پرده‌ی افتاده‌ی سینما؛ در دو سال گذشته تنها سه فیلم تولید شده است

سینماگران و فیلم‌سازان در افغانستان، می‌گویند که پس از دگرگونی سیاسی-اجتماعی پسین، دست‌آوردهای این صنعت از میان رفته و آینده‌ی تاریکی برای آن‌ها رقم خورده است. شماری از تولیدکنندگان فیلم و سریال در کابل، می‌گویند که سینما و تولید فیلم در افغانستان در نزدیک به دو سال گذشته، به فراموشی سپرده شده؛ نه دستورکار مشخصی برای این صنعت در نظر گرفته شده و نه بودجه‌‌ای ‌به آن اختصاص یافته است.

سازمان‌ استخبارات بریتانیا و پولیس فدرال در جست‌وجوی «چارلی چاپلین کمونیست»

ام‌سال صدمین سال‌گرد تولید فیلم «کودک»، یکی از بهترین فیلم‌های چارلی چاپلین است. نابرابری، اختلاف ثروت، ظلم و ستم جنسی و تبعیض سوژه‌های پرداخته‌شده در این فیلم است. از دید منتقدان کودک فیلمی کلاسیک است که تاریخ انقضا ندارد و به هر عرصی می‌تواند ربط داشته باشد.

اگر به فرهنگ، سینما و هنر توجه می‌شد، امروز در چنگ تروریستان نبودیم

اعتقاد من این است که تروریست‌ها و ویران‌گران در غیبت فرهنگ رشد می‌کنند و دست به کشتن و تخریب می‌زنند. اگر دولت‌های ما توجهی به فرهنگ می‌داشتند، امروز در چنگ هیولای به نام طالبان و این همه تروریست نبودیم. دولت به جای تخریب سینما پارک، آن را باید نوسازی می‌کرد و به فرهنگ و سینما احترام می‌گذاشت.

گلیم «سینما پارک» جمع شد

شهرداری کابل اعلام کرده که کار تخریب سنما پارک از سوی این اداره آغاز شده است.
افغان فیلم در واکنش به تخریب سینما پارک از سوی شهرداری کابل گفته است که سینما پارک جزء حافظۀ فرهنگی و سینمایی کابل‌نشینان است و
نباید تخریب شود.
افغان فیلم تأکید کرده که ویران‌کردن سینما پارک «چارۀ کار» نیست، بلکه ادامۀ ویرانی فرهنگ است.

چگونه‌ قصه‌های ویران‌شهری رادیکالیسم را در دنیای واقعی تقویت می‌کند؟

ظاهرا بعد از حملاتِ ۱۱ سپتامبرِ ۲۰۰۱ به آمریکا بود که شکوفایی داستان‌های ویران‌شهری آغاز شد و در سال ۲۰۱۰ سر به فلک کشید؛ دوره‌ای که رمان‌های «بازیِ گرسنگی» اثرِ سوزان کالینز به موفقیت فراوانی دست یافت. اما آیا فیلم‌ها و داستان‌های ویران‌شهری تندروی و رادیکالیسم را در جهان واقعی تقویت می‌کنند؟

سینمای حکومتی ایران گزینهٔ مناسبی برای توسعه سینمای افغانستان نیست

جمهوری اسلامی درتولیدات مشترک با کشور‌های دیگر به خصوص منطقه، ملزم به اجرای قوانین حجاب اجباری به بازیگران زن، اجرای سانسور و رعایت اصول خودش است در غیر آن امکان تصویب ساخت فیلم برای تهیه کننده و نمایش عمومی آن در ایران وجود ندارد. برخی فیلمهای افغانی که در ایران ساخته شده و یا توسط کارگردان افغان در خود افغانستان و با مشارکت تهیه کننده داخل ایران تولید شده، کارگردان ناچار به رعایت حجاب بازیگر حتا در داخل اتاق و ملزم به رعایت خطوط قرمز وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی ایران بوده است.