محمد نبی، بازگشتکنندهی دیگری از ایران نیز، روایت همسانی دارد. او نیز اکنون در خانهی یکی از بستگانش شبوروز میگذراند و با روزها سرگردانی برای یافتن خانه، هنوز نتوانسته خانهای پیدا کند که از پس کرایهی آن برآید. «فعلا خانه فامیلها استیم؛ سرپناهی نداریم، خیلی مشکلات است. یک هفته هر روز میرویم دنبال خانه، خانه نیست، اگر باشه هم خیلی قیمت میگویند.»
رازمحمد ۴۵ساله، باشندهی شهر لشکرگاه، مرکز هلمند که همه داراییاش یک ریکشای فرسوده است، میگوید که مالک خانه او را جواب داده و از سر ناچاری، در خانهای زندگی میکند که تنها یک اتاق دارد. به گفتهی او، این روزها بیشتر کرایهنشینها در شهر لشکرگاه از پس هزینهی کرایهکردن خانه برنمیآیند. «مالک خانه گفت که در سه روز باید خانه را خالی کنم. حالا در خانهای زندگی میکنم که یک اتاق دارد؛ مجبوری است. نمیتوانم کرایه خانهای با دو-سه اتاق را بپردازم.»
مالکان شماری از دفترهای راهنمای معاملات در پایتخت میگویند که بحران امنیتی و تغییر نظام سبب شده است وضعیت کاروبارشان کساد شده و کرایه خانه ۵۰ درصد کاهش یابد. به گفتۀ آنان، دو ماه پیش با بدترشدن وضعیت امنیتی در ولایتهای کشور، کرایه خانه در کابل افزایش یافته بود، اما با تغییر نظام در کشور خریدوفروش و گروی خانه متوقف شده و کرایه خانه نیز به شدت کاهش یافته است.
