سازمان ملل متحد، در واکنش به تصمیم امارت اسلامی مبنی بر بازداشتن زنان از کار در دفتر این سازمان در ولایت ننگرهار، به همه کارمندان خود در افغانستان که حدود سه هزار و ۵۰۰ تن اند، گفته است که تا ۴۸ ساعت به وظیفه‌های خود برنگردند.
خبرگزاری رویترز به نقل از استفان دوجاریک، سخن‌گوی سازمان ملل متحد، امروز (چهارشنبه، ۱۶ حمل)، در گزارشی نوشته است که مقامهای سازمان ملل متحد در افغانستان، دستوری از سوی امارت اسلامی دریافت کردند که کارمندان زن این سازمان را از کار منع می‌کند. او گفته که سازمان ملل متحد، در حال بررسی آثار این تصمیم است و مقامهای این سازمان، امروز با مقامهای وزارت امور خارجه‌ی امارت اسلامی در کابل، دیدار می‌کنند تا در این باره توضیح بیش‌تری بخواهند.
سلام‌وطندار فارسی را در فیسبوک دنبال کنید
آنتونیو گوترش، دبیرکل سازمان ملل متحد، در واکنش به بازداشتن زنان از کار در نهادهای این سازمان از سوی امارت اسلامی، گفته که بدون کارمندان زن، ادامه‌ی فعالیت سازمان ملل متحد در افغانستان، ناممکن است.
در همین حال، محمود اضطرابی، استاد روابط بین‌الملل، می‌گوید که بازداشتن زنان از کار در نهادهای سازمان ملل متحد، تلاشی برای به‌رسمیت‌شناسی امارت اسلامی از سوی جامعه‌ی جهانی است. او می‌افزاید: «از شروع حاکمیت امارت اسلامی در افغانستان، کشیدگی و رقابت بسیار شدید میان امارت اسلامی و جامعه‌ی جهانی، به وجود آمده است. شدیدترین تصمیمی که امارت اسلامی اتخاذ کرده، در تقابل با به‌رسمیت‌شناختن آن است. امارت اسلامی از این ابزارهایی که دارد، نهایت استفاده می‌کند تا جامعه‌ی جهانی، واکنش نشان بدهد. آسیب فشارها و این گونه سیاست‌های داخلی و بین‌المللی را، مردم می‌بینند. تعامل، یک‌جانبه نمی‌شود؛ بل مستلزم روابط دوجانبه است. پذیرش، قاعده‌ی بازی به ویژه از قواعد بین‌المللی، است.»
از سویی هم، طارق فرهادی، آگاه مسائل سیاسی، می‌گوید که این تصمیم امارت اسلامی، در ضدیت با جامعه‌ی جهانی است. او می‌افزاید: «طالبان، با این عمل‌کرد، در حقیقت خود را علیه جامعه‌ی جهانی قرار می‌دهند. شماری از زعمای طالبان، خواسته‌ی به‌رسمیت‌شناسی نزد جامعه‌ی جهانی را دارند و می‌گویند که ما باید شناخته شویم و شماری از آنان، تصمیم‌هایی را اتخاذ می‌کنند که می‌دانند افغانستان را از شناخته‌شدن، دور می‌کند.»
سلام‌وطندار فارسی را در تویتر دنبال کنید
در همین راستا، حسنا رووفی، فعال حقوق زن، می‌گوید که در میانه‌ی واکنش‌های جهان و محدودیت‌ها از سوی امارت اسلامی بر زنان، این زنان اند که از حقوق خود محروم می‌شوند. او می‌افزاید: «زنان، در هر موضوعی که مرتبط به کار، آموزش و تحصیل زنان بوده، از آن منع شده اند؛ ولی واکنش‌ها تا دو یا سه روز وجود داشته است. بانوان از یک سو، در داخل کشور در هر زمینه منع می‌شوند و از سوی دیگر، در باره‌ی کار شان واکنش‌ها وجود می‌داشته باشد. زنان، در میان دو بخش قرار گرفته اند؛ فشارهایی که در داخل بر آنان وارد می‌شود و در بیرون، در باره‌ی آنان واکنش نشان می‌دهند؛ اما از سوی کشورها برای کار زنان، فشار وجود ندارد.»
خواستیم دیدگاه مسئولان امارت اسلامی را نیز در این گزارش داشته باشیم؛ اما تا زمان پخش این گزارش، از همکاری در این زمینه خودداری کردند. امارت اسلامی، در حالی زنان را از کار در سازمان ملل متحد باز می‌دارد که پذیرش حقوق اساسی شهروندان به ویژه زنان، از مهم‌ترین پیش‌شرط‌های به‌رسمیت‌شناختن امارت اسلامی از سوی جامعه‌ی جهانی است.
