هم‌اکنون در شهر گردیز، مرکز ولایت پکتیا تنها یک خانوادۀ سیک زنده‌گی می‌کند. شهروندان هندو و سیک می‌گویند که بخشی از زمین‌های‌شان در شهر گردیز غصب شده یا به دلیل ازدیاد جمعیت خانواده‌های‌شان زمین‌های موجود کافی نیست.
جگمون سینگ بشردوست که در شهر گردیز داروخانۀ یونانی دارد، از رفتار مردم راضی‌ست و از مسئولان حکومتی می‌خواهد که برای گسترش کسب‌و‌کارشان با آنان همکاری کنند. آقای بشردوست تخریب عبادت‌گاه‌ها و دیگر مکان‌هایی که مراسم مذهبی در آن‌ها برگزار می‌شد را از دیگر چالش‌ها بر می‌شمارد و از حکومت می‌خواهد این مکان‌ها را بازسازی کند.
جگمون سینگ میگوید: «من یک نفرم. افراد ما که به هند یا غزنی رفته‌اند، تلاش دارند برگردند. از حکومت می‌خواهیم عبادت‌گاه‌های ما را که در جنگ تخریب شده، بازسازی کند.»
آقای بشردوست می‌افزاید که پیش از جنگ‌های داخلی صدها خانوادۀ هندو و سیک در شهر گردیز زنده‌گی می‌کردند؛ اما اکنون بسیاری از این خانواده‌ها به کابل، غزنی و هند مهاجر شده‌اند.
محمدالرحمان قادری، عضو شورای ولایتی پکتیا میگوید که سیک‌ها مانند دیگر باشنده‌گان اصلی پکتیا هستند و دولت مکلف است برای بازگشت آنان تسهیلات فراهم کند.
او میگوید: «آنان این‌جا به دنیا آمده و بزرگ شده‌اند. متأسفانه عبادت‌گاه‌ها و زمین‌های آنان غصب شده است و آنان از این کشور به کشورهای دیگر آواره شده‌اند. آنان شهروندان این سرزمین‌اند و دولت باید برای آنان تسهیلات فراهم کند. همان تسهیلاتی را که دیگر باشنده‌گان پکتیا دارند، باید برای آنان نیز فراهم شود.»
محمدحلیم فدایی، والی پکتیا میگوید که هندوها و سیک‌ها بخشی از هویت افغانستان‌اند و مسئولان این ولایت آماده‌اند که با آنان همکاری و مشکلات‌شان را رفع کنند.
مسئولان ادارۀ محلی پکتیا می‌گویند که اگر هندوها و سیک‌ها دوباره به این ولایت برگردند، در کنار کمک و همکاری، به آنان در شهرک‌های تازه ایجادشده زمین نیز توزیع می‌شود.
