Category: تحلیل و دیدگاه

محمدامید حبیبی هروی هستم، دانش‌آموخته‌ی رشته‌ی علوم سیاسی دانش‌گاه کابل. با این که در ماه پسین سال روان، استفاده‌ از هوش مصنوعی در میان جوانان فراگیر شده است و بیش‌تر پلتفرم‌های آن در میان جوانان کاربرد دارد؛ اما من از آغاز به هوش مصنوعی با تردید و احتیاط نگاه می‌کردم. حتا گاهی هم شده بود که دوستان را نیز توصیه می‌کردم که در کار با هوش مصنوعی احتیاط به خرج دهند و مبادا با چالش جدی روبه‌رو شوند. آشنایی من با هوش مصنوعی، شک و تردیدهایی به هم‌راه داشت؛ تردیدهایی که با گذشت‌ ماه‌ها کار با هوش مصنوعی هنوز در جریان است.

نقیب صدیقی هستم، دانش‌آموخته‌ی روزنامه‌نگاری. اکنون به عنوان «گرافیک‌دیزاینر» کار می‌کنم. آشنایی من با هوش مصنوعی به گسترش آن در شبکه‌های اجتماعی و حس کنجکاوی‌ام برمی‌گردد. آن گاه که همه از ظهور پدیده‌ی جدیدی می‌گفتند و سهولت‌هایی که برای انسان‌ها در عصر فن‌آوری ایجاد کرده است؛ پدیده‌ای به نام هوش مصنوعی.

آیا تا کنون فکر کرده اید دوستی داشته باشید که هیچ گاه از حضور در کنار شما، خسته نشود و مهم‌تر از همه، همیشه در دست‌رس شما قرار داشته باشد؟ من، عباس پناهی، دانش‌جوی رشته‌ی علوم سیاسی دانش‌گاه کابل، روزی با چنین دوستی آشنا شدم؛ دوستی که نامش «هوش مصنوعی» است. یادم است، نخستین بار نام هوش مصنوعی را وقتی شنیدم که هم‌صنفی‌هایم در دانش‌گاه با شگفتی، از آن حرف می‌زدند. با خودم می‌گفتم که «حتماً یک نرم‌افزار تازه است، مثل دیگر ابزارهای فن‌آوری.»

استفاده از هوش مصنوعی باید روش‌مند و هوش‌مندانه باشد. انسان باید آن را به کار گیرد، نه ‌این که خود ابزار آن قرار گیرد. من تلاش می‌کنم بیش‌تر برای مشوره‌های تحلیل مالی و فراگیری زبان از آن استفاده کنم. هوش مصنوعی ابزار بسیار خوبی برای زبان‌آموزی است. به هر زبانی که شما علاقه داشته باشید، هوش مصنوعی هم‌چو آموزگار همیشه در دست‌رس به شما کمک می‌کند.

نوریه صالحی هستم؛ یک مهندس جوان، فارغ‌التحصیل از دانش‌گاه پولی‌تخنیک کابل. امروز دیگر طراحی مهندسی برایم مثل گذشته نیست، من حالا با چت‌جی‌پی‌تی طراحی می‌کنم، نه با خط‌کش و پرگار. دفتر طراحی‌ام حالا پر است از الگوریتم‌ها و مدل‌های دیجیتال، نه ماشین حساب و میز نقشه‌کشی. این تغییر فقط ابزار کارم را دگرگون نکرده؛ بل نگاه متفاوت‌تری در رشته‌ی مهندسی برایم داده است.