هم‌زمان با روز جهانی سرطان، مسئولان در تنها مرکز تشخیص و درمان سرطان در افغانستان، از کم‌بود یا نبود کادر متخصص، درمان‌گاه جداگانه، دارو، تجهیزات، بستر و مشکلات مالی هم‌زمان با افزایش روزبه‌روز مراجعه‌ی بیماران سرطانی به این درمان‌گاه، شکایت دارند. محمدالله رسولی منگل، آمر برنامه‌ی ملی کنترل سرطان، می‌گوید که در نزدیک به دو سال پسین بیش از ۳۲ هزار بیمار مبتلا به سرطان نزد آنان به ثبت رسیده است.
او می‌افزاید: «مشکلاتی که ما با آن روبه‌روییم، یک تعمیر مناسب نداریم. این مرکز تشخیص در تعمیر شفاخانه‌ی صدری است. جای مناسب نیست؛ بیماران ما زیاد است. دوم بستر کم است؛ بیماران سرطان مراجعه‌ی شان زیاداست. باور کنید در بخش کیموتراپی روزها و روزها بیماران در انتظار می‌باشند. مشکلات مالی است و برای تهیه‌ی امکانات به پول بیشتر نیاز داریم.»
سلام‌وطندار را در اکس دنبال کنید
در همین حال، حبیب‌الله آخوندزاده، معین عرضه‌ی خدمات صحی وزارت صحت عامه، می‌گوید که هم‌اکنون افغانستان در جمع کشورهایی است که بیش‌ترین مرگ‌ومیر ناشی از بیماری سرطان را دارد.
با این حال، داوود پکتین، پزشک متخصص در بخش داخله‌ی عمومی و آنکولوژی در تنها مرکز درمان و تشخیص سرطان آمریت برنامه‌ی ملی کنترل سرطان، می‌گوید که روزانه ۱۰۰ تا ۱۵۰ تن در آمریت برنامه‌ی ملی کنترل سرطان، برای تشخیص و درمان مراجعه می‌کنند.
او می‌افزاید: «مراجعان بیماری سرطان خیلی زیاد است. روزانه ۱۰۰ تا ۱۵۰ تن در بخش اوپی‌دی مراجعه‌کنندگان است. در بخش بستر ما تمامش پر است، هم کودکان، هم زنان و هم مردان اند. در این بخش، در ۴۰ بیمار بستری است، ۱۸ مردانه، ۱۸ زنانه و چهار بستر برای کودکان.»
داوود پکتین، تصریح می‌کند که شایع‌ترین سرطان نزد مردان، سرطان ریه و نزد زنان سرطان ثدیه و رحم است. شماری از بیماران مبتلا به سرطان نیز از تشخیص‌نشدن به موقع بیماری شان به دلیل دست‌رسی‌نداشتن به مرکزهای درمانی در مناطق شان گله‌مند اند.
سهراب‌علی، باشنده‌ی بغلان که مبتلا به سرطان ریه است، به سلام‌وطندار می‌گوید: «هشت ماه می‌شود بیمار استم. از بغلان به این جا آمده‌ام. این جا در خانه‌ی نزدیکان آمده‌ام. آن جا شفاخانه نیست و دوا نیست. نان خورده نمی‌توانم. غریب آدم استم، پول ندارم خودم نان‌آور خانواده استم.»
سلام‌وطندار را در تلگرام دنبال کنید
فوزیه، باشنده‌ی ولسوالی شکردره‌ی کابل که مبتلا به سرطان رحم است، نیز می‌گوید: «اول هیچ نفهمیدم. در نخست کمی مشکل زنانه‌ای داشتم؛ پیش هر داکتر که رفتم و دارو گرفتم، فایده نکرد. داکتران می‌گفتند مشکلی نداری زیر تداوی ما باشی. ماه آخر نُه ماه بعد که آمدم، فهمیدم که سرطانم. داکتران می‌گفتند پاکستان برو؛ اما توانایی‌اش را ندارم.»
سازمان جهانی بهداشت نیز، به مناسبت روز جهانی سرطان با پخش گزارشی گفته است که از هر پنج تن در جهان، یک تن به سرطان مبتلا می‌شود که از میان هر ۱۲ زن، یک زن مبتلا به سرطان و از هر نُه مرد یک مرد، می‌میرد.
