امروز زنان در حوزه‌ی رسانه حضور دارند و مشغول فعالیت استند؛ اما تلاش بر این است که ملاحظه‌های شرعی و فرهنگی رعایت شود. هدف این نیست که زنان از فعالیت در رسانه‌ها باز داشته شوند؛ بل که تأکید بر این است که محیط کاری آن‌ها مناسب و مطابق با ارزش‌های اسلامی باشد.
چند چیز عامل رفتنم به سمت ادبیات شد؛ اول این که مادربزرگم قصه‌های زیادی بلد بود و در آوان کودی که ما شب‌ها به خواب نمی‌رفتیم؛ چون پدرم ناوقت از نانوایی به خانه می‌آمد، مادربزرگم تلاش می‌کرد تا برای این که ما راحت به خواب برویم، به ما قصه‌هایی مانند «بزک چینی» و «اوسانه بل‌اوسانه» را قصه می‌کرد.
مسئولان در وزارت معادن و پترولیم، می‌گویند که هند و پاکستان از آغاز کار عملی پروژه‌ی تاپی در خاک افغانستان پشتیبانی کرده اند.
مهم این است که هر تغییر و هر فعالیت اقتصادی که در سطح کشور ایجاد می‌شود، تأثیراتش مستقیم روی دسترخوان مردم است. قبلاً هم اشاره کردم؛ متأسفانه ۴۰ سال جنگ، ناامنی و مشکلات سیاسی باعث شده بود که به بخش‌های اقتصادی و توسعه‌ای توجه کم‌تری صورت گیرد. اقتصاد کشور همواره متکی به کمک کشورهای خارجی و متکی بر واردات بود.
افغانستان یک کشور مستقل است؛ مردم مستقل دارد؛ زیر اثر کسی نیست. با غریبی که دارند، از کسی قرض‌دار نیستند. احکام، فرامین، اصول و قوانین خود را دارند. برای خارجی‌ها می‌گویم که اگر موضوع حجاب را مطرح می‌کنند، این مربوط به خود افغان‌هاست؛ نه در امور شان مداخله می‌کنیم و نه در قوانین و اصول ما مداخله کنند.
این پالیسی ماست؛ شهرک‌هایی که می‌سازیم، به حکومت تسلیم می‌کنیم و تکمیل کار آن مربوط به این وزارت است؛ اما دولت می‌تواند به کارمندان خود در اقساط طولانی‌مدت خانه توزیع کند. یا مثلاً در کابل جدید، شرکت توسعه‌دهنده در حال توزیع زمین به مردم است. شهروندان می‌توانند در بدل حدود ۷۰۰۰ تا ۸۰۰۰ دالر صاحب زمین شوند.
بخشی از مشکلات حل شده و بخشی هم باقی است. وقتی قالین را صادر می‌کنیم، باید مال به مقصد برسد و پول به حساب ما بیاید. از این که افغانستان با حکومت سرپرست کنترل می‌شود، با مشکل روبه‌رو استیم. بعد از تحویل قالین، چهار ماه زمان می‌برد که پول به دست ما برسد. امیدواریم این مشکل حل شود.
سکتور کشاورزی، از مهم‌ترین منابع اقتصادی افغانستان است و بیش از ۷۰ درصد خانوارها، سرگرم کشاورزی اند و از این راه نیازهای زندگی شان را فراهم می‌کنند؛ اما هنوز توجهی که باید به این بخش مهم زیربنایی صورت نگرفته و کشاورزی در افغانستان به شکل سنتی آن ادامه یافته که در نتیجه، بازدهی خوبی نداشته است.
در نظام پیشین، مشکلات اداری، جعل، تذویر و رشوت‌ستانی خیلی زیاد بود. افراد با استفاده از کمیشن‌کاران، خود را معلول یا یتیم ثبت کرده بودند و حقوق می‌گرفتند. ما وقتی آمدیم، در قدم نخست دیتابس نظام پیشین را لغو و ثبت نام جدید را شروع کردیم. یتیم‌ها و معلولان خیالی که به اساس جعل و تذویر درج سیستم بودند را بیرون کردیم.
