ی سازمان‌های امداد‌رسان را دریافت می‌کردند، از قطع‌شدن این کمک‌ها در ماه‌های پسین گلایه دارند.
مستوره، باشنده‌ی «نوآباد» شهر کابل که سرپرست خانواده‌ی پنج‌نفره نیز است، می‌گوید که هشت ماه شده کمک‌های انسان‌دوستانه دریافت نکرده و قطع‌شدن این کمک‌ها، مشکلات زندگی‌اش را چندبرابر کرده است.
او می‌افزاید: «سال گذشته کمک می‌گرفتم؛ آرد بود، روغن بود، دال بود و برخی چیزهای دیگر. با همان کمک شکم کودکانم را سیر می‌کردم. از وقتی که این کمک‌ها قطع شده، حیران می‌مانم نان شب‌وروز را از کجا کنم؟ زندگی خیلی سخت شده است.»
رابعه، دیگر باشنده‌ی شهر کابل که مادر شش کودک است، می‌گوید که از چند ماه به این سو کمک‌های انسان‌دوستانه دریافت نکرده به همین دلیل ناچار شده است برای تأمین نیازهای غذایی کودکانش، به دست‌فروشی رو آورد.
او می‌افزاید: «در گذشته ماهانه پول برای ما کمک می‌شدند؛ با همان زندگی را می‌گذراندیم. چند ماه شده کمک قطع شده، خودم بسیار مریض هستم، همان قدر پول ندارم که نزد داکتر بروم. از ناچاری مجبور شدم ساجق/آدامس و قلم بفروشم، چاره نیست، نان اولادها را از کجا کنم؟»
این تنها شهر کابل نیست که زنان نیازمند به کمک‌های انسان‌دوستانه، از قطع‌شدن این کمک‌ها گلایه دارند؛ بل نیازمندان در جوزجان نیز میگویند که نُه ماه شده کمک‌های انسان‌دوستانه قطع شده است.
انگیزه، باشنده‌ی شهر شبرغان، مرکز جوزجان، می‌گوید که پس از قطع‌شدن کمک‌های انسان‌دوستانه، ناچار شده است برای تأمین نیازهای غذایی کودکانش، وسایل خانه‌اش را بفروشد.
سلاموطندار را در تلگرام دنبال کنید
او می‌افزاید: «هر چیز که در خانه داشتم، مثل ظرف یا دیگر وسایل، فروختم تا بتوانم با پول آن حداقل نان خشک را تهیه کنم. با آن هم، دو وعده غذا را به سختی پیدا می‌کنم و یک وقت دیگر گرسنه هستیم.»
در حالی که زنان نیازمند به کمک‌های انسان‌دوستانه از قطع کمک‌ها در چند ماه پسین نگرانی دارند، برنامه‌ی جهانی غذا می‌گوید که ۱.۴ میلیون مادر و کودکان شان به دلیل محروم‌ماندن از کمک‌های انسان‌دوستانه نمی‌توانند برای جلوگیری از سوءتغذیه مواد غذایی مخصوص به دست آورند.
با این حال، مسئولان در وزارت اقتصاد، میگویند که پاسخ‌گویی به نیازهای معیشتی نیازمندان در کشور، در اولویت کاری این وزارت قرار دارد. عبدالرحمان حبیب، سخن‌گوی این وزارت، به سلاموطندار می‌گوید: «به منظور پاسخ‌گویی به نیازهای معیشتی، از طریق انسجام پالیسی‌ها و برنامه‌های ملی به همکاری اداره‌های مربوطه که منجر به کاهش فقر شود، در اولویت کاری ما است. هم‌چنان مشارکت اداره‌های سازمان ملل متحد و نهادهای جامعه‌ی جهانی می‌تواند سبب کاهش تدریجی میزان فقر و اشتغال در کشور شود.»
برنامه‌ی جهانی غذا در حالی دو میلیون نیازمند دیگر را از فهرست کمک‌هایش حذف می‌کند که این نهاد پیش از این اعلام کرده بود که به دلیل کم‌بود بودجه، از ۱۵ میلیون نیازمند به کمک‌های انسان‌دوستانه در افغانستان، به پنج میلیون تن آنان کمک می‌کند. این برنامه هم‌چنان گفته بود که برای کمک‌رسانی به نیازمندان در شش ماه آینده، به یک میلیارد دالر نیاز دارد.
