شماری از باشندگان پکتیا، می‌گویند آن شمار رسمورواجهایی که سبب وحدت مردم می‌شد، در حال از‌بین‌رفتن است.
خوگمن زازی، شاعر و نویسنده در پکتیا، می‌گوید که در گذشته‌ها در این ولایت رسمورواجهایی ترویج می‌شد که سبب وحدت میان باشندگان این ولایت می‌شد.
او می افزاید: «وقتی میان دو خانواده بدی به وجود میآمد، قوم ایستاده می‌شد و سنگ را می‌ماند؛ یک سال، دوسال یا سه سال دوام می‌کرد حتا اگر در این میان ۱۰ تن کشته می‌شد؛ بازهم به او سنگ احترام می‌گذاشتند. مثل این رسمورواجهای دیگر هم بود که حالا رو به کم‌شدن است. در یک خانه اگر کسی از دنیا می‌رفت، مردم قریه تا ده روز یا یک ماه چای و غذا برای شان می‌بردند.»
سلام‌وطندار را در اکس دنبال کنید
انزرگل، باشنده‌ی پکتیا، می‌گوید که رسمورواجهایی که باعث آسایش مردم در این ولایت بود، اکنون در حال از بین‌رفتن است. او می‌افزاید: «در گذشته اگر در یک منطقه مشکلی به وجود میآمد، مردم قریه از جمله بزرگان قوم حشر می‌کردند؛ مشکلی که در یک جای می‌بود مردم جمع می‌شدند به همین دلیل پکتیا زیاد مشهور بود و پیش‌رفت می‌کرد به بسیار مصرف اندک.»
رازمحمد، دیگر باشنده‌ی پکتیا نیز، می‌گوید که یکی از این رسم‌ها، حشر بود که از دیر باز به این سو در میان باشندگان این ولایت رواج داشت؛ اما اکنون در حال فراموش‌شدن است. «با همین حشر‌ها در گذشته ما سرک‌ها، کوه‌ها و کانال‌های آب را ایجاد می‌کردیم. ما می‌خواهیم تا این رسم و رواج‌ها زنده بماند.»
سلام‌وطندار را در تلگرام دنبال کنید
در سوی دیگر، ثواب‌جان اسلامیار، رییس اطلاعات و فرهنگ پکتیا، می‌گوید که تلاش می‌شود آن شمار رسمورواجهایی که خلاف شریعت اسلامی نباشد، دوباره در میان مردم ترویج شود.
او می‌افزاید: «در پکتیا یک رسم‌و‌رواج بزرگ و خاص است که در جریان آن مردم و جوانان جمع می‌شوند؛ یک کار را به اتفاق هم انجام می‌دهند. ما تلاش می‌کنیم که آن رسمورواجهای پکتیا را که خلاف شریعت اسلامی نیست و تأثیر خوب در به وجود‌آوردن اتفاق میان مردم دارد را زنده نگه داریم.»
به باور باشندگان پکتیا، اگر رسمورواجهای مفید در جامعه دوباره ترویج شود، تا جای زیادی می‌تواند مشکلات اجتماعی را کاهش دهد.