هیچ گاه چنین نیست. افغانی سره میاشت در اصول و قوانین خود، بی‌طرفی را دنبال می‌کند. این اداره در تمام این موارد بی‌طرف است. قوم، سمت، نسل و زبان در ارائه‌ی خدمات سره میاشت معیار نیست؛ بل که معیار نیازمندی و احتیاج است. به همین اساس، هیچ شکایتی ثبت نشده که اداره‌ی سره میاشت به قوم و سمت امتیاز داده باشد.
شما آگاهی دارید! چند نفر به شاروالی کابل تمکین می‌کرد و می‌آمد جواز می‌گرفت!؟ شما از جریان بازکردن کوچه‌ها در کابل آگاهی دارید. کوچه‌ها را ملک شخصی ساخته بودند. شاروالی با این‌ها درگیر بود. کوچه‌ی جمعه‌خان همدرد یا آقای رحمانی که در آن دوران یک ساختار بود، شما شاهد بودید که چند کوچه را شخصی ساخته بود.
برخی بیماران ممکن پس از انجام عملیات، بهبود نیافته باشند. این مربوط به اختلاط‌های طبی است و هر عملیات، اختلاط‌های خود را دارد. اگر بیماری که صحت‌مند نشده و دلیل آن کم‌کاری و نفهمی داکتران بوده باشد، شهروندان می‌توانند شکایت‌های شان را در تیم مرکزهای شکایت‌ها درج کنند.
تا جایی که من می‌دانم، در مورد ناکامی پروسه‌ی صلح دوحه، هم دولت افغانستان مقصر بود و هم امارت اسلامی؛ یعنی ما نباید بیاییم امریکا یا کشورهای دیگر را مقصر بدانیم، ما نمی‌توانیم به اصطلاح سیاست افغانستان را بر اساس اراده‌ی سایر کشورها بنا یا تنظیم کنیم. با این حال، آن‌ها نیز در حد خود مقصر اند.
حیطه‌ی کاری وزرات فواید عامه، اعمار شاه‌راه‌ها است. سرک‌هایی که ولایت‌ها را به هم وصل می‌کنند و سرک‌هایی که مرکز ولایت را به ولسوالی وصل می‌سازد. در اولویت ما پروژه‌هایی را در نظر گرفتیم که هم از لحاظ اقتصادی افغانستان را به خودکفای برساند و هم از لحاظ از این که ولایت‌ها را به هم وصل کنند.
وقتی نماز است، باید یک ملا هم باشد که نماز بدهد. یک مسئله‌ی شرعی هم پیش می‌آید، سفر است مسائل است که از این‌ها باید پرسان کنند و در کنار آن، گفتیم که انجنیران ما در کنار شأن اگر یک عالم باشد، خوب خواهد بود. به گفته‌ی مردم که بسیار تأکید دارند که اگر تنها کار را به انجنیران بسپاریم، علما کنار گذاشته می‌شوند و اگر کار را تنها به علما بسپاریم، انجنیران.
افغانستان، تنها کشوری در منطقه است که بیش‌ترین تغییر رژیم سیاسی را در سده‌ی گذشته تجربه کرده و از آن جا که این تغییرها با چهره‌ی نظامی هم‌راه بوده، با هر بار تغییر ساختار سیاسی، ارتش آن نیز از هم پاشیده و ساختار تازه، در پی ایجاد ارتشی دیگر افتاده است. این مسئله، سبب شده که هیچ در افغانستان ارتشی قوی و شکل نگیرد.
درباره سلام وطن‌دار
سیاست نشراتی و اصول مسلکی
سیاست حریم خصوصی
تماس با ما
فرصت‌های شغلی
ارسال معلومات و اسناد
شرایط همکاری با ما
شکایت
برنامه‌های رادیویی
فلم و عکس
آر اس اس
اشتراک در خبرنامه
