وزارت صحت عامه، روز پنجشنبه، ۱۶ قوس، در مراسمی از «روز ملی کارکنان صحی جامعه» در کابل گرامی‌داشت کرد. حبیب‌الله آخوندزاده، معین عرضه‌ی خدمات صحی این وزارت، در این مراسم می‌گوید که هم‌اکنون ۳۰ هزار کارکن صحی در مرکز و ولایت‌ها به گونه‌ی رضاکار سرگرم ارائه‌ی خدمات بهداشی به شهروندان اند که ۵۰ درصد آنان زنان هستند.
حبیب‌الله آخوندزاده، می‌افزاید: «این افراد اولین خدمات صحی را در خانه‌های مردم ارائه می‌کنند، مشوره می‌دهند و تلاش می‌کنند به مردم خدمت کنند. در کنار این، ۵۴۹ مرکز صحی وجود دارد و قرار است سال آینده ۱۶۸ مرکز دیگر هم ایجاد شود.»
سلام‌وطندار را در شبکه‌ی «ایکس» دنبال کنید
مسئولان در وزارت صحت عامه، هم‌چنان می‌‌گویند که کارکنان صحی در خط نخست ارائه‌ی خدمات بهداشتی به شهروندان قرار دارند و این وزارت به پشتیبانی از آنان و تقویت نظام بهداشت کشور متهد است.
ذبیح‌الله حارث، رییس مراکز خدمات اولیه‌ی این وزارت، می‌گوید: «کارکنان صحی در جاهایی که کلینیک‌های صحی نیست، خدمات صحی ارائه می‌کنند. سال گذشته بیش از ۴۰۰ هزار زایمان را این کارکنان انجام داده، بیش از ۱۰ هزار ولادت اختلاطی را به شفاخانه‌ها رجعت داده و بیماران توبرکلوز و مالاریا را در برخی موارد درمان کرده اند. این‌ها قابل قدر اند.»
با این حال، شماری از کارکنان صحی با نگرانی از وجود چالش‌ها در برابر کار شان، خواستار فراهم‌شدن تجهیزات پزشکی و بلندبردن ظرفیت‌‌های شان هستند.
کامله که از دو سال به این سو به عنوان کارمند صحی در شهر کابل کار می‌کند، می‌گوید که کم‌بود تجهیزات پزشکی و دارو برای بیماران، از مشکلات جدی در برابر کارش است.
او می‌افزاید: «مشکلات داریم، برخی از وسایل را نداریم. هرچند برخی از چیزها را لیست/فهرست گرفته اند که بدهند؛ ولی هنوز نداده اند. خواست ما این است که ما را کمک کنند، تشویق کنند تا به مردم خدمات ارائه کنیم.»
سلام‌وطندار را در تلگرام دنبال کنید
علی‌محمد ۳۴ساله که از شش سال به این سو در ولسوالی قره‌باغ کابل سرگرم ارائه‌ی خدمات بهداشتی به بیماران است، نیز می‌گوید: «ما دوا/دارو نیاز داریم و دیگر وسایل کار؛ این به ما خیلی ضروری است. در کنار این، ما نیاز به برگزاری تریننگ/گارگاه آموزشی داریم که به ما برگزار شود. چند تریننگ را که قبلاً سپری کرده‌ایم، به ما بسیار کمک کرد. توقع داریم که به ما توجه شود.»
از روز ملی کارکنان صحی جامعه، در حالی گرامی‌داشت می‌شود که پس از فروپاشی جمهوری، نظام بهداشت افغانستان با مشکلات بسیاری از جمله کم‌بود پزشکان و دارو روبه‌رو شده است و بسیاری از سازمان‌های جهانی کمک‌های شان به این بخش را متوقف کرده یا کاهش داده اند.
