شماری از گفت‌وگوشوندگان در این گزارش، می‌گویند که به دلیل سخت‌گیری‌ها بر رفت‌وآمد زنان بدون محرم، با دشواری روبه‌رو اند. مرسل، باشنده‌ی کاپیسا و لیلا، باشنده‌ی کندز، در گفت‌وگو با سلام‌وطندار می‌گویند که برای رفتن به درمان‌گاه، بازار یا حتا برای رسیدگی به نیازهای نخستین زندگی، با مشکلات جدی روبه‌رو شده اند.
شماری از زنان، می‌گویند که روش‌های متفاوت وقفه‌دهی میان ولادت‌ها سبب ایجاد گونه‌های مشکلات صحی در آنان شده است. این زنان، می‌‌افزایند که استفاده از قرص‌ها و پیچکاری‌های پیش‌گیری از بارداری، کپسول و لوپ (IUD)، سبب ایجاد مشکلات صحی از جمله سردردی شدید، کم‌حوصلگی، افسردگی و اضافه‌وزن، در آنان شده است.
شماری از زنان در لغمان که سرگرم تولید مواد خوراکی و لباس‌های زنانه استند، از حکومت سرپرست می‌خواهند که کار بازار ویژه‌ی زنان در این ولایت را که نیمه‌تمام باقی گذاشته شده، به پایان برسانند.
آن‌ها، می‌گویند که کالاهای تولیدی شان در بازارهای عادی خریدار زیادی ندارد و اگر بازار ویژه‌ای به آنان ایجاد شود، می‌توانند فروش خوبی داشته باشند.
به باور بانو یوسفی، ترویج‌نیافتن فرهنگ مطالعه میان جوانان، نبود برنامه‌های حمایتی، وضعیت اقتصادی ضعیف و نبود پشتیبان مالی، از اساسی‌ترین مشکلات شاعران در کشور است. او، هم‌چنان عضویت انجمن قلم افغانستان و انجمن نویسند‌گان بلخ را دارد؛ اما از این که نمی‌تواند در نشست‌های این انجمن‌ها شرکت کند، شاکی است.
سلام‌وطندار با ۲۲ زن گفت‌وگو کرده است که شوهران شان مسئولیت سرپرستی و تأمین مخارج خانواده را به درستی انجام نمی‌دهند. این زنان، می‌گویند که با مشکلات جدی در تأمین نیازهای نخستین زندگی روبه‌رو اند و بسیاری از آن‌ها از رفتارهای خشونت‌آمیز شوهران شان نیز رنج می‌برند. یافته‌های گفت‌وگوهای سلام‌وطندار نشان می‌دهد که از میان این ۲۲ زن، ۱۵ زن به دلیل بی‌کاری و مسئولیت‌پذیرنبودن شوهران شان، خود شان سرپرستی و تأمین مخارج خانواده را برعهده گرفته اند. هم‌چنان، هفت زن دیگر به دلیل ناتوانی در تأمین نیازهای نخستین زندگی، با مشکلات جدی روبه‌رو اند.
شماری از بازرگانان زن که در سی‌ویکمین نمایش‌گاه خزانی فرآورده‌های کشاورزی، مال‌داری و تولیدات داخلی در بادام‌باغ شهر کابل، اشتراک کرده اند، می‌گویند که برگزاری نمایش‌گاه‌ها زمینه‌ی بازاریابی را به آنان فراهم کرده و باید در این زمینه توجه بیش‌تری صورت گیرد.
بهار می‌گوید که مکتب، هم‌صنفان و آموزگارانش را چنان دوست دارد که حاضر است حتا روزهای جمعه نیز به مکتب برود. با گفتن این حرف، بغض گلوی بهار را می‌فشارد و اشک محوطه‌ی چشم‌هایش را که داد از معصومیت کودکانه می‌زند، احاطه می‌کند و می‌گوید نمی‌داند پس از دو ماه آینده جای خالی مکتبش را با چه پر کند.
وجیهه، باشنده‌ی شهر مهترلام، مرکز لغمان که ۲۲ بهار عمرش را پشت سر گذاشته بی این که چیزی را دیده باشد، می‌گوید که داشتن معلولیت به معنای ناتوان‌بودن نیست و افراد دارای معلولیت نیز، می‌توانند مانند دیگر افراد جامعه، آموزش ببیند و کار کنند.
