در تابستان گرم به دیدار سربازانی که در شاهراه جوزجان_سرپل در خط نخست نبرد با طالبان می‌رزمند، رفتم. آنان از جور روزگار و کم‌مهری دولت شکوه دارند. در اوج افزایش حمله‌ها و تصرف پی‌هم ولسوالی‌ها توسط طالبان وارد محله‌یی شدم که دیوارهای شکسته‌اش نشان از جنگ و ناامنی دارد. برای دانستن وضعیت قرار دیدار با سربازی در خط نبرد را گذاشتم، اما حملۀ طالبان و مقاومت نیروهای امنیتی برای ساعت‌ها سبب شد که دیدار به موقع صورت نگیرد.
پس از توقف موقت جنگ با سرباز دیدار کردم. او خودش را زمان‌الدین، زادۀ اندراب ولایت بغلان معرفی می‌کند. زمان‌الدین چهرۀ گندمی دارد و در کنار یک تانک زرهی ایستاده است. او می‌گوید که در نبردهای سخت و سنگین علیه طالبان می‌رزمد و از کشور دفاع می‌کند.
سلام‌وطندار را در اینستاگرام دنبال کنید
چهرۀ پریشان و حرف‌های غم‌انگیزش می‌رساند که سربازان در سنگرها بدون پشتیبانی و امکانات جان می‌بازند.
در حین گفت‌وگو با زمان‌الدین طالبان بار دیگر بر نیروهای امنیتی و پاسگاه امنیتی با جنگ‌افزارهای سبک‌وسنگین یورش می‌آورند تا محل‌ها را از تصرف دولت بیرون کنند. بار دیگر ساعت‌ها در چهار دیواری‌یی انتظار می‌مانم که اطراف آن مورد هدف گلوله‌هایی‌ست که جان سربازان را نشانه می‌گیرد.
زمان‌الدین پس از عقب‌زدن طالبان به گفته‌هایش ادامه می‌دهد و در میان آه و درد از کم‌مهری و عدم حمایت دولت شکایت می‌کند و می‌گوید، در بسیاری موارد اجرانشدن حمله‌های هوایی بر طالبان سبب شده است که گواه کشته‌شدن هم‌سنگرانش باشد.
او پدر پنج فرزند دختر و پسر است و برای رفتن به خانه عجله ندارد. زمان‌الدین می‌گوید که برای یک سرباز مردم و وطنش ارجحیت دارد.
او جنگ جاری در کشور را بی‌مفهوم می‌خواند و از طالبان می‌خواهد که جنگ برای تأمین منافع دیگران را متوقف کنند و به آمار زنان بیوه و کودکان یتیم که شام و سحر بی‌آب و نان سر به بالین می‌نهند، نیفزایند.
سلام‌وطندار فارسی را در فیسبوک دنبال کنید
هنوز حرف‌های ما به پایان نرسیده که احوال می‌رسد عدم حمایت به موقع سبب عقب‌نشینی نیروها از میدان نبرد شده است. زمان‌الدین آه می‌کشد و می‌گوید که با اندک‌ترین حمایت خطرناک‌ترین جنگ‌ها را مهار می‌کنند؛ اما نبود حمایت‌های به موقع دل سرباز را از سربازی سرد می‌کند.
او اما اطمینان می‌دهد که مقاومت در برابر طالبان را تا آخرین گلوله ادامه می‌دهد و سر را فدای سنگر می‌کند.
این تنها زمان‌الدین نیست که از کم‌مهری دولت در برابر نیروهای امنیتی در خط نخست نبرد شکایت می‌کند؛ بل زمان‌الدین‌های بسیاری‌اند که از این وضعیت رنج می‌برند.
