کتاب‌خانه‌ی پرتو در شهر کابل، امروز نشستی را زیر نام «بررسی عوامل و پیامدهای مصرف‌گرایی در عروسی‌ها و ارائه‌ی راه‌کارها به ازدواج آسان» برای کاهش هزینه‌ی عروسی‌ها برگزار کرد.
شماری از استادان دانش‌گاه‌ها و عالمان دینی در این نشست، گفتند که مصرف‌گرایی در عروسی‌ها، می‌تواند به فرار از منزل و خشونت‌های خانوادگی بر دختران بینجامد.
محمدباقر حسینی، استاد دانش‌گاه، می‌گوید: «خواست ما از همه خانواده‌ها و همه جوانان، این است که به جای این مصارف گزاف عروسی، بهتر است که هزینه‌ی آن را در کارهای بنیادی مصرف کنیم، می‌توانند که در بخش تحصیل یا ایجاد کار، این پول هنگفت به مصرف برسد.»
سلام‌وطندار را در تلگرام دنبال کنید
حفیظ‌الله اکبری، عالم دینی، عروسی را از مسائل حیاتی میان جوانان دانسته و مصرف‌گرایی در عروسی‌ها را در مغایرت با آموزه‌های دینی عنوان می‌کند. او، از خانواده‌ها می‌خواهند که از تحمیل مصرف‌های زیاد بر پسران خودداری کنند.
در همین حال، شماری از دختران جوان، هزینه‌های بلند محفل عروسی از سوی خانواده‌ها را مانعی سر راه به‌هم‌رسیدن دو جوان دختر و پسر می‌دانند.
شازیه‌ی جوان که از یک سال به این سو، چشم‌به‌راه برگزاری محفل عروسی‌اش است، می‌گوید که ناداری و هزینه‌های بلند عروسی و هم‌چشمی‌های درون‌قومی، برگزاری محفل عروسی را برای بسیاری از دختران و پسران، مانند فتح قله‌ی ایوریست دشوار کرده است. او، می‌افزاید: «از خانواده‌هایی که دختر دارند، می‌خواهم مصارف گزاف روی داماد شان نمانند و این قدر مصارف گزاف، از توانایی هیچ کس نیست. باید همکاری داشته باشند هم‌راه خانواده داماد خود که دختر و داماد، بتوانند زندگی خوش داشته باشند.»
سلام‌وطندار را در تویتر دنبال کنید
نذیره حسینی، باشنده‌ی کابل، از خانواده‌ها در افغانستان، می‌خواهد که از دنباله‌روی از رسم‌های ناپسند در عروسی‌های خودداری کرده و محفل عروسی فرزندان شان را با هزینه‌ی اندک، برگزار کنند. «در شرایطی که بیشتر مردم زیر خط فقر زندگی می‌کنند، باید کم‌تر مصرف کنند و این به فایده‌ی خانواده عروس هم است و خانواده داماد هم.»
هزینه‌های بلند عروسی و سفارش‌های سنگین خانواده‌ی عروس به خانواده‌های پسر، سبب شده که شمار زیادی از جوانان در افغانستان با وجود تمایل به عروسی، از عروسی‌کردن باز بمانند. در سوی دیگر، شمار زیادی از پسران جوان به ویژه در روستاها برای فراهم‌کردن هزینه‌ی عروسی شان، ناچار می‌شوند که برای کارگری به کشورهای همسایه و منطقه مهاجرت کنند.
هزینه‌های بلند عروسی و ناتوانی خانواده‌ها در تأمین آن، باعث شده که از چند سال به این سو، شماری از نهادهای امدادرسان در ولایت‌های مختلف، هرازگاهی محفل‌های عروسی را به گونه‌ی گروهی برگزار کنند که در آن ۵۰ تا ۱۰۰ دختر و پسر، با هم آغاز زندگی مشترک شان را جشن می‌گیرند.
