۲۵ نومبر، «روز جهانی منع خشونت در برابر زنان»، امسال با شعار «هیچ بهانه‌ای پذیرفتنی نیست»، در حالی در سراسر جهان گرامی‌داشت می‌شود که دختران و زنان بسیاری در جهان و افغانستان از دهه‌ها به این سو با خشونت‌های خانوادگی و اجتماعی دست‌وپنجه نرم می‌کنند.
بررسی سلام‌وطندار از گفت‌وگو با ۴۰ کارگر زن در کابل، نشان می‌دهد که کار زیاد و طاقت‌فرسا، مزد کم و نداشتن مصونیت کاری، از عمده‌ترین چالش‌های کاری آن‌ها است. این زنان، قرارداد رسمی ندارند و به گونه‌ی روزمزد در کارگاه‌ها، شرکت‌ها و کارخانه‌ها در کابل کار می‌کنند و تمامی شان از مزدی که دریافت می‌کنند، رضایت ندارند.
شماری از پزشکان، در گفت‌وگو با سلام‌وطندار می‌گویند که جوانی‌دانه به دلیل‌های گوناگونی چون استرس و اضطراب، تغییرهای فصلی، قاعدگی، تغییرهای هورمونی و نداشتن رژیم غذایی مناسب، میان دختران به وجود می‌آید. آنان، میافزایند که جوانی‌دانه بیش‌تر میان دخترانی که در محدوده‌ی سنی ۹ تا ۲۵ سال قرار دارند، دیده می‌شود.
نمایش‌گاه صنایع دستی ویژه‌ی زنان تجارت‌پیشه زیر نام «هری بازار» روز چهارشنبه، ۳۰ عقرب، در هرات گشایش یافت. در این نمایش‌گاه، بیش از ۵۰ زن تجارت‌پیشه صنایع دستی، اثرهای هنری، مینیاتوری، لوازم تزیینی و گونه‌های مواد غذایی را برای پنج روز به نمایش گذاشته اند.
شماری از دختران و زنان، می‌گویند که پس از تحولات سیاسی پسین و با وضع شماری از محدودیت‌ها از سوی حکومت سرپرست بر زنان، جایگاه آنان در خانواده و اجتماع تضعیف شده است. در این گزارش با ۲۵ دختر و زن بازمانده از آموزش و کار گفت‌وگو شده است و همه‌ی آنان از تضعیف جایگاه شان در خانواده و اجتماع روایت می‌کنند.
بر اساس یافته‌های این گزارش، همه‌ی زنان اشتراک‌کننده علاقه‌مندی به سهم‌گیری در اقتصاد خانواده‌های شان دارند. ۱۰ زن که استقلال مالی دارند و شاغل اند، به تناسب زنانی که استقلال مالی ندارند و بی‌کار اند، نقش کلیدی در تصمیم‌گیری خانواده‌های خود، سهم‌گیری در اقتصاد خانواده‌های خود و مدیریت خانواده‌های شان دارند.
مسئولان برنامه‌ی توسعه‌‌ای سازمان ملل متحد (UNDP) در افغانستان، می‌گویند که در سه سال گذشته ۷۵ هزار زن که کسب‌وکار کوچک داشتند، از سوی این نهاد پشتیبانی شده است.
شماری از گفت‌وگوشوندگان در این گزارش، می‌گویند که به دلیل سخت‌گیری‌ها بر رفت‌وآمد زنان بدون محرم، با دشواری روبه‌رو اند. مرسل، باشنده‌ی کاپیسا و لیلا، باشنده‌ی کندز، در گفت‌وگو با سلام‌وطندار می‌گویند که برای رفتن به درمان‌گاه، بازار یا حتا برای رسیدگی به نیازهای نخستین زندگی، با مشکلات جدی روبه‌رو شده اند.
شماری از زنان، می‌گویند که روش‌های متفاوت وقفه‌دهی میان ولادت‌ها سبب ایجاد گونه‌های مشکلات صحی در آنان شده است. این زنان، میافزایند که استفاده از قرص‌ها و پیچکاری‌های پیش‌گیری از بارداری، کپسول و لوپ (IUD)، سبب ایجاد مشکلات صحی از جمله سردردی شدید، کم‌حوصلگی، افسردگی و اضافه‌وزن، در آنان شده است.
