سارا، میگوید که عطش اطلاعرسانی را هنوز با خود دارد، اما زندگی او را به مسیری کشانده که در آن دستانش جای نوشتن خبر و گزارش، باید شمع بسازد. «نسبت به علاقهای که به کار خبرنگاری داشتم، وارد این دنیا شدم؛ درآمدم از راه کار خبرنگاری بود، بعدا نسبت به مشکلات نشد که ادامه بدهم.»
دهها زن در یک شرکت دوخت پوشاک و صنایع دستی در روستای «عشقآباد» ولسوالی جبلالسراج پروان، گرد هم آمده اند و برای رسیدن به خودکفایی خود و رشد اقتصادی محلی هرچند در مقیاس کوچک کمک کنند. این شرکت زیر نام «الماس» توسط پنج زن کارآفرین شش ماه پیش به هزینهی ۲۲۰ هزار افغانی ایجاد شده است.
صدای پیوستهی چرخیست که فیروزهی ۳۶ساله با دستان خسته و ذهنی پُر از امیدش، به چرخاندن آن ادامه میدهد تا از چرخ روزگار پس نیفتد. «از کودکی آرزوی من این بود که خیاطی کنم، گلدوزی کنم و از این طریق درآمد داشته باشم و به اقتصاد خانوادهام کمک کنم.»
سلاموطندار در این گزارش با شش جوانی که در حوزههای کوچک کارآفرینی کرده اند، گفتوگو کرده است. این جوانان، گفته اند که نبود فرصتهای کاری، علاقهمندی به داشتن شغل آزاد، تقاضای بازار کار و داشتن استقلال مالی، سبب شده است که آنان به کارآفرینی در حوزههای کوچک اقدام کنند.
بر اساس یافتههای این گزارش، همهی زنان اشتراککننده علاقهمندی به سهمگیری در اقتصاد خانوادههای شان دارند. ۱۰ زن که استقلال مالی دارند و شاغل اند، به تناسب زنانی که استقلال مالی ندارند و بیکار اند، نقش کلیدی در تصمیمگیری خانوادههای خود، سهمگیری در اقتصاد خانوادههای خود و مدیریت خانوادههای شان دارند.
داشتن استقلال مالی که یکی از نیازهای اساسی زندگی است، برای شمار زیادی از جوانان در افغانستان به دغدغه بدل شده است. استقلال مالی شرایطی است که فرد با رسیدن به آن، میتواند با آزادی کامل از نوع و سبک زندگیای که میخواهد، پیروی کند.
