از جنگ‌های شدید و حملات طالبان در کندز بیش از دو ماه می‌گذرد. در این مدت هزاران خانواده به دلیل تخریب خانه‌ها و حفظ جان‌شان از ولسوالی‌ها و مرکز این ولایت بی‌جاشده و در ساحۀ سردوره در کنار جادۀ عمومی میدان هوایی زیر خیمه‌ها زنده‌گی می‌کنند.
هرچند مسئولان حکومتی و نهادهای مددرسان کمک‌های لازم را برای این خانواده‌ها رسانده‌اند، اما به دلیل درگیری‌ها میان طالبان و نیروهای امنیتی در حومه‌های شهرکندز، شمار آواره‌گان درین ولایت افزایش چشم‌گیر یافته است.
در میان بی‌جاشده‌گان جنگ در کندز خانواده‌هایی نیز حضور دارند که سرپرستان‌شان در صفوف نیروهای امنیتی در جنگ علیه طالبان کشته شده‌اند.
سلام‌وطندار فارسی را در فیسبوک دنبال کنید
این خانواده‌ها که اکنون بی‌سرپرست شده‌اند، در وضعیت ناگواری زنده‌گی می‌کنند.
لیلیمای ۳۵ ساله که باشندۀ ولسوالی امام صاحب ولایت کندز است، یک ماه پیش شوهرش را در جریان جنگ‌ها در این ولایت از دست داده و حالا با چهار فرزندش زیر خیمۀ فرسوده در مرکز شهر کندز زنده‌گی می‌کند.
به گفتۀ او، شوهرش دوماه پیش از جان‌باختن نیز معاش دریافت نکرده بود و اکنون هم از سوی دولت هیچ کمکی به آن‌ها نشده است.
شمار دیگر از آواره‌گان جنگ کندز که از روستاهای اطراف این ولایت بی‌جاشده‌اند، روایت‌های تلخ و دردناکی از زنده‌گی‌شان دارند.
سلام‌وطندار فارسی را در توییتر دنبال کنید
آنان می‌گویند، به دلیل جنگ و شلیک گلوله‌ها اعضای خانواده‌های‌شان به مشکلات روانی دچار شده‌اند.
به گفتۀ آنان، آواره‌گان در زیر خیمه‌ها نیز مصئون نیستند و شب گذشته یک زن در نتیجۀ اصابت گلوله جان داد.
در همین حال، محمدیوسف ایوبی، رئیس شورای ولایتی کندز می‌گوید، وضعیت بی‌جاشده‌گان جنگ‌های اخیر در این ولایت نگران کننده است.
او از طرف‌های درگیر جنگ می‌خواهد به جنگ پایان داده و به آتش‌بس تن دهند تا غیرنظامیان دوباره به خانه‌های شان برگردند.
از سوی دیگر، انعام‌الدین رحمانی، سخن‌گوی فرماندهی پولیس کندز می‌گوید، وزارت داخله براساس قانون به خانواده‌های جان باخته‌گان پولیس امتیازاتی در نظر گرفته که به آنان داده می‌شود.
سلام‌وطندار را در یوتیوب دنبال کنید
مسئولان ریاست مهاجرین و عودت‌کننده‌گان کندز می‌گویند، آمار بی‌جاشده‌گان به دلیل تشدید جنگ‌ها در این ولایت دو برابر افزایش یافته است.
غلام‌سخی رسولی، رئیس مهاجرین و عودت‌کننده‌گان ولایت کندز می‌گوید، شمار آواره‌گان در این ولایت به حدود ۲۰ هزار خانواده رسیده و بیشتر این خانواده‌ها در چند نهاد آموزشی بودوباش دارند.