شماری از زنان در لغمان که سرگرم تولید مواد خوراکی و لباس‌های زنانه استند، از حکومت سرپرست می‌خواهند که کار بازار ویژه‌ی زنان در این ولایت را که نیمه‌تمام باقی گذاشته شده، به پایان برسانند.
آن‌ها، می‌گویند که کالاهای تولیدی شان در بازارهای عادی خریدار زیادی ندارد و اگر بازار ویژه‌ای به آنان ایجاد شود، می‌توانند فروش خوبی داشته باشند.
به باور بانو یوسفی، ترویج‌نیافتن فرهنگ مطالعه میان جوانان، نبود برنامه‌های حمایتی، وضعیت اقتصادی ضعیف و نبود پشتیبان مالی، از اساسی‌ترین مشکلات شاعران در کشور است. او، هم‌چنان عضویت انجمن قلم افغانستان و انجمن نویسند‌گان بلخ را دارد؛ اما از این که نمی‌تواند در نشست‌های این انجمن‌ها شرکت کند، شاکی است.
سلام‌وطندار با ۲۲ زن گفت‌وگو کرده است که شوهران شان مسئولیت سرپرستی و تأمین مخارج خانواده را به درستی انجام نمی‌دهند. این زنان، می‌گویند که با مشکلات جدی در تأمین نیازهای نخستین زندگی روبه‌رو اند و بسیاری از آن‌ها از رفتارهای خشونت‌آمیز شوهران شان نیز رنج می‌برند. یافته‌های گفت‌وگوهای سلام‌وطندار نشان می‌دهد که از میان این ۲۲ زن، ۱۵ زن به دلیل بی‌کاری و مسئولیت‌پذیرنبودن شوهران شان، خود شان سرپرستی و تأمین مخارج خانواده را برعهده گرفته اند. هم‌چنان، هفت زن دیگر به دلیل ناتوانی در تأمین نیازهای نخستین زندگی، با مشکلات جدی روبه‌رو اند.
شماری از بازرگانان زن که در سی‌ویکمین نمایش‌گاه خزانی فرآورده‌های کشاورزی، مال‌داری و تولیدات داخلی در بادام‌باغ شهر کابل، اشتراک کرده اند، می‌گویند که برگزاری نمایش‌گاه‌ها زمینه‌ی بازاریابی را به آنان فراهم کرده و باید در این زمینه توجه بیش‌تری صورت گیرد.
بهار می‌گوید که مکتب، هم‌صنفان و آموزگارانش را چنان دوست دارد که حاضر است حتا روزهای جمعه نیز به مکتب برود. با گفتن این حرف، بغض گلوی بهار را می‌فشارد و اشک محوطه‌ی چشم‌هایش را که داد از معصومیت کودکانه می‌زند، احاطه می‌کند و می‌گوید نمی‌داند پس از دو ماه آینده جای خالی مکتبش را با چه پر کند.
وجیهه، باشنده‌ی شهر مهترلام، مرکز لغمان که ۲۲ بهار عمرش را پشت سر گذاشته بی این که چیزی را دیده باشد، می‌گوید که داشتن معلولیت به معنای ناتوان‌بودن نیست و افراد دارای معلولیت نیز، می‌توانند مانند دیگر افراد جامعه، آموزش ببیند و کار کنند.
در پی تحولات پسین سیاسی و نظامی در افغانستان و محدودیت‌های تحصیلی و اجتماعی بر زنان، شماری از دختران در این کشور به تنهایی اقدام به مهاجرت کرده اند. سلام‌وطندار در گفت‌وگو با ۱۸ دختر که به تنهایی مهاجرت کرده اند، دریافته است که این دختران چالش‌های روانی، جسمی و اجتماعی را در مسیر مهاجرت تجربه کرده اند.
درباره سلام وطن‌دار
سیاست نشراتی و اصول مسلکی
سیاست حریم خصوصی
تماس با ما
فرصت‌های شغلی
ارسال معلومات و اسناد
شرایط همکاری با ما
شکایت
برنامه‌های رادیویی
فلم و عکس
آر اس اس
اشتراک در خبرنامه
