کم‌بود ۱۷۵۲ آموزگار در بامیان؛ دانش‌آموزان مکتب را ترک کرده‌اند

بیش از دو ماه از آغاز سال آموزشی ۱۴۰۰ می‌گذرد. دانش‌آموزان بامیانی همه‌روزه با شوروهیجان روانۀ مکتب می‌شوند و برای فراگیری دانش فاصله‌های دور و دشوارگذر را می‌پیمایند.

پدران و مادران دانش‌آموزان با تحمل رنج و دشواری در روستاها مواشی‌شان را به چراگاه‌ها می‌برند، به امید این‌که فرزندان‌شان مکتب بروند. اما ام‌سال کم‌بود آموزگار در مکتب‌های بامیان سبب شده است که شماری از دانش‌آموزان در ولسوالی‌های دورافتادۀ این ولایت، چوپانی و کار‌های شاقه را بر صنف‌های بی‌استاد ترجیح دهند.

به تازه‌گی ایوب امیری، رئیس معارف بامیان در گفت‌وگو با سلام‌وطندار با ابراز نگرانی از وضعیت آموزش و پرورش در این ولایت می‌گوید، کم‌بود آموزگار در مکتب‌های بامیان از مشکلاتی‌ست که برای او «زجردهنده» است.

سلام‌وطندار فارسی را در توییتر دنبال کنید

به گفتۀ رئیس معارف بامیان، هم‌اکنون مکتب‌های این ولایت یک‌هزار و ۷۵۲ آموزگار کم‌بود دارد و نبود این شمار آموزگار از علت‌های اصلی ترک مکتب از سوی شماری از دانش‌آموزان بامیانی به‌شمار می‌رود.

آقای امیری می‌گوید که کم‌بود آموزگار در مکتب‌های بامیان ضربۀ محکمی بر کیفیت آموزش‌ و‌ پرورش وارد کرده است و این کار اثرهای منفی بر نتایج دانش‌آموزان داوطلب در آزمون سراسری کانکور برجا خواهد گذاشت.

رئیس معارف بامیان می‌افزاید، برای حل این مشکل محمداشرف غنی، رئیس‌جمهور دستور داده است که روند جذب آزموگاران حق‌الزحمه آغاز شود، اما هنوز این روند به گونۀ رسمی آغاز نشده و او از وزارت‌های معارف و مالیه و کمیسیون اصلاحات اداری می‌خواهد که این روند باید با سرعت انجام شود.

آقای امیری با اشاره به نتایج یک سروی که سال گذشته از سوی ریاست معارف بامیان انجام شد می‌گوید، بر بنیاد این سروی، ۵۱ هزار و  ۲۱۲ کودک در سراسر بامیان از آموزش محروم‌اند که از این میان ۲۲ هزار و ۲۹۰ کودک آن هیچ روی مکتب را ندیده‌اند و ۱۰ هزار و ۸۴ تن آنان را کودکان دختر تشکیل می‌دهند.

سلام‌وطندار فارسی را در فیس‌بوک دنبال کنید

رئیس معارف بامیان از وزارت معارف و نهادهای جهانی می‌خواهد که زمینۀ دست‌رسی این شمار کودکان محروم را به آموزش و پرورش فراهم کنند. او دلیل محرومیت کودکان بامیانی از آموزش را محدودیت‌های اجتماعی، دوری از مکتب، فقر و مهاجرت عنوان می‌کند.

از سویی‌ هم، دانش‌آموزانی که از کم‌بود آموزگار رنج می‌برند، می‌گویند که روزانه دست‌کم سه ساعت درسی‌شان به‌دلیل نبود آموزگار هدر می‌رود و آموزگارانی که در مکتب‌های‌شان تدریس می‌کنند، از سواد لازم برخوردار نیستند.

رقیه حکیم‌پور، دانش‌آمور در بامیان می‌گوید: «مشکلات مکتب ما این است که معلم در مکتب ما کم است و معلمانی که هست نیز سواد کافی ندارند یا هم خلاف رشتۀشان تدریس می‌کنند.»

علی ابراهیمی، دیگر دانش‌آموز در بامیان نیز می‌گوید: «ما مشکلات زیاد داریم، از جمله کم‌بود کتاب و کم‌بود معلم که ما می‌رویم در صنف‌های پایین تدریس می‌کنیم که از درس خود می‌مانیم و چیزهایی که ما یاد داریم برای صنف‌های پایین بسنده نیست.»

اما نجیبه آرین، سخنگوی وزارت معارف به سلام‌وطندار می‌گوید که هنوز آماری مبنی بر این‌که دانش‌آموزان به‌دلیل کم‌بود آموزگار ترک آموزش کرده باشند، نزد آنان ثبت نشده است.

به گفتۀ سخنگوی وزارت معارف، آنان با کمیسیون اصلاحات اداری و وزارت مالیه گفت‌وگو کرده‌ که براساس فرمان رئیس‌جمهور روند جذب آموزگاران حق‌الزحمه آغاز شود و آنان در مکتوبی به تمام ولایت‌ها ابلاغ کرده‌اند که براساس نیازمندی ولایت‌ها، آموزگار جذب شود.

نجیبه آرین می‌افزاید، در سراسر کشور ۳.۷ میلیون کودک از آموزش دور مانده‌اند که با هم‌کاری نهادهای جهانی از جمله یونیسف زمینۀ دست‌رسی این کودکان به آموزش با ایجاد صنف‌های محلی در محل‌ها فراهم می‌شود.

• عکس نخست دو دانش‌آموزی را نشان می‌دهد که برای دیگر هم‌صنفان‌‌شان درس می‌دهند