دو ماه پس از زمینلرزهی مرگبار در کنر، هنوز شماری از آسیبدیدگان این رویداد با زخمهای آن زندگی میکنند.
بازمحمد، باشندهی درهی «دیوهگل» ولسوالی چوکی (څوکی) کنر، میگوید که در زمینلرزهی این ولسوالی ۳۳ عضو خانوادهاش را از دست داده است. او میافزاید: «کاکایم با ۱۷ عضو خانوادهاش شهید شد؛ خودش، همسرش، چهار پسرش؛ سه عروسش و تمام نواسههایش از بین رفتند؛ کاکای دیگرم هم با تمام اعضای خانوادهاش زیر آوار شدند؛ روز بسیار دشواری بود.»
پس از زمینلرزهی کنر، روستای دیوهگل این ولایت به ویرانه مبدل شده است؛ در حالی که این روستا در گذشته سرسبز بود و زیبایی ویژهای داشت. بازمحمد، میگوید که این روستا زیبایی گذشتهاش را از دست داده و بسیاری از باشندگان آن به اردوگاههای موقت آسیبدیدگان پناه برده اند. «برادرانم در اردوگاهها استند؛ تنها یکی از برادرانم برای وسایل در بالا مانده؛ مکتب ما، مسجد ما، راهها همه چیز از بین رفت؛ ۴۰ رأس مواشی داشتیم؛ تمام داشتههای ما از بین رفت.»
این آسیبدیده از زمینلرزه، میافزاید که آینده را تاریک میبیند و فکر نمیکند به زندگی عادری برگردد. او با چشمانی پر از اشک ادامه میدهد: «اگر کمک مردم و حکومت نمیبود، حالا دیوانه شده بودیم؛ خیلی سخت است که در چند لحظه ۳۳ عزیزت را از دست بدهی؛ یک پسر کاکایم از پیشاور آمده بود، او هم در زمینلرزه از بین رفت.»
در میانهی خستگیها، آن چه نگرانی بازمحمد را بیشتر میکند پیشبرد زندگی در سرمای زمستان پیشرو در ارودگاه است. در ۹ سنبلهی سال روان، زمینلرزهی نیرومند کنر را تکان داد که در نتیجهی آن بیش از پنج هزار تن جان باخته و زخمی شدند.
