هم‌زمان با روز جهانی تالاسمی، افراد مبتلا به این بیماری از نبود زمینه‌ی درمان کامل آن در افغانستان، شکایت دارند.
روح‌الله، پزشکی در شهر کابل، می‌گوید: «تنها راه علاج حالت شدید تالاسمی، این است که بیمار باید بولمیرو دریافت کند و متأسفانه ما در افغانستان آن را نداریم.»
تزریق خون به بیمار، از روش‌های معمول درمان مؤقتی تالاسمی به شمار می‌رود که برای افراد مبتلا به این بیماری در افغانستان، ارائه میشود؛ اما، بیماران، می‌گویند که برای دست‌رسی به خون نیز، با مشکلات زیادی روبه‌رو اند.
سلام‌وطندار فارسی را در فیسبوک دنبال کنید
پهلوان، مردی که دو پسر خردسالش، به تالاسمی دچار است، می‌گوید که به دلیل ناداری، نمی‌تواند آن‌ها را به گونه‌ی درست درمان کند.
او می‌افزاید: «وقتی به شفاخانه مراجعه می‌کنیم و می‌گوییم که تالاسیمی است، در حال، داکتر می‌گوید: برو خون تیر کو! در حالی که دو روز پیش خون تیر کدیم، اصلا توجه به این مریضی نمی‌شود و اهمیت نمی‌دهند.»
مهرماه، کودک نه‌ساله‌ا‌ی که از تالاسمی رنج می‌برد، با حسرت داشتن یک زندگی معمولی، می‌گوید: «تنها خون و دوا مشکلات ما مریضان را حل نمی‌کنه. مه می‌خواهم مثل دیگران زندگی کنم.»
بر بنیاد آمار بانک ملی خون، اکنون، بیش از ۱۲ هزار تن در افغانستان به بیماری تالاسمی مبتلا استند؛ اما گفته می شود که به علت نبود احصائیه‌ی دقیق از رقم مبتلایان به این بیماری، احتمال دارد شمار مبتلایان بیشتر از این باشد.
محمدناصر صادق، رییس بانک ملی خون، نداشتن آگاهی درست خانواده‌ها از تالاسمی و پیش‌گیری به‌موقع را از علت‌های اصلی افزایش مبتلایان به این بیماری عنوان می‌کند. او، می‌افزاید: «متأسفانه که ارقام بسیار بلند در کشور خود داریم. به خاطر این که آگاهی عامه در این مورد داده نشده است، والدینی که مصاب است، تست‌های تشخیصیه خود را نکرده‌اند و اولاد شان مصاب به دنیا می‌آید. متأسفانه تا فعلا ۱۲ هزار ۱۰۳ تن در بانک‌های خون ثبت شده‌است.»
سلام‌وطندار فارسی را در تویتر دنبال کنید
تالاسمی، از بیماری‌های ویژه و یکی از بیمارهای ژنتیکی و اختلال خونی ارثی است که در آن، شمار هموگلوبین‌ها و گلبول‌های قرمز در بدن فرد مبتلا به این بیماری، از حالت عادی کم‌تر است.
کم‌حوصله‌گی، نبود انرژی کافی برای تحرک و بی‌‌اشتهایی، از نشانه‌های عمده‌ی تالاسمی است.