در پی تحولات پسین سیاسی و نظامی در افغانستان و محدودیت‌های تحصیلی و اجتماعی بر زنان، شماری از دختران در این کشور به تنهایی اقدام به مهاجرت کرده اند. سلام‌وطندار در گفت‌وگو با ۱۸ دختر که به تنهایی مهاجرت کرده اند، دریافته است که این دختران چالش‌های روانی، جسمی و اجتماعی را در مسیر مهاجرت تجربه کرده اند.
مریم (نام مستعار)، دختری در هرات است که پس از بسته‌شدن مکتب‌ها به روی دانش‌آموزان دختر بالاتر از صنف ششم در کشور، دچار افسردگی شده است. او می‌گوید: «از روزی که مکتب‌ها بسته شده، هیچ طاقت و قرار ندارم؛ فکر می‌کنم چیزی را گم کرده‌ام. دیگر هیچ آرزویی ندارم؛ فکر می‌کنم تمام دل‌خوشی‌هایم نابود شده است.»
شماری از زنان بی‌سرپرست که پس از وضع محدودیت‌ها در برابر کار زنان، منبع درآمد شان را از دست داده، می‌گویند که اکنون به صفاکاری در خانه‌های مردم رو آورده اند.
در گوشه‌ای از بازار ولسوالی یکاولنگ بامیان، به بانوانی که از آموزش و کار محروم شده اند، اکنون در محیطی کامل زنانه زمینه‌ی آموزش و کار فراهم شده است. ربابه واحدی، یک سال پیش با هزینه‌ی ۵۰ هزار افغانی، یک کارگاه خیاطی را زیر نام «بامیکا» به هدف فراهم‌کردن زمینه‌ی کار و توانمندسازی بانوان، ایجاد کرده است.
نتیجه‌ی گفت‌وگوی سلام‌وطندار با ۳۰ زن که از داشتن سواد محروم شده اند، نشان می‌دهد که دلیل‌های گوناگون سبب شده است تا این زنان بی‌سواد بمانند. از میان این زنان، ۱۳ تن محدودیت‌های خانوادگی، نُه تن مشکلات اقتصادی، شش تن نبود شرایط مناسب و جنگ در کشور را دلیل محروم‌شدن شان از سواد عنوان می‌کنند و دو تن دیگر نیز دلیل بی‌سوادماندن شان را یاد نکرده اند.
نتیجه‌ی گفت‌وگوی سلام‌وطندار با ۸۰ زن که ۴۰ تن آن‌ها در سه سال پایانی حکومت جمهوری و ۴۰ تن دیگر پس از تحولات سیاسی پسین ازدواج کرده اند، نشان می‌دهد که ازدواج‌های اجباری در سه سال گذشته افزایش یافته است. از میان ۴۰ زنی که پس از تحولات سیاسی پسین ازدواج کرده اند، ۳۹ تن به اجبار و به خواست خانواده‌های شان ازدواج کرده اند.
شماری از دختران بازمانده از تحصیل در کاپیسا، می‌گویند که پس از بسته‌شدن دانش‌گاه‌ها، برای فرار از بی‌کاری به کشاورزی و صنایع دستی رو آورده اند.
حمدالله فطرت، معاون سخن‌گوی امارت اسلامی، گفته که حقوق بشر در افغانستان محفوظ است و با هیچ کسی «برخورد تبعیض‌آمیز» صورت نمی‌گیرد. معاون سخن‌گوی امارت اسلامی، امروز در حساب کاربری اکس خود نوشته است که متهم‌کردن امارت اسلامی به «نقض حقوق بشر» و «تبعیض جنسیتی» از سوی بعضی کشورها به جا نیست.
درباره سلام وطن‌دار
سیاست نشراتی و اصول مسلکی
سیاست حریم خصوصی
تماس با ما
فرصت‌های شغلی
ارسال معلومات و اسناد
شرایط همکاری با ما
شکایت
برنامه‌های رادیویی
فلم و عکس
آر اس اس
اشتراک در خبرنامه
