در سایهی پرچاویهای برق پس از غروب و گسترش دامن سیاهی بر بازار چاریکار، بسیاری از دستفروشان بدون این که درآمد خوبی داشته باشند، مجبور به جمعکردن بساط شان میشوند. در میانهی این تاریکی، محمدیاسین، فانوسهایی ساخته که شامگاهان آن را با هزینهی ۲۰ افغانی به دستفروشان کرایه میدهد.
محمدیاسین نسیمی، همراه با جعبهای که در آن ۵۲ فانوس جاگذاری شده، همهروزه پیش از غروب در میان ردیفی از دستفروشان در شهر چاریکار قدم میزند و این فانوسها را برای شان کرایه میدهد تا با استفاده از روشنایی آن، تا پاسی از شب به کارشان ادامه دهند.
بازار چاریکار، مرکز پروان، سالهاست با خاموشیهای ناگهانی روبهروست. بسیاری از دستفروشان شبها به دلیل نبود نور کافی، بساط شان را پیش از رسیدن مشتریها جمع میکنند. اما برای دهها دستفروش، فانوسهای کوچک این مرد تفاوت میان فروشداشتن و گرسنهماندن است.
محمدیاسین نسیمی، در بارهی انگیزهاش میگوید: «بازار برآمدم ترکاریفروش را دیدم که گیس گازی روشن کرده بود. زمانی که باد میوزید جالی آن را خراب کرده و خاموش میشد. همین سبب شد که این چراغها را بسازم. در نخست با استفاده از یک باتری و دو چراغ این را ساختم. پس از آن مشتریهایی در بازار پیدا کردم.»
نسیمی، فانوسها را در کارگاهی با کمک هفت تا هشت کارگر میسازد. هزینهی ساخت هر فانوس حدود هزار و ۶۰۰ افغانی است.
این تنها روایت یک فانوس نیست؛ روایت مردی است که به جای شکایت از تاریکی، تصمیم گرفته مسیر خلاقانهای را پیشرو بگیرد. «یک چراغ همراه با باتری و همه ضرورتهایش ۱۶۰۰ تمام میشود. این چراغها شماره دارد و به دستفروشان ۲۰ افغانی کرایه داده و نام شان در کتابچهای مینویسم.»
محمدیاسین نسیمی، آرزوی گسترش این کار را دارد و میگوید در صورت پشتیبانی مالی میخواهد کارش را در ولایتهای دیگر نیز گسترش دهد. «میخواهم در ولایتهای دیگر هم این کار را انجام بدهم. به کمک و سرمایهی بیشتر نیاز دارم. همچنان یک مکان بزرگتر که بتوانم در آن چراغهای بیشتری بسازم.»
بازار آرامآرام ساکت میشود، اما فانوسهایی که این مرد روشن کرده تا دیرهنگام در چشم رهگذران میدرخشد و دستفروشان به صدای بلند در تلاش جذب مشتری استند.
