پکتیا، از ولایت‌هایی است که جنگل‌های وسیع جلغوزه را در خود جای داده و شمار زیادی از باشندگان این ولایت، با برداشت جلغوزه، نیازهای زندگی شان را فراهم می‌کنند.
با این حال، شماری از باشندگان پکتیا و کارشناسان امور کشاروزی، می‌گویند که برای گردآوری، نگه‌داری و عرضه‌ی جلغوزه به بازار، کارهای اساسی در این ولایت انجام نشده است. آن‌ها می‌گویند که تا اکنون، تنها کاری که انجام شده توزیع قیچی خوشه‌بری از سوی برخی نهادها بوده است؛ در حالی که کشاورزان به ابزارهای بیش‌تری نیز نیاز دارند.
شیراحمد، باشنده‌ی ولسوالی لجه‌منگل پکتیا، به سلام‌وطندار می‌گوید که بیشتر وقت‌ها جلغوزه را بر روی درخت به تاجران می‌فروشد که پس از معامله، تمام هزینه‌ها را تاجران متقبل می‌شوند. به گفته‌ی او، اگر جلغوزه روی درخت فروخته نشود، خودش اقدام به جمع‌آوری خوشه‌های جلغوزه می‌کند.
سلام‌وطندار فارسی را در فیسبوک دنبال کنید
شیراحمد، می‌گوید که در گذشته خوشه‌های جلغوزه را با دست می‌چید که در نتیجه‌ی آن، بسیاری از شاخه‌های درختان می‌شکست و این امر روی محصولات سال آینده تأثیر منفی می‌گذاشت؛ اما اکنون این کار را با قیچی انجام می‌دهد که در نتیجه از شکستن شاخه‌ها جلوگیری می‌شود. او می‌افزاید که هر کیلو جلغوزه را بین ۷۰۰ تا ۹۰۰ افغانی می‌فروشد و از این راه، درآمد خوبی به دست می‌آورد.
با این حال، کارشناسان جلغوزه، می‌گویند که در مقایسه به ارزش جلغوزه، توجه لازم به این محصول صورت نگرفته است. به گفته‌ی آن‌ها، اگرچه شماری از نهادها در مورد جمع‌آوری فنی و پروسس جلغوزه، به مردم آموزش‌هایی داده اند، اما این کافی نیست.
اسماعیل لاروی، استاد در دانش‌کده‌ی کشاورزی دانش‌گاه پکتیا، می‌گوید که اطلاعاتی که آن‌ها به دست آورده اند، نشان می‌دهد که سالانه ۳۰ هزار تُن جلغوزه در ولایت‌های پکتیا، پکتیکا و خوست تولید می‌شود. به گفته‌ی او، به منظور جمع‌آوری مسلکی و درست جلغوزه، نیاز است که افراد بیش‌تری آموزش حرفه‌ای ببینند.
در همین حال، آصف‌الرحمان، مدیر عمومی جنگل‌داری ریاست زراعت، آبیاری و مالداری پکتیا، می‌گوید که تنها یک کارخانه‌ی پروسس جلغوزه، در این ولایت وجود دارد که می‌تواند پروسس، بسته‌بندی و تولید جلغوزه را به گونه‌ی معیاری انجام دهد. او، می‌گوید که در حال حاضر نیز، مردم خوشه‌های جلغوزه را به شیوه‌های سنتی جمع‌آوری می‌کنند و آن‌ها را در معرض آفتاب قرار می‌دهند و پس از آن، محصولات را به تاجران می‌فروشند یا به بازار عرضه می‌کنند.
به گفته‌ی آصف‌الرحمان، در ۱۴۰۱ در پکتیا ۴۹۱ تُن جلغوزه تولید شده؛ اما بازار مناسبی که بتواند نیازهای تاجران جلغوزه را برآورده کند، در این ولایت وجود ندارد.
سلام‌وطندار فارسی را در تویتر دنبال کنید
در همین حال، مسئولان کارخانه‌ی پروسس جلغوزه در پکتیا، می‌گویند که این کارخانه بر اساس معیارهای جهانی ساخته شده است و روند پروسس و بسته‌بندی جلغوزه در آن، توسط ماشین انجام می‌شود.
محبوب‌الله، مسئول کارخانه‌ی رحیم گردیزی، می‌گوید که این کارخانه دارای سردخانه‌ی بزرگی است که گنجایش نگه‌داری ۲۰۰ تُن جلغوزه را به گونه‌ی هم‌زمان دارد. به گفته‌ی او، جلغوزه پس از پروسس در بسته‌هایی با وزن‌های مختلف و بر اساس خواسته‌ی تاجران، بسته‌بندی می‌شود.
محبوب‌الله می‌افزاید که در این کارخانه، به شمول زنان، ۱۵۰ تن کار می‌کند و ظرفیت پروسس آن در ۲۴ ساعت، ۱۰۰ تا ۱۵۰ تُن است.
کارشناسان امور کشاورزی، می‌گویند که اگر جلغوزه در جای مناسب نگه‌داری نشود، وزن خود را کم کرده و مزه‌اش تلخ می‌شود که در نتیجه، تاجران آن را نمی‌خرند.
